WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 14 grudnia 2010 r.

Sprawa F‑74/09

Werner Siegfried Gowitzke

przeciwko

Europejskiemu Urzędowi Policji (Europol)

Służba publiczna – Pracownicy Europolu – Artykuł 27 regulaminu pracowniczego Europolu – Artykuł 4 polityki ustalania grup i stopni służbowych personelu Europolu – Zmiana zaszeregowania stanowiska do wyższej grupy – Stopień służbowy

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 40 ust. 3 Konwencji sporządzonej na podstawie art. K.3 Traktatu o Unii Europejskiej w sprawie ustanowienia Europejskiego Urzędu Policji (konwencji o Europolu) oraz art. 93 ust. 1 regulaminu pracowniczego Europolu, w której W.S. Gowitzke żąda między innymi, stwierdzenia nieważności aneksu do swojej umowy o pracę, sporządzonego przez Europol w dniu 16 lutego 2009 r., w którym zmieniono zaszeregowanie jego stanowiska z grupy 6 na grupę 5 i ustalono wysokość jego wynagrodzenia początkowego na poziomie wynagrodzenia przysługującego na pierwszym stopniu grupy 5.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Pracownicyl Europolu – Zmiana zaszeregowania stanowiska do wyższej grupy – Stopień służbowy

Ani art. 27 regulaminu pracowniczego Europolu, ani dokument zatytułowany „Polityka ustalania grup i stopni służbowych personelu Europolu” przyjęty w dniu 26 sierpnia 2008 r. przez dyrektora Europolu („polityka stopni służbowych”) nie określają, jaką grupę zaszeregowania czy stopień należy przyznać przy zmianie zaszeregowania stanowiska.

W tym względzie należy zastosować w drodze analogii przepis regulujący sytuację najbardziej porównywalną z sytuacją rozpatrywaną w tej sprawie, czyli art. 4 ust. 2 akapit pierwszy polityki stopni służbowych. O ile niewątpliwie przepis ten ustala bowiem stopnie służbowe, jakie należy przyznać kandydatom wewnętrznym, którzy w następstwie wewnętrznego postępowania w sprawie naboru zostali powołani na inne stanowisko należące do wyższej grupy, o tyle przepis ten znajduje również zastosowanie w wypadku, gdy nowa grupa zaszeregowania przyznana zainteresowanemu nie jest związana z pomyślnym przejściem wewnętrznego postępowania w sprawie naboru, po którego zakończeniu zostałby on powołany na inne stanowisko, lecz ze zmianą zaszeregowania zajmowanego przez niego stanowiska.

Tymczasem, zgodnie z tym przepisem, kandydat wewnętrzny powołany na stanowisko należące do wyższej grupy otrzymuje bezpośrednio wyższy stopień w tej grupie w porównaniu z poprzednim wynagrodzeniem podstawowym. Niewątpliwie z wykładni literalnej tego przepisu wynika, że „w tej grupie” oznacza nową grupę. Jednak w trosce o jasność uściślono w tym przepisie, że należy przeprowadzić porównanie z poprzednim wynagrodzeniem podstawowym danego pracownika. W rezultacie, w celu ustalenia stopnia, jaki należy przyznać, trzeba porównać poprzednie wynagrodzenie podstawowe z wynagrodzeniami podstawowymi wyższej grupy i przyznać stopień, który – choć jest najniższy z możliwych – uprawnia pracownika do wyższego wynagrodzenia podstawowego od pobieranego w dawnej grupie. Tym samym, aby uniknąć poniesienia przez pracownika straty wynagrodzenia podstawowego w sytuacji zaszeregowania go do wyższej grupy, nie przyznaje mu się automatycznie pierwszego stopnia w ramach wyższej grupy, lecz pierwszy spośród wszystkich stopni danej grupy, który pozwala mu uzyskać wynagrodzenie podstawowe wyższe od tego, jakie pobierał w dawnej grupie zaszeregowania.

(zob. pkt 31, 32, 34, 36)