Odwołanie od postanowienia Sądu (ósma izba) wydanego w dniu 24 października 2019 r. w sprawie T-557/17, Liaño Reig/SRB, wniesione w dniu 23 grudnia 2019 r. przez Carmen Liaño Reig
(Sprawa C-947/19 P)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Wnosząca odwołanie: Carmen Liaño Reig (przedstawiciel: F. López Antón, adwokat)
Druga strona postępowania: Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji (SRB)
Żądania wnoszącego odwołanie
Wnosząca odwołanie wnosi do Trybunału o:
(i) uwzględnienie niniejszego odwołania i uchylenie postanowienia Sądu (ósma izba) z dnia 24 października 2019 r., wydanego w sprawie T-557/17 (Carmen Liaño Reig/Jednolita Rada ds. Restrukturyzacji i Uporządkowanej Likwidacji) w zakresie odrzucenia skargi wniesionej przez wnoszącą odwołanie do Sądu i obciążenia wnoszącej odwołanie kosztami poniesionymi przez SRB, określonymi odpowiednio w pkt 1 i 3 sentencji lub części dyspozytywnej postanowienia.
(ii) wydanie, na podstawie art. 61 akapit pierwszy Statutu Trybunału Unii Europejskiej orzeczenia ostatecznego w sprawie będącej przedmiotem skargi wniesionej przez wnoszącą odwołanie do Sądu w ww. sprawie i uwzględnienie wszystkich żądań przedstawionych przez wnoszącą odwołanie w skardze wniesionej do Sądu, jeżeli Trybunał uzna, że stan postępowania na to pozwala lub w przeciwnym wypadku skierowanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd, z zastrzeżeniem, że rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Zarzuty i główne argumenty
A) W odniesieniu do zarzutu niedopuszczalności skargi ze względu na uznanie przez Sąd w postanowieniu, że żądanego przez wnoszącą odwołanie częściowego stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie można oddzielić od pozostałych części sentencji bez zmiany istoty tej decyzji.
1º Podstawa wskazana w pkt 40 postanowienia jest obarczona brakiem uzasadnienia.
2º Zawarte w pkt 40 postanowienia twierdzenie jest błędne i bezzasadne ze względu na nieuwzględnienie danych dotyczących kwot instrumentów w Tier II, o których mowa w art. 6 ust. 1 lit. d) decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji będących przedmiotem konwersji na akcje Banco Popular.
3º Sąd nie uwzględnił w postanowieniu orzecznictwa Trybunału dotyczącego kwestii, że zmianę istoty aktu należy oceniać na podstawie kryterium obiektywnego.
4º Punkty 30 i 35 postanowienia są wadliwe ze względu na brak uzasadnienia w odniesieniu do domniemanej konieczności konwersji wszystkich instrumentów w Tier II jako wstępnej przesłanki wykonania instrumentu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji służącego zbyciu działalności.
5º Sąd naruszył prawo w postanowieniu, ponieważ oparł się na złożonej przez Banco de Santander ofercie zakupu, która nie zalicza się do dokumentów zawartych w aktach sprawy.
6º Sąd naruszył prawo w postanowieniu, ponieważ nie uwzględnił w jego pkt 31 i 32 argumentów wnoszącej odwołanie w odniesieniu do skuteczności wyceny 2 i nie przeanalizował zawartych w aktach sprawy dokumentów uzasadniających te argumenty.
7º Sąd naruszył prawo w pkt 42 postanowienia ze względu na brak jego uzasadnienia.
8º Sąd pominął w postanowieniu argument wnoszącej odwołanie dotyczący stosowania art. 21 ust. 1 lit. c) rozporządzenia w odniesieniu do spełnienia wymogu rozdzielnego charakteru i z tego względu uzasadnienie pkt 42 postanowienia jest błędne.
B) W odniesieniu do zarzutu niedopuszczalności skargi ze względu na uznanie przez Sąd w postanowieniu, że żądane przez wnoszącą odwołanie częściowe stwierdzenie nieważności decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji jest niezgodne z zasadą sprawiedliwego traktowania wierzycieli tej samej kategorii.
9º Sąd dopuścił się w pkt 48 i 51 postanowienia błędu w ocenie argumentów przedstawionych przez wnoszącą odwołanie.
10º Sąd naruszył prawo w pkt 45 i 46 postanowienia poprzez błędne zastosowanie w odniesieniu do obligacji BPEF określonej w art. 15 ust. 1 lit. f) rozporządzenia ogólnej zasady restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
11º Sąd naruszył prawo w pkt 44–46 i 51 poprzez błędne zastosowanie w odniesieniu do obligacji BPEF zasady sprawiedliwego traktowania, a ponadto oparł postanowienie na błędnych podstawach.
C) W odniesieniu do odrzucenia przez Sąd w postanowieniu żądania unieważnienia wycen 1 i 2 jako niedopuszczalnego
12º Sąd uzasadnił w pkt 55 postanowienia niedopuszczalność żądania unieważnienia wycen 1 i 2 wyłącznie niedopuszczalnością wniesionego przez skarżącą żądania stwierdzenia częściowej nieważności decyzji w sprawie restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji.
D) W odniesieniu do odrzucenia przez Sąd w postanowieniu żądania odszkodowawczego
13º Sąd uzasadnił w pkt 66 postanowienia niedopuszczalność wniesionego przez wnoszącą odwołanie żądania wyłącznie niedopuszczalnością żądania stwierdzenia nieważności dotyczącego konwersji obligacji BPEF na akcje Banco Popular.
____________