ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 15ης Οκτωβρίου 2014

Υπόθεση F‑23/11 RENV

AY

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αναπομπή στο Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης κατόπιν αναιρέσεως — Προαγωγή — Περίοδος προαγωγών 2010 — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Απόφαση περί μη προαγωγής του προσφεύγοντος»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο AY ζήτησε την ακύρωση της αποφάσεως του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης περί μη προαγωγής του στον βαθμό AST 9 στο πλαίσιο της περιόδου προαγωγών 2010 και την αποκατάσταση της ζημίας την οποία εκτιμά ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Ο AY φέρει τα δικαστικά έξοδά του στα οποία υποβλήθηκε στις υποθέσεις F‑23/11, T‑167/12 P και F‑23/11 RENV, καθώς και τα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση F‑23/11. Το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης φέρει τα δικαστικά έξοδά του στα οποία υποβλήθηκε στις υποθέσεις T‑167/12 P και F‑23/11 RENV.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως — Δικαστικός έλεγχος — Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

2.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Κριτήρια — Προσόντα — Συνεκτίμηση της αρχαιότητας στον βαθμό — Επικουρικός χαρακτήρας — Συνεκτίμηση της διαχρονικής σταθερότητας της αποδόσεως — Περιεχόμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

1.      Για να εκτιμηθεί το συμφέρον της υπηρεσίας καθώς και τα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα των υποψηφίων που πρέπει να ληφθούν υπόψη στο πλαίσιο αποφάσεως περί προαγωγής, βάσει του άρθρου 45 του ΚΥΚ, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως και, στον τομέα αυτό, ο έλεγχος του δικαστή της Ένωσης πρέπει να περιορίζεται στο ζήτημα αν, λαμβάνοντας υπόψη τις μεθόδους και τα μέσα που οδήγησαν τη Διοίκηση στην εκτίμησή της, η Διοίκηση κινήθηκε εντός λογικών ορίων και δεν έκανε χρήση της εξουσίας της κατά τρόπο προδήλως εσφαλμένο. Ο δικαστής της Ένωσης δεν μπορεί, συνεπώς, να υποκαταστήσει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή στην εκτίμηση των τυπικών και ουσιαστικών προσόντων των υποψηφίων.

Διαφυλασσομένης της πρακτικής αποτελεσματικότητας που πρέπει να αναγνωρίζεται στο περιθώριο εκτιμήσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, ένα σφάλμα είναι πρόδηλο οσάκις μπορεί να γίνει αντιληπτό ευχερώς και να εντοπιστεί με βεβαιότητα, κατ’ εφαρμογήν των κριτηρίων από τα οποία ο νομοθέτης έχει εξαρτήσει τις αποφάσεις περί προαγωγών.

Προς τούτο, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει βάσει του ΚΥΚ την εξουσία να διενεργεί την κατά το άρθρο 45 του ΚΥΚ συγκριτική εξέταση σύμφωνα με τη διαδικασία ή τη μέθοδο την οποία κρίνει ως πλέον ενδεδειγμένη.

(βλ. σκέψεις 38 έως 40)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση Bouteiller κατά Επιτροπής, 324/85, EU:C:1987:59, σκέψη 6

ΓΔΕΕ: απόφαση Επιτροπή κατά Dittert, T‑51/08 P, EU:T:2011:702, σκέψη 54

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Canga Fano κατά Συμβουλίου, F‑104/09, EU:F:2011:29, σκέψη 35

2.      Μολονότι δεν είναι δυνατό να συναχθεί από το άρθρο 45 του ΚΥΚ αρχή κατά την οποία ο υπάλληλος μπορεί να προαχθεί εφόσον δεν του έχει καταλογιστεί κάτι αρνητικό ή αρχή περί σταθερής εξελίξεως της σταδιοδρομίας, βάσει της οποίας η Διοίκηση υποχρεούται να προαγάγει αυτομάτως υπάλληλο για τον λόγο και μόνο ότι έχει ορισμένη αρχαιότητα στον βαθμό, η διάταξη αυτή δεν αποκλείει παρά ταύτα τη συνεκτίμηση, για την προαγωγή, των προσόντων των υπαλλήλων καθ’ όλο το διανυθέν στον βαθμό διάστημα.

Το κριτήριο της διαχρονικής σταθερότητας της αποδόσεως δεν αποτελεί αυτοτελές κριτήριο σε σχέση με τα τρία κριτήρια που προβλέπονται ρητώς στο άρθρο 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κυρίως για τη συγκριτική εξέταση των προσόντων, αλλά σχετίζεται άμεσα με το πρώτο από αυτά, το οποίο βασίζεται στις εκθέσεις των υπαλλήλων. Ειδικότερα, το στοιχείο αυτό εκτιμήσεως καθιστά δυνατό να ληφθεί καλύτερα υπόψη το σύνολο των προσόντων των προαγώγιμων υπαλλήλων, εκτιμώμενων υπό το πρίσμα του πρώτου ως άνω κριτηρίου.

Εξάλλου, η χρήση στο άρθρο 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ πληθυντικού αριθμού για τη φράση «εκθέσεις των υπαλλήλων» υποδεικνύει ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή οφείλει κατ’ αρχήν να λαμβάνει υπόψη όλες τις εκθέσεις των υπαλλήλων από την αρχή του χρονικού διαστήματος κατά το οποίο αυτοί κατέχουν τον βαθμό τους, το οποίο κατά λογική αναγκαιότητα συνεπάγεται τη συνεκτίμηση κριτηρίου όπως το κριτήριο της διαχρονικής σταθερότητας της αποδόσεως.

(βλ. σκέψεις 50, 58 και 59)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις Stols κατά Συμβουλίου, T‑95/12 P, EU:T:2014:3, σκέψεις 41 και 42

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις, Barbin κατά Κοινοβουλίου, F‑68/09, EU:F:2011:11, σκέψη 90, και Canga Fano κατά Συμβουλίου, EU:F:2011:29, σκέψη 68