WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(trzecia izba)
z dnia 11 grudnia 2008 r.
Sprawa F-58/07
Pascal Collotte
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2006 r. – Umiejętność pracy w trzecim języku
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której P. Collotte żąda stwierdzenia nieważności decyzji o niewpisaniu jego nazwiska na listę urzędników awansowanych do grupy zaszeregowania A*12 w postępowaniu w sprawie awansu za 2006 r., ogłoszonej w Informacjach administracyjnych nr 55‑2006 z dnia 17 listopada 2006 r., oraz zasądzenia od Komisji na jego rzecz, tytułem naprawienia szkody oraz zadośćuczynienia za krzywdę i uszczerbek w karierze, kwoty 25 000 EUR, z zastrzeżeniem możliwości podwyższenia lub obniżenia tej kwoty w toku postępowania.
Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji w sprawie niewpisania nazwiska skarżącego na listę urzędników awansowanych do grupy zaszeregowania A*12 w postępowaniu za 2006 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje oddalona. Komisja pokrywa własne koszty oraz koszty poniesione przez skarżącego. Rada Unii Europejskiej, występująca w charakterze interwenienta po stronie Komisji, pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Skarga – Termin – Kolejno składane zażalenia
(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2, art. 91 ust. 3)
2. Urzędnicy – Awans – Przesłanki – Wykazanie się umiejętnością pracy w trzecim języku
(regulamin pracowniczy, art. 45 ust. 2; załącznik III, art. 7; załącznik XIII, art. 11)
3. Urzędnicy – Skarga – Nieograniczone prawo orzekania
(art. 233 WE; regulamin pracowniczy, art. 45 ust. 2, art. 91 ust. 1)
1. W przypadku, gdy w terminie do złożenia zażalenia składana jest kolejno większa ich liczba, termin na udzielenie odpowiedzi na zażalenie nie może rozpocząć biegu z chwilą otrzymania przez organ administracji pierwszego z zażaleń, gdyż pozbawiałoby to organ powołujący przysługującego mu zgodnie z regulaminem pracowniczym czteromiesięcznego terminu na wyraźne ustosunkowanie się do nowych argumentów, które urzędnik podniósł jako ostatnie, być może tuż przed upływem terminu do złożenia zażalenia. Podobnie, gdy organ powołujący udziela odpowiedzi na składane kolejno zażalenia w drodze kolejnych decyzji, urzędnik nie korzystałby w pełni z przysługującego mu zgodnie z regulaminem pracowniczym trzymiesięcznego terminu biegnącego od chwili otrzymania odpowiedzi na zażalenie, by w świetle wspomnianej odpowiedzi zdecydować o zasadności wniesienia skargi, jeżeli termin do wniesienia skargi rozpoczynałby bieg z chwilą doręczenia odpowiedzi na pierwsze z zażaleń, a do skarżącego nie dotarłaby jeszcze odpowiedź organu powołującego na wszystkie jego zarzuty, w szczególności na zarzuty podniesione po raz pierwszy w ostatnim z zażaleń.
Toteż w sytuacji, gdy zażalenia składane są kolejno po sobie, do celów obliczania terminu do wniesienia skargi należy przyjąć, że termin ten rozpoczyna bieg w dniu otrzymania decyzji, w której organ administracji określił swoje stanowisko co do całokształtu argumentów podniesionych przez skarżącego w terminie do złożenia zażalenia. Jeżeli w terminie do złożenia zażalenia skarżący wniósł drugie zażalenie, które ma taki sam zakres jak pierwsze, a zwłaszcza nie zawiera nowych żądań, zarzutów ani dowodów, decyzję w sprawie oddalenia drugiego z zażaleń należy uznać za akt wyłącznie potwierdzający oddalenie pierwszego zażalenia, a więc termin do wniesienia skargi biegnie od dnia pierwszej decyzji oddalającej. Jeżeli natomiast drugie zażalenie zawiera nowe elementy w stosunku do pierwszego, należy uznać, że decyzja w sprawie oddalenia drugiego z zażaleń stanowi nową decyzję, wydaną po zbadaniu decyzji w sprawie oddalenia pierwszego zażalenia w świetle drugiego z nich.
(zob. pkt 31, 32)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑44/97 Ghignone i in. przeciwko Radzie, 8 listopada 2000 r., RecFP s. I‑A‑223, II‑1023, pkt 41; sprawa T‑66/05 Sack przeciwko Komisji, 11 grudnia 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 41, odwołanie w toku przed Trybunałem, sprawa C‑380/08 P
2. Artykuł 45 ust. 2 regulaminu pracowniczego w brzmieniu nadanym rozporządzeniem nr 723/2004 zmieniającym Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich, w którym ustanowiono obowiązek wykazania się przez urzędnika umiejętnością pracy w trzecim języku, zanim otrzyma pierwszy awans, ma zastosowanie dopiero od wejścia w życie wspólnych przepisów wykonawczych, przyjętych przez instytucje na mocy porozumienia.
Skoro bowiem prawodawca wykluczył, w każdym razie na podstawie art. 11 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, zastosowanie art. 45 ust. 2 do awansów przyznanych ze skutkiem przed dniem 1 maja 2006 r., powyższego przepisu nie można stosować przed wejściem w życie wspomnianych wspólnych przepisów wykonawczych na warunkach wymaganych przez prawodawcę, tj. z gwarancją jednolitego stosowania w poszczególnych instytucjach oraz przy powiązaniu tego nowego obowiązku wynikającego z regulaminu z umożliwieniem urzędnikom podjęcia nauki trzeciego języka. Tym samym instytucja nie może stosować omawianego artykułu regulaminu pracowniczego według określonych tylko przez siebie reguł.
(zob. pkt 50–54)
3. Wprawdzie sąd wspólnotowy właściwy do spraw służby publicznej może w niektórych sytuacjach, na podstawie art. 91 ust. 1 regulaminu pracowniczego, korzystać z nieograniczonego prawa orzekania, upoważniającego go do rozstrzygania w wyczerpujący sposób zawisłych przed nim sporów o charakterze majątkowym, orzekając w przedmiocie praw i obowiązków urzędnika, to jednak skarżącemu, który uzyskał stwierdzenie nieważności odmownej decyzji w sprawie przyznania mu awansu ze względu na to, że zgodnie z prawem nie można było wymagać od niego spełnienia dodatkowego warunku otrzymania awansu, dotyczącego znajomości trzeciego języka, sąd nie może przyznać odszkodowania za rzekomo wynikające z tego spowolnienie kariery, nawet jeśli urzędnik uzasadni, że posiada wymagany staż i wyższą liczbę punktów, niż wymagana do awansu. Nie można bowiem wykluczyć, że inne względy stoją na przeszkodzie awansowaniu skarżącego z mocą wsteczną, na przykład fakt, że liczba urzędników, którzy mogą ubiegać się o awans i osiągnęli próg awansu, przekraczała liczbę dostępnych z budżetowego punktu widzenia awansów. Zatem przywrócenie skarżącemu należnych mu praw musi nastąpić za pośrednictwem środków zmierzających do wykonania wyroku, które organ administracji zobowiązany jest podjąć na mocy art. 233 WE w celu zastosowania się do prawomocnego wyroku, w razie potrzeby poprzez odtworzenie z mocą wsteczną jego ścieżki kariery zawodowej.
(zob. pkt 67–70)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑135/06 P Weißenfels przeciwko Parlamentowi, 18 grudnia 2007 r., Zb.Orz. s. I‑12041, pkt 64–68
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑402/03 Katalagarianakis przeciwko Komisji, 15 marca 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 105, 106