ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 6ης Μαΐου 2009

Υπόθεση F-39/07

Manuel Campos Valls

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Πρόσληψη – Διορισμός – Θέση προϊσταμένου μονάδας – Απόρριψη της υποψηφιότητας του προσφεύγοντος – Προϋποθέσεις που θέτει η ανακοίνωση κενής θέσεως – Πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο Μ. Campos Valls ζητεί την ακύρωση, αφενός, της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής περί διορισμού του G. στη θέση του προϊσταμένου μονάδας της ισπανικής γλώσσας, η οποία εμπίπτει στη διεύθυνση III «Μετάφραση και παραγωγή εγγράφων» της Γενικής Διευθύνσεως A «Προσωπικό και Διοίκηση» του Συμβουλίου και, αφετέρου, της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητάς του για την επίμαχη θέση.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά έξοδά του.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Κενή θέση – Πλήρωση μέσω προαγωγής ή μεταθέσεως – Συγκριτική εξέταση των προσόντων των υποψηφίων – Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 4, 7 § 1, 29 § 1 και 45 § 1)

2.      Υπάλληλοι – Ανακοίνωση κενής θέσεως – Διορισμός σε θέση προϊσταμένου μονάδας μιας διευθύνσεως μεταφράσεως – Απαιτούμενα προσόντα

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 29 § 1)

1.      Η άσκηση της ευρείας διακριτικής ευχέρειας που έχει η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή (στο εξής: ΑΔΑ) σε θέματα διορισμών προϋποθέτει την εμπεριστατωμένη και αμερόληπτη εξέταση του φακέλου υποψηφιοτήτων και την ακριβή τήρηση των απαιτήσεων της ανακοινώσεως κενής θέσεως, κατά τρόπον ώστε να είναι υποχρεωμένη να απορρίψει όποιον υποψήφιο δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις αυτές. Η ανακοίνωση κενής θέσεως αποτελεί, κατ’ ουσίαν, το νομικό πλαίσιο που η ίδια η ΑΔΑ θέτει στον εαυτό της και το οποίο οφείλει να τηρεί σχολαστικώς.

Στον κοινοτικό δικαστή απόκειται, για να ελέγξει αν η ΑΔΑ υπερέβη τα όρια του εν λόγω νομικού πλαισίου στο πλαίσιο της ασκήσεως του δικαιοδοτικού ελέγχου του, να εξετάσει κατ’ αρχάς ποιες ήταν οι τεθείσες με την ανακοίνωση κενής θέσεως προϋποθέσεις και να εξακριβώσει στη συνέχεια αν ο επιλεγείς από την ΑΔΑ υποψήφιος για την πλήρωση της κενής θέσεως πληρούσε πράγματι τις προϋποθέσεις αυτές. Τέλος, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης πρέπει να εξετάσει αν, όσον αφορά τις ικανότητες του προσφεύγοντος, η ΑΔΑ υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως προτιμώντας άλλον υποψήφιο.

Η εξέταση αυτή πρέπει, εντούτοις, να περιορίζεται στο αν, λαμβανομένων υπόψη των στοιχείων που ενδεχομένως επηρέασαν την εκτίμηση της διοικήσεως, η διοίκηση αυτή παρέμεινε εντός ευλόγων ορίων και δεν έκανε προδήλως εσφαλμένη χρήση της εξουσίας της. Συνεπώς, ο κοινοτικός δικαστής δεν δύναται να υποκαταστήσει την εκτίμηση της ΑΔΑ με την εκτίμησή του περί των προσόντων των υποψηφίων.

(βλ. σκέψεις 41 έως 43)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 28 Φεβρουαρίου 1989, 341/85, 251/86, 258/86, 259/86, 262/86, 266/86, 222/87 και 232/87, van der Stijl και Cullington κατά Επιτροπής, Συλλογή 1989, σ. 511, σκέψη 51· 18 Μαρτίου 1993, C‑35/92 P, Κοινοβούλιο κατά Frederiksen, Συλλογή 1993, σ. I‑991, σκέψεις 15 και 16

ΠΕΚ: 19 Μαρτίου 1997, T‑21/96, Giannini κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1997, σ. I‑A‑69 και II‑211, σκέψη 20· 12 Μαΐου 1998, T‑159/96, Wenk κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 1998, σ. I‑A‑193 και II‑593, σκέψεις 63, 64 και 72· 19 Σεπτεμβρίου 2001, T‑152/00, E κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2001, σ. I‑A‑179 και II‑813, σκέψη 29· 14 Οκτωβρίου 2003, T‑174/02, Wieme κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑241 και II‑1165, σκέψη 38· 11 Νοεμβρίου 2003, T‑248/02, Faita κατά ΟΚΕ, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑281 και II‑1365, σκέψη 71· 3 Φεβρουαρίου 2005, T‑137/03, Mancini κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑7 και II‑27, σκέψεις 85 και 92· 4 Μαΐου 2005, T‑30/04, Sena κατά ΕΟΑΑ, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑113 και II‑519, σκέψη 80· 5 Ιουλίου 2005, T‑370/03, Wunenburger κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2005, σ. I‑A‑189 και II‑853, σκέψη 51· 4 Ιουλίου 2006, T‑45/04, Tzirani κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑145 και II‑A‑2‑681, σκέψεις 46, 48 και 49

2.      Τα προσόντα που απαιτούνται, βάσει ανακοινώσεως κενής θέσεως για την πλήρωση της θέσεως του προϊσταμένου μονάδας μιας διευθύνσεως μεταφράσεως, δεν μπορούν να ερμηνευθούν ανεξαρτήτως της περιγραφής των καθηκόντων που εμπίπτουν στην επίμαχη κενή θέση. Εφόσον τα καθήκοντα αυτά δεν συνίστανται άμεσα σε καθήκοντα μεταφράσεως ή ελέγχου της ποιότητας της μεταφράσεως, αλλά είναι ουσιαστικώς καθήκοντα διαχειρίσεως και οργανώσεως, η προϋπόθεση γνώσεως των τεχνικών της μεταφράσεως δεν μπορεί να νοηθεί ως απαιτούσα τα ίδια προσόντα με εκείνα που απαιτούνται για τη θέση μεταφραστή ή ελεγκτή της μεταφράσεως.

(βλ. σκέψεις 50 και 51)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: Tzirani κατά Επιτροπής, προπαρατεθείσα, σκέψη 53