Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Verwaltungsgericht Wien (Austria) w dniu 26 marca 2019 r. – S.A.D. Maler und Anstreicher OG

(Sprawa C-256/19)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Verwaltungsgericht Wien

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: S.A.D. Maler und Anstreicher OG

Zainteresowany organ: Magistrat der Stadt Wien

Uczestnik postępowania: Bauarbeiter Urlaubs- und Abfertigungskasse

Pytania prejudycjalne

Czy przynajmniej w odniesieniu do krajowego porządku prawnego, który w celu ochrony niezawisłości i bezstronności sądów przewiduje w swojej konstytucji prawo podstawowe do przydzielania spraw sędziom według stałego klucza podziału tych spraw ustalonego uprzednio zgodnie z pewnymi zasadami ogólnymi, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że ustawodawca powinien zapewnić, by ta gwarancja praw podstawowych była skuteczna, a nie tylko istniała teoretycznie?

1a)    Pytanie dodatkowe: W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze:

Czy w sytuacji, gdy krajowy porządek prawny przewiduje w swojej konstytucji podstawowe prawo do stałego podziału spraw, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty oraz zasada skuteczności nakładają na ustawodawcę jakiekolwiek obowiązki zagwarantowania praw podstawowych, a jeśli tak, to jakie?

1b)    Pytania dodatkowe: W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie pierwsze:

1b-1)    Czy przynajmniej w sytuacji, gdy krajowy porządek prawny przewiduje w swojej konstytucji podstawowe prawo do stałego podziału spraw, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty oraz zasada skuteczności wymagają zignorowania polecenia lub czynności dotyczącej przydzielenia sprawy sędziemu, jeśli to polecenie zostało wydane lub ta czynność została dokonana przez organ, który zgodnie z ustawą nie był do tego właściwy?

1b-2)    Czy przynajmniej w sytuacji, gdy krajowy porządek prawny przewiduje w swojej konstytucji podstawowe prawo do stałego podziału spraw, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty oraz zasada skuteczności wymagają, by wewnętrzny regulamin funkcjonowania sądów mógł przewidywać, jeśli w ogóle, jedynie z góry określony, wąski zakres uznania dla organu zajmującego się przydzielaniem spraw sędziom?

Czy przynajmniej w odniesieniu do krajowego porządku prawnego, który w celu ochrony niezawisłości i bezstronności sądów przewiduje w swojej konstytucji prawo podstawowe do przydzielania spraw sędziom według stałego klucza podziału tych spraw ustalonego uprzednio zgodnie z pewnymi zasadami ogólnymi, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że sędzia, który ma wątpliwości (l) co do zgodności z prawem wewnętrznego podziału spraw w sądzie lub (2) co do zgodności z prawem decyzji wewnętrznej sądu w przedmiocie realizacji tego wewnętrznego podziału spraw w sądzie, która ma bezpośredni wpływ na działalność tego sędziego (w szczególności decyzji o przydzieleniu sprawy), powinien mieć możliwość wniesienia w związku z tymi wątpliwościami środka zaskarżenia (który w szczególności nie byłby dla tego sędziego obciążający finansowo) do innego sądu, który ma pełne uprawnienia do kontroli zgodności z prawem aktu prawnego zakwalifikowanego jako niezgodny z prawem?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej: Czy ustawodawca powinien zapewnić spełnienie innych wymogów, które zagwarantują, że sędzia będzie w stanie doprowadzić do zgodności z prawem odnoszących się do niego wymogów ustawowych dotyczących uwzględniania ustawowych wymogów w zakresie przydzielania spraw (w szczególności odnośnie do wewnętrznego funkcjonowania sądów)?

Czy przynajmniej w odniesieniu do krajowego porządku prawnego, który w celu ochrony niezawisłości i bezstronności sądów przewiduje w swojej konstytucji prawo podstawowe do przydzielania spraw sędziom według stałego klucza podziału tych spraw ustalonego uprzednio zgodnie z pewnymi zasadami ogólnymi, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że strona postępowania, która ma wątpliwości (l) co do zgodności z prawem przepisu dotyczącego wewnętrznego podziału spraw w sądzie, który ma charakter prejudycjalny dla rozstrzygnięcia w jej postępowaniu, lub (2) co do zgodności z prawem przydzielenia danego postępowania do konkretnego sędziego, powinna mieć możliwość – jeszcze przed wydaniem przez sąd rozstrzygnięcia w sprawie – wniesienia w związku z tymi wątpliwościami środka zaskarżenia (który nie byłby dla tej strony nadmiernie obciążający finansowo) do innego sądu, który ma uprawnienia do pełnej kontroli zgodności z prawem aktu prawnego zakwalifikowanego jako niezgodny z prawem?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej: Czy ustawodawca powinien zapewnić spełnienie innych wymogów, które zagwarantują, że strona będzie w stanie – jeszcze przed wydaniem przez sąd rozstrzygnięcia w sprawie – doprowadzić do należytego przestrzegania jej prawa podstawowego do tego, by jej sprawa była rozstrzygana przez „sędziego wyznaczonego na mocy ustawy”?

Czy przynajmniej w odniesieniu do krajowego porządku prawnego, który w celu ochrony niezawisłości i bezstronności sądów przewiduje w swojej konstytucji prawo podstawowe do przydzielania spraw sędziom według stałego klucza podziału tych spraw ustalonego uprzednio zgodnie z pewnymi zasadami ogólnymi, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że zasady wewnętrznego podziału spraw w sądzie oraz wewnętrznego sposobu dokumentowania wpływających akt powinny być na tyle przejrzyste i zrozumiałe, aby sędzia lub strona byli w stanie, bez szczególnego wysiłku, sprawdzić zgodność konkretnego przydzielenia sprawy danemu sędziemu lub składowi orzekającemu z wymogami wewnętrznego podziału spraw w sądzie?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej: Czy istnieją jakieś inne wymogi, które powinien określić ustawodawca, gwarantujące, że sędzia względnie strona będą w stanie uzyskać informację na temat zgodności z prawem konkretnego przydzielenia sprawy sądowej?

Czy przynajmniej w odniesieniu do krajowego porządku prawnego, który w celu ochrony niezawisłości i bezstronności sądów przewiduje w swojej konstytucji prawo podstawowe do przydzielania spraw sędziom według stałego klucza podziału tych spraw ustalonego uprzednio zgodnie z pewnymi zasadami ogólnymi, art. 19 ust. 1 akapit drugi TUE w związku z art. 47 karty i zasadę skuteczności należy interpretować w ten sposób, że strony postępowania i prowadzący postępowanie sędzia powinni być w stanie, bez szczególnego zaangażowania z ich strony, zrozumieć treść przepisów regulujących podział spraw i w ten sposób sprawdzić zgodność z prawem dokonanego przydzielenia sprawy danemu sędziemu lub składowi orzekającemu?

W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej: Czy istnieją jakieś inne wymogi, które powinien określić ustawodawca, gwarantujące, że sędzia względnie strona będą w stanie uzyskać informację na temat zgodności z prawem konkretnego przydzielenia sprawy sądowej?

Jakie działania powinien podjąć sędzia ze względu na ciążący na nim na mocy prawa Unii obowiązek przestrzegania wymogów proceduralnych prawa Unii, w sytuacji gdy aktem prawnym (pozasądowym lub dotyczącym wewnętrznego funkcjonowania sądów), którego nie może zakwestionować, jest on zobowiązany do postępowania w sposób naruszający prawo Unii i prawa stron?

____________