POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 28 września 2011 r.

Sprawa F‑42/07

Antonio Prieto

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Powołanie – Konkurs wewnętrzny ogłoszony przed dniem 1 maja 2004 r. – Członek personelu tymczasowego umieszczony na liście odpowiednich kandydatów przed dniem 1 maja 2006 r. – Grupa zaszeregowania – Artykuł 5 ust. 4 i art. 13 ust. 1 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego – Dodatek sekretarski – Skarga w części oczywiście niedopuszczalna, a w części oczywiście bezzasadna

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której A. Prieto żąda stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu z dnia 9 czerwca 2006 r. w sprawie powołania go na urzędnika na okres próbny od dnia 1 lipca 2006 r., w zakresie, w jakim decyzja ta ustala jego zaszeregowanie do grupy AST 2, stopień 3.

Orzeczenie:      Skarga zostaje w części odrzucona, a w części oddalona. Każda ze stron ponosi własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania – Wprowadzenie nowej struktury zatrudnienia rozporządzeniem nr 723/2004 – Przepisy przejściowe dotyczące zaszeregowania do grupy

(regulamin pracowniczy, art. 31 ust. 1, załącznik XIII, art. 5 ust. 4, art. 12 ust. 3, art. 13 ust. 1; rozporządzenie Rady nr 723/2004)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Powołanie do grupy zaszeregowania i zaklasyfikowanie na stopień – Członek personelu tymczasowego powołany na urzędnika

(regulamin pracowniczy, art. 32, załącznik XIII, art. 5 ust. 4; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 8)

3.      Prawo Unii – Zasady – Ochrona uzasadnionych oczekiwań – Przesłanki – Szczegółowe zapewnienia udzielone przez administrację

1.      Artykuł 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego dotyczy członków personelu tymczasowego umieszczonych „na liście kandydatów [kwalifikujących się] do przeniesienia z jednej kategorii do innej” lub „umieszczonych na liście kandydatów pomyślnie zakwalifikowanych do [na liście laureatów] konkursu wewnętrznego”. Chociaż konkurs „na wyższą kategorię” jest również z uwagi na swój charakter konkursem wewnętrznym, wykładni rozpatrywanego przepisu należy dokonywać w taki sposób, by nadać mu skuteczność, unikając w miarę możliwości jakiejkolwiek wykładni prowadzącej do wniosku, że przepis ten jest niepotrzebny. Prawodawca poprzez „konkurs wewnętrzny” miał jak widać na myśli tzw. konkursy w celu powołania na urzędników, których celem jest stworzenie możliwości zatrudnienia w charakterze urzędników, przy poszanowaniu wszystkich przepisów regulaminu pracowniczego regulujących dostęp do europejskiej służby publicznej, pracowników posiadających już pewne doświadczenie w pracy na rzecz instytucji, którzy wykazali swą zdolność do należytego wypełniania obowiązków na stanowiskach do obsadzenia. Wykładnię taką potwierdza brzmienie art. 5 ust. 2 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, który dotyczy jedynie urzędników, umieszczonych „na liście kandydatów [kwalifikujących się] do przeniesienia z jednej kategorii do innej”, bez wzmianki o urzędnikach „umieszczonych na liście kandydatów pomyślnie zakwalifikowanych do [na liście laureatów] konkursu wewnętrznego”. Taka wzmianka nie miałaby uzasadnienia, ponieważ w rzeczy samej nie ma powodu powoływać na urzędników pracowników, którzy już są urzędnikami.

Aby art. 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego znajdował zastosowanie, powinno mieć miejsce przeniesienie z „dawnej kategorii” do „nowej kategorii” w następstwie bądź konkursu prowadzącego do utworzenia „listy kandydatów [kwalifikujących się] do przeniesienia z jednej kategorii do innej”, bądź konkursu wewnętrznego w celu powołania na urzędnika, powodującego w efekcie takie przeniesienie do innej kategorii. Prawodawca tym samym odszedł, w ramach korzystania z szerokiego zakresu uznania w obszarze zarazem przepisów przejściowych, jak i kryteriów zaszeregowania, od ogólnej zasady dotyczącej zaszeregowania nowo zatrudnionych urzędników, ustanowionej w art. 31 ust. 1 regulaminu pracowniczego i uzupełnionej przepisami art. 12 ust. 3, czy art. 13 ust. 1 załącznika XIII do tego regulaminu, w odniesieniu do laureatów umieszczonych na liście odpowiednich kandydatów przed dniem 1 maja 2006 r. i zatrudnionych, odpowiednio, pomiędzy dniem 1 maja 2004 r. a dniem 30 kwietnia 2006 r., oraz po dniu 1 maja 2006 r., i zastrzegł zaszeregowanie do innej grupy niż wskazana w ogłoszeniu o konkursie dla pracowników zatrudnionych w charakterze urzędników na okres próbny, posiadających już doświadczenie w pracy na rzecz instytucji, którzy w następstwie wymienionych powyżej konkursów wykazali swą zdolność do należytego wypełniania obowiązków na stanowiskach należących do wyższej kategorii

(zob. pkt 48, 49, 54, 55)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑40/96 i T‑55/96 de Kerros i Kohn‑Bergé przeciwko Komisji, 6 marca 1997 r., pkt 45, 46; sprawa T‑294/97 Carrasco Benítez przeciwko Komisji, 12 listopada 1998 r., pkt 51

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑13/09 Peláez Jimeno przeciwko Parlamentowi, 12 maja 2010 r., pkt 40, 41, 46, 47

2.      Prawo Unii nie ustanawia wyraźnie ani zasady ciągłości kariery zawodowej, ani zasady prawa do kariery zawodowej. Tym bardziej ekspektatywa rozwoju kariery zawodowej członka personelu tymczasowego, który został urzędnikiem, nie jest w ogólny sposób uznawana przez prawo Unii. Artykuł 32 akapit trzeci regulaminu pracowniczego stanowi jedynie, że członek personelu tymczasowego w przypadku powołania go na urzędnika zachowuje stopień uzyskany do czasu swojego powołania na urzędnika.

Artykuł 32 regulaminu pracowniczego i art. 8 warunków zatrudnienia innych pracowników w wersji obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004 r. dopuszczają możliwość, by członkowie personelu tymczasowego kontynuowali ścieżkę kariery zawodowej w charakterze urzędników, zgodnie z określonymi w regulaminie pracowniczym procedurami i w takich przypadkach staż na danym stopniu osiągnięty w charakterze członka personelu tymczasowego zachowuje się, jeżeli dany pracownik został powołany na urzędnika w tej samej grupie zaszeregowania bezpośrednio po upływie tego okresu.

Jednakże po pierwsze, przytoczone przepisy ograniczają się jedynie do zagwarantowania członkowi personelu tymczasowego powołanemu na urzędnika w tej samej grupie zaszeregowania zachowania stażu na stopniu, a po drugie, ciągłość kariery zawodowej jest zapewniona zgodnie z określonymi w regulaminie pracowniczym procedurami. Wreszcie należy stwierdzić, że wyłączając art. 5 ust. 4 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego, który jako przepis przejściowy należy interpretować w sposób ścisły, pozostałe przepisy regulaminu pracowniczego nie przyznają członkom personelu tymczasowego możliwości otrzymania powołania na urzędnika do grupy zaszeregowania, w której byli zaszeregowani, jeżeli ta grupa była wyższa niż grupa zaszeregowania, na którą ogłoszono konkurs, który oni przeszli.

(zob. pkt 61, 69, 70)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑33/07 Toronjo Benitez przeciwko Komisji, 5 marca 2008 r., pkt 87

3.      Prawo do żądania ochrony uzasadnionych oczekiwań przysługuje każdej jednostce znajdującej się w sytuacji, w której można stwierdzić, że administracja Unii wzbudziła u niej uzasadnione nadzieje, dostarczając jej precyzyjnych zapewnień w formie dokładnych, bezwarunkowych i spójnych informacji pochodzących z uprawnionych i wiarygodnych źródeł.

Natomiast nikt nie może powoływać się na naruszenie tej zasady w braku precyzyjnych zapewnień udzielonych mu przez administrację.

Wprawdzie e-mail od współpracownika zainteresowanego urzędnika „potwierdzający, że zostanie zaszeregowany w charakterze urzędnika do tej samej grupy/na ten sam stopień, jak w charakterze członka personelu tymczasowego” stanowi precyzyjną informację, lecz informacja ta nie pochodzi od organu powołującego, który jako jedyny jest uprawniony do wydawania decyzji w sprawie zaszeregowania urzędników.

(zob. pkt 98, 99, 101, 102)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑273/01 Innova Privat‑Akademie przeciwko Komisji, 19 marca 2003 r., pkt 26; sprawa T‑58/05 Centeno Mediavilla i in. przeciwko Komisji, 11 lipca 2007 r., pkt 96

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑20/06 De Luca przeciwko Komisji, 30 września 2010 r., pkt 102; sprawa F‑85/05 Sørensen przeciwko Komisji, 28 października 2010 r., pkt 84