Language of document :

Postanowienie Trybunału (pierwsza izba) z dnia 12 lutego 2019 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Spetsializiran nakazatelen sad – Bułgaria) – postępowanie karne przeciwko RH

(sprawa C-8/19 PPU)1

Odesłanie prejudycjalne – Pilny tryb prejudycjalny – Współpraca wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych – Dyrektywa (UE) 2016/343 – Artykuł 4 – Publiczne wypowiedzi o winie – Postanowienie o tymczasowym aresztowaniu – Środki odwoławcze – Procedura kontroli zgodności z prawem tego postanowienia – Poszanowanie domniemania niewinności – Artykuł 267 TFUE – Artykuł 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej – Prawo do bycia wysłuchanym w rozsądnym terminie – Uregulowanie krajowe ograniczające możliwość skierowania przez sądy krajowe do Trybunału wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym lub nakładające na nie obowiązek wydania orzeczenia bez oczekiwania na odpowiedź na ten wniosek – Sankcje dyscyplinarne w wypadku nieprzestrzegania tego uregulowania

Język postępowania: bułgarski

Sąd odsyłający

Spetsializiran nakazatelen sad

Strona w postępowaniu karnym

RH

Sentencja

Artykuł 267 TFUE i art. 47 akapit drugi Karty praw podstawowych Unii Europejskiej należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu interpretowanemu w orzecznictwie w taki sposób, że skutkuje ono obowiązkiem orzeczenia przez sąd krajowy w przedmiocie zgodności z prawem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu bez możliwości skierowania do Trybunału wniosku o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym lub oczekiwania na jego odpowiedź.

Artykuł 4 i 6 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/343 z dnia 9 marca 2016 r. w sprawie wzmocnienia niektórych aspektów domniemania niewinności i prawa do obecności na rozprawie w postępowaniu karnym w związku z motywem 16 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że wymogi wynikające z domniemania niewinności nie stoją na przeszkodzie – gdy właściwy sąd bada uzasadnione podejrzenie, że podejrzany lub oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo, aby orzec w przedmiocie zgodności z prawem postanowienia o tymczasowym aresztowaniu – wyważeniu przez ten sąd przedstawionych mu dowodów obciążających i odciążających ani uzasadnieniu przez niego orzeczenia nie tylko poprzez wskazanie ustalonych okoliczności, lecz także poprzez rozstrzygnięcie w przedmiocie zarzutów obrońcy danej osoby, pod warunkiem że w orzeczeniu tym nie przedstawiono aresztowanej osoby jako winnej.

____________

1 Dz.U. C 93 z 11.3.2019.