ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 13ης Δεκεμβρίου 2007

Υπόθεση F-42/06

Asa Sundholm

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αξιολόγηση – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας – Περίοδος αξιολογήσεως 2004 – Στόχοι και κριτήρια αξιολογήσεως – Αποζημίωση»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η A. Sundholm ζητεί ειδικότερα να ακυρωθεί η έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας της για την περίοδο αξιολογήσεως από 1ης Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2004, καθώς και να υποχρεωθεί η Επιτροπή να της καταβάλει το ποσό του ενός ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που υπέστη εξαιτίας της εν λόγω εκθέσεως εξελίξεως της σταδιοδρομίας.

Απόφαση: Η έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας της προσφεύγουσας, η οποία καταρτίστηκε για το χρονικό διάστημα από 1ης Ιανουαρίου έως 31 Δεκεμβρίου 2004 ακυρώνεται. Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Επιτροπή καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Βαθμολογία – Έκθεση εξελίξεως της σταδιοδρομίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 43)

2.      Υπάλληλοι – Προσφυγή – Αγωγή αποζημιώσεως – Ακύρωση της προσβαλλομένης παράνομης πράξεως – Προσήκουσα ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

1.      Από το άρθρο 8, παράγραφος 5, τέταρτο εδάφιο, των γενικών διατάξεων εκτελέσεως του άρθρου 43 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (στο εξής: ΚΥΚ) που θέσπισε η Επιτροπή προκύπτει ότι η διοίκηση υποχρεούται να καθορίζει για τους υπαλλήλους στόχους και κριτήρια αξιολογήσεως. Κατά τη διάταξη αυτή, η επίσημη συνδιάλεξη, η οποία διεξάγεται μεταξύ του αξιολογητή και του υπαλλήλου στην αρχή εκάστης περιόδου αξιολογήσεως, πρέπει να αφορά όχι μόνο την αξιολόγηση των επιδόσεων του εν λόγω υπαλλήλου κατά την περίοδο αναφοράς, η οποία εκτείνεται από 1ης Ιανουαρίου μέχρι 31 Δεκεμβρίου του προηγούμενου έτους, αλλά και τον καθορισμό στόχων για το έτος που έπεται της περιόδου αναφοράς, ώστε οι στόχοι αυτοί να αποτελέσουν τη βάση αναφοράς για την αξιολόγηση της αποδόσεως. Η υποχρέωση αυτή επισημαίνεται στον οδηγό αξιολογήσεως τον οποίο η Επιτροπή επέβαλε στον εαυτό της ως κανόνα συμπεριφοράς.

Ελλείψει καθορισμού στόχων και κριτηρίων αξιολογήσεως για την οικεία περίοδο αναφοράς, η διοίκηση δεν μπορεί να υποστηρίζει ότι οι στόχοι που είχαν καθορισθεί για την προηγούμενη περίοδο αναφοράς είχαν παραταθεί, με το αιτιολογικό ότι δεν περιλάμβαναν έγκυρη καταληκτική προθεσμία.

(βλ. σκέψεις 31, 32 και 37)

ΔΕΚ: 1 Δεκεμβρίου 1983, 190/82, Blomefield κατά Επιτροπής, Συλλογή 1983, σ. 3981, σκέψη 20

ΠΕΚ: 24 Ιανουαρίου 1991, T‑63/89, Latham κατά Επιτροπής, Συλλογή 1991, σ. II‑19, σκέψη 25· 30 Σεπτεμβρίου 2003, T‑296/01, Tatti κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2003, σ. I‑A‑225 και II‑1093, σκέψη 43

2.      Η ακύρωση διοικητικής πράξεως κατά της οποίας στρέφεται υπάλληλος συνιστά αφ’ εαυτής πρόσφορη και, κατ’ αρχήν, επαρκή ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που τυχόν υπέστη λόγω της προσβαλλόμενης πράξεως, ιδίως σε περίπτωση που η εν λόγω πράξη δεν περιέχει καμία κατηγορηματική αρνητική κρίση για τις ικανότητες του προσφεύγοντος δυνάμενη να τον θίξει.

(βλ. σκέψη 44)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 26 Ιανουαρίου 1995, T‑60/94, Pierrat κατά Δικαστηρίου, Συλλογή Υπ.Υπ. 1995, σ. I‑A‑23 και II‑77, σκέψη 62