Odwołanie od postanowienia Sądu (szósta izba) wydanego w dniu 18 listopada 2019 r. w sprawie T-181/19, Sigrid Dickmanns / Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), wniesione w dniu 5 lutego 2020 r. przez Sigrid Dickmanns

(Sprawa C-63/20 P)

Język postępowania: niemiecki

Strony

Wnoszący odwołanie: Sigrid Dickmanns (przedstawiciel: adwokat H. Tettenborn)

Druga strona postępowania: Urząd Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO)

Żądania wnoszącego odwołanie

uchylenie postanowienia Sądu Unii Europejskiej (szósta izba) z dnia 18 listopada 2019 r. w sprawie T-181/19 w całości i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania;

obciążenie Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) kosztami postępowania przed Sądem.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi jeden tylko zarzut oparty na błędnej wykładni i zastosowaniu art. 90 i 92, a w szczególności art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego urzędników. Jednocześnie jej zdaniem doszło do rażącego naruszenia przysługujących wnoszącej odwołanie praw podstawowych do rzetelnego procesu i bycia wysłuchanym, a także prawa do dobrej administracji.

W przekonaniu wnoszącej odwołanie Sąd niesłusznie uznał zażalenie, które złożyła na podstawie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, za wniesione po terminie. Zażalenie to zostało wniesione w terminie trzech miesięcy od wydanej przez EUIPO decyzji wraz z uzasadnieniem, jednak nie w terminie trzech miesięcy od wcześniejszej, dokonanej w myśl art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret trzecie regulaminu pracowniczego, dorozumianej odmowy uwzględnienia jej wniosku.

Wnosząca odwołanie podnosi w tym kontekście, że dokonana przez Sąd wykładnia art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego przeczy brzmieniu tego przepisu. Jej zażalenie nie miało związku z przewidzianą w art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret trzecie regulaminu pracowniczego dorozumianą decyzją odmowną, lecz dotyczyło doręczonej jej decyzji zgodnie z art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret drugie tego regulaminu i w myśl tego przepisu było dopuszczalne. Z brzmienia art. 90 ust. 1 zdanie trzecie, art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret drugie ani art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret trzecie nie wynika, że w przypadku dorozumianej odmowy uwzględnienia wniosku art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret drugie przestaje znajdować zastosowanie lub że art. 90 ust. 2 zdanie trzecie tiret trzecie należy stosować jako pierwszy. Wyraźna odmowa EUIPO nie była też zwykłym potwierdzeniem wcześniejszej dorozumianej decyzji odmownej, choćby dlatego że EUIPO nie odniósł się do wcześniej udzielonej dorozumianie odmowy. Dodatkowo fakt zamieszczenia elementów odbiegających od zwykłego potwierdzenia powoduje, że była to nowa decyzja.

Następnie wnosząca odwołanie powołuje się na to, że dokonana przez Sąd wykładnia jest sprzeczna z sensem i celem art. 90 ust. 1 zdania drugie i trzecie regulaminu pracowniczego, a także z celem pewności prawnej. Sens i cel tych uregulowań stanowi bowiem przede wszystkim ochrona wnioskodawcy, a nie to – do czego prowadzi dokonana przez Sąd wykładnia – by organ powołujący odniósł korzyści z niedopełnienia obowiązku w znaczeniu regulaminowym. Wykładnia reprezentowana przez wnoszącą odwołanie w istocie lepiej odpowiada celowi pewności prawnej. Z jednej strony jest ona zgodna z brzmieniem art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego i nie odwraca – co czyni wykładnia dokonana przez Sąd – znaczenia jego treści. Z drugiej strony, podążając za wykładnią reprezentowaną przez Sąd, termin płynący od wydania przez organ powołujący wyraźnej i uzasadnionej decyzji byłby różny, w zależności od tego, czy wcześniej nastąpiła już dorozumiana odmowa.

Ponadto wnosząca odwołanie powołuje się na rażące naruszenie przysługujących jej praw podstawowych do rzetelnego procesu oraz do dobrej administracji. Przejawem naruszenia prawa do rzetelnego procesu jest w szczególności to, że organ powołujący mógł wykorzystać niedopełnienie obowiązku (rozpoznania jej wniosku w terminie czterech miesięcy zgodnie z art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego) do tego, by niezgodnie z prawem skrócić termin wnioskodawcy na zareagowanie na wskazany przez organ powołujący powód odmowy. Dodatkowo gdyby przyjąć dokonaną przez Sąd wykładnię, to z uwagi na brzmienie art. 90 ust. 2 zdania drugie i trzecie regulaminu pracowniczego wnioskodawca ponosiłby znacznie większe ryzyko przegrania procesu przez niedochowanie terminu. Co więcej, wykładnia art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego zgodna z prawami podstawowymi może prowadzić jedynie do wniosku reprezentowanego przez wnoszącą odwołanie.

____________