Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajský súd v Bratislave (Σλοβακία) στις 24 Μαΐου 2017 – PPC Power a.s. κατά Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky, Daňový úrad pre vybrané daňové subjekty

(Υπόθεση C-302/17)

Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική

Αιτούν δικαστήριο

Krajský súd v Bratislave

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Εκκαλούσα: PPC Power a.s.

Εφεσίβλητοι: Finančné riaditeľstvo Slovenskej republiky, Daňový úrad pre vybrané daňové subjekty

Προδικαστικό ερώτημα

Έχουν οι σκοποί και οι αρχές της οδηγίας 2003/87/ΕΚ¹ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ² του Συμβουλίου (στο εξής: οδηγία), ήτοι i) ο σκοπός της μειώσεως των εκπομπών χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας (άρθρο 1 και αιτιολογικές σκέψεις 2 και 20), ii) ο σκοπός της προστασίας της οικονομικής αναπτύξεως και της ακεραιότητας της εσωτερικής αγοράς καθώς και των όρων του ανταγωνισμού (αιτιολογικές σκέψεις 5 και 7), iii) ο σκοπός της διασφαλίσεως αποδοτικών από πλευράς κόστους και οικονομικώς αποτελεσματικών όρων για τη μείωση των εκπομπών (άρθρο 1), η αρχή της ασφάλειας δικαίου για τους φορείς εκμεταλλεύσεως, οι οποίοι ορίζονται στο άρθρο 3, στοιχείο στ΄), σε σχέση με το γεγονός ότι οι φορείς εκμεταλλεύσεως δικαιούνται, βάσει του άρθρου 9, να βασίζονται στη μη μεταβολή του εθνικού σχεδίου κατανομής τουλάχιστον κατά τους 18 μήνες πριν από την έναρξη της οικείας περιόδου (ήτοι, για την περίοδο από το 2008 έως το 2012, τουλάχιστον από την 30ή Ιουνίου 2006), iv) η απαίτηση δωρεάν κατανομής των δικαιωμάτων εκπομπής (άρθρο 10), v) το δικαίωμα των προσώπων που μνημονεύονται στο άρθρο 13, παράγραφος 3, δεύτερο εδάφιο, να τους εκχωρηθούν δικαιώματα εκπομπής προς αντικατάσταση εκείνων που κατείχαν και τα οποία τα κράτη μέλη ακύρωσαν σύμφωνα με το άρθρο 13, παράγραφος 3, πρώτο εδάφιο, την έννοια ότι αντιβαίνει σε αυτούς/αυτές εθνική νομοθεσία κράτους μέλους η οποία επιβάλλει στους φορείς εκμεταλλεύσεως που ορίζονται στο άρθρο 3, στοιχείο στ΄, της οδηγίας, υποκειμένους στον φόρο στο έδαφος του συγκεκριμένου κράτους μέλους, υποχρέωση καταβολής ειδικού φόρου, i) ο οποίος θεμελιώνεται νομικά στο γεγονός ότι στον φόρο υπόκειται η εκμετάλλευση δικαιωμάτων εκπομπής (στις περιπτώσεις μη χρήσεως και πωλήσεως), χωρίς να λαμβάνεται υπόψη αν ο φορέας εκμεταλλεύσεως αποκτά πλεονέκτημα από αυτήν, ii) όπου τα εν λόγω δικαιώματα εκπομπής κατανεμήθηκαν στους εν λόγω φορείς εκμεταλλεύσεως βάσει του εθνικού σχεδίου κατανομής, το οποίο το κράτος μέλος υπέβαλε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την περίοδο 2008 – 2012 κατά το άρθρο 9 της οδηγίας (ήτοι, το εν λόγω σχέδιο κοινοποιήθηκε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στα άλλα κράτη μέλη, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 1, της οδηγίας και δεν απορρίφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατά το άρθρο 9, παράγραφος 3, της οδηγίας), και το οποίο καθορίζει, κατά το άρθρο 10 της οδηγίας, ότι κατά την πενταετή περίοδο που αρχίζει την 1η Ιανουαρίου 2008, το 100 % των δικαιωμάτων εκπομπής κατανέμεται δωρεάν, iv), όπου ο συντελεστής του εν λόγω φόρου αντιπροσωπεύει 80 % της φορολογικής βάσεως των δικαιωμάτων εκπομπής, η οποία είναι το άθροισμα των γινομένων που προκύπτουν από τον πολλαπλασιασμό των δικαιωμάτων εκπομπής που μεταβιβάσθηκαν (πωλήθηκαν) σε κάθε ημερολογιακό μήνα επί τη μέση τιμή της αγοράς των δικαιωμάτων εκπομπής κατά τον ημερολογιακό μήνα που προηγείται του μήνα πραγματοποιήσεως της μεταβιβάσεως των δικαιωμάτων εκπομπής και του γινομένου που προκύπτει από τον πολλαπλασιασμό των μη χρησιμοποιηθέντων δικαιωμάτων εκπομπής επί τη μέση τιμή της αγοράς των δικαιωμάτων εκπομπής κατά το ημερολογιακό έτος αναφοράς, v) όπου οι μέσες τιμές της αγοράς υπολογίζονται ως απλός αριθμητικός μέσος όρος των τιμών της τελευταίας χρηματιστηριακής πράξεως της ημέρας (ήτοι, ο φόρος δεν εξαρτάται από την τιμή στην οποία πωλούνται πραγματικά τα δικαιώματα εκπομπής);

____________

¹ EE 2003, L 275, σ. 32.

² EE 1996, L 257, σ. 26.