ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 30ής Ιουνίου 2015

Υπόθεση F‑129/14

Pierre Dybman

κατά

Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

«Υπαλληλική υπόθεση – Προσωπικό της ΕΥΕΔ –Yπάλληλοι – Πειθαρχική διαδικασία – Πειθαρχική ποινή – Ποινικές διώξεις εκκρεμείς κατά τον χρόνο επιβολής της πειθαρχικής ποινής – Ταυτότητα των πραγματικών περιστατικών που υποβλήθηκαν ενώπιον της ΑΔΑ και του ποινικού δικαστή – Παράβαση του άρθρου 25 του παραρτήματος ΙΧ του ΚΥΚ»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο P. Dybman ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της 16ης Ιανουαρίου 2014 με την οποία ο γενικός διευθυντής διοικητικών υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), υπό την ιδιότητα της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής, του επέβαλε την ποινή της παύσεως χωρίς μείωση των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων, από της 1ης Φεβρουαρίου 2014.

Απόφαση:      Η απόφαση της 16ης Ιανουαρίου 2014 με την οποία η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης έπαυσε τον P. Dybman από τα καθήκοντά του χωρίς μείωση των συνταξιοδοτικών του δικαιωμάτων ακυρώνεται. H Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του P. Dybman.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Πειθαρχικό καθεστώς – Πειθαρχική διαδικασία – Ταυτόχρονη κίνηση πειθαρχικών και ποινικών διαδικασιών για τις ίδιες πράξεις – Σκοπός της αναστολής της πειθαρχικής διαδικασίας – Υποχρέωση συμμορφώσεως με τις διαπιστώσεις του ποινικού δικαστηρίου επί των πραγματικών περιστατικών – Δυνατότητα χαρακτηρισμού αυτών με γνώμονα την έννοια του πειθαρχικού παραπτώματος

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα IX, άρθρο 25)

2.      Υπάλληλοι – Πειθαρχικό καθεστώς – Πειθαρχική διαδικασία – Συνύπαρξη πειθαρχικής διαδικασίας και ποινικής διώξεως – Υποχρέωση της Διοικήσεως για οριστική ρύθμιση της καταστάσεως του υπαλλήλου αφού καταστεί αμετάκλητη η απόφαση του ποινικού δικαστηρίου – Όρια

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα IX, άρθρο 25)

1.      Το άρθρο 25 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ έχει διττό λόγο υπάρξεως. Αφενός, το άρθρο αυτό ανταποκρίνεται στην ανάγκη η θέση του ενδιαφερομένου υπαλλήλου στο πλαίσιο της ποινικής διώξεως που έχει ασκηθεί εναντίον του να μην επηρεάζεται λόγω πράξεων για τις οποίες έχει επίσης κινηθεί πειθαρχική διαδικασία εντός του οικείου οργάνου. Αφετέρου, η αναστολή της πειθαρχικής διαδικασίας εν αναμονή της περατώσεως της ποινικής διαδικασίας παρέχει τη δυνατότητα να ληφθούν υπόψη, στο πλαίσιο της εν λόγω πειθαρχικής διαδικασίας, οι επί των πραγματικών περιστατικών διαπιστώσεις που περιλαμβάνονται στην απόφαση του ποινικού δικαστηρίου όταν αυτή έχει καταστεί αμετάκλητη. Συγκεκριμένα, το άρθρο 25 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ καθιερώνει την αρχή σύμφωνα με την οποία «εκκρεμούσης της ποινικής δίκης αναστέλλεται η πειθαρχική διαδικασία», πράγμα που δικαιολογείται, ιδίως, από το γεγονός ότι τα εθνικά ποινικά δικαστήρια διαθέτουν μεγαλύτερη εξουσία έρευνας απ’ ό,τι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή. Επομένως, στην περίπτωση κατά την οποία τα ίδια πραγματικά περιστατικά μπορούν να συνιστούν ποινικό αδίκημα και παράβαση των εκ του ΚΥΚ υποχρεώσεων του υπαλλήλου, η Διοίκηση δεσμεύεται από τις διαπιστώσεις επί των πραγματικών περιστατικών στις οποίες προέβη το ποινικό δικαστήριο στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας. Αφού το εν λόγω δικαστήριο διαπιστώσει το υποστατό των πραγματικών περιστατικών της υπό κρίση περιπτώσεως, η Διοίκηση δύναται, εν συνεχεία, να προβεί στον νομικό χαρακτηρισμό τους με γνώμονα την έννοια του πειθαρχικού παραπτώματος, εξετάζοντας ιδίως αν τα εν λόγω περιστατικά συνιστούν παραβάσεις των εκ του ΚΥΚ υποχρεώσεων.

Ωστόσο, η εκτίμηση του ποινικού δικαστηρίου επί των πραγματικών περιστατικών μπορεί να διαφέρει από αυτή της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής στο πλαίσιο της πειθαρχικής διαδικασίας, στον βαθμό που κάθε μία αντιστοιχεί σε νομικούς χαρακτηρισμούς αυτοτελείς και ανεξάρτητους μεταξύ τους. Εν πάση περιπτώσει, το να απαιτείται οι εκτιμήσεις επί των πραγματικών περιστατικών τόσο του ποινικού δικαστηρίου όσο και της εν λόγω αρχής να ταυτίζονται θα ισοδυναμούσε με επιβολή πρόσθετης προϋποθέσεως η οποία δεν προβλέπεται στο άρθρο 25 του ΚΥΚ.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι δεν επιτρέπεται στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να αποφαίνεται οριστικά επί της καταστάσεως του ενδιαφερομένου υπαλλήλου, από πειθαρχικής απόψεως, έως ότου εκδοθεί αμετάκλητη απόφαση του επιληφθέντος ποινικού δικαστηρίου. Σε αντίθετη περίπτωση, μολονότι το ποινικό δικαστήριο δεν θα είχε ακόμη αποφανθεί επί του υποστατού των πραγματικών περιστατικών, η διοικητική αρχή, εντούτοις, θα θεωρούσε ως αποδεδειγμένα τα εν λόγω περιστατικά, περιάγοντας συνεπώς τον ενδιαφερόμενο υπάλληλο σε θέση δυσμενέστερη από αυτή στην οποία θα βρισκόταν αν δεν υπήρχε η εν λόγω απόφαση της διοικητικής αρχής.

Εξάλλου, η αρχή «εκκρεμούσης της ποινικής δίκης αναστέλλεται η πειθαρχική διαδικασία» πρέπει να ερμηνεύεται συσταλτικώς όταν η εν λόγω αρχή πρέπει να εφαρμοσθεί στο πλαίσιο απλών ερευνών, προτού κινηθεί ποινική δίωξη κατά την έννοια του εθνικού δικαίου.

(βλ. σκέψεις 35, 36, 53, 55 και 59)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 19ης Μαρτίου 1998, Τζοάνος κατά Επιτροπής, T‑74/96, EU:T:1998:58, σκέψη 34· της 21ης Νοεμβρίου 2000, A κατά Επιτροπής, T‑23/00, EU:T:2000:273, σκέψη 37· της 10ης Ιουνίου 2004, François κατά Επιτροπής , T‑307/01, EU:T:2004:180, σκέψεις 73 και 75, και της 8ης Ιουλίου 2008, Franchet και Byk κατά Επιτροπής, T‑48/05, EU:T:2008:25, σκέψη 342

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις της 17ης Ιουλίου 2012, BG κατά Διαμεσολαβητή, F‑54/11, EU:F:2012:114, και της 18ης Μαρτίου 2015, DK κατά ΕΥΕΔ, F‑27/14, EU:F:2015:12, σκέψεις 38, 49, 66 και 70

2.      Στις πειθαρχικές υποθέσεις, μολονότι φαίνεται, εκ πρώτης όψεως, αποδοκιμαστέο το γεγονός ότι η ύπαρξη ποινικών διώξεων που έχουν κινηθεί εδώ και πολλά έτη ενώπιον του εθνικού δικαστηρίου για τις ίδιες πράξεις με αυτές που αποτελούν το αντικείμενο πειθαρχικής διαδικασίας εις βάρος υπαλλήλου εμποδίζει την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 25 του παραρτήματος IX του ΚΥΚ, να ρυθμίσει οριστικά τη διοικητική κατάσταση του ενδιαφερομένου υπαλλήλου, εντούτοις η εν λόγω αρχή πρέπει επιπροσθέτως να αποδείξει ότι η εκκρεμής ενώπιον εθνικού δικαστηρίου ποινική διαδικασία παρατείνεται κατά τρόπο δυσανάλογο σε σχέση με την πολυπλοκότητα της υποθέσεως ή με τη διάρκεια διαδικασιών που παρουσιάζουν παρόμοιες δυσχέρειες. Εν πάση περιπτώσει, ο εν λόγω υπάλληλος έχει κάθε συμφέρον να ληφθεί στο πλαίσιο της πειθαρχικής διαδικασίας υπόψη ενδεχόμενη αμετάκλητη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου που απορρίπτει όλες τις σε βάρος του κατηγορίες.

(βλ. σκέψη 66)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: απόφαση της 18ης Μαρτίου 2015, DK κατά ΕΥΕΔ, EU:F:2015:12, σκέψη 74