Skarga wniesiona w dniu 17 października 2019 r. – Komisja Europejska / Węgry
(Sprawa C-761/19)
Język postępowania: węgierski
Strony
Strona skarżąca: Komisja Europejska (przedstawiciele: C. Cattabriga i Zs. Teleki, działający w charakterze pełnomocników)
Strona pozwana: Węgry
Żądania strony skarżącej
Komisja wnosi do Trybunału o:
stwierdzenie, że Węgry uchybiły obowiązkom ciążącym na nich na podstawie art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/109/WE1 , ponieważ nie umożliwiły dopuszczenia do Izby weterynarzy obywateli państw trzecich posiadających zezwolenie na pobyt długoterminowy, wykluczając ich w ten sposób z zawodu weterynarza i pozbawiając możliwości zatrudnienia lub wykonywania działalności na własny rachunek w zawodzie weterynarza;
obciążenie Węgier kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
1. W dniu 3 stycznia 2017 r. do Komisji wniesiono skargę na podstawie Magyar Állatorvosi Kamaráról valamint az állatorvosi szolgáltatói tevékenység végzéséről szóló 2012. évi CXXVII. törvény (ustawy CXXVII z 2012 r. w sprawie węgierskiej Izby weterynarzy i wykonywania świadczeń związanych z usługami weterynaryjnymi) w związku z wymogiem, zgodnie z którym – poza innymi wymogami – członkiem Izby weterynarzy może być jedynie obywatel państwa będącego stroną Porozumienia o Europejskim Obszarze Gospodarczym. Skarżący jest obywatelem państwa trzeciego posiadającym „zezwolenie na pobyt długoterminowy” na Węgrzech od 2007 r. i w 2014 r. otrzymał dyplom Állatorvostudományi Egyetemen (uniwersytetu nauk weterynaryjnych) w Budapeszcie. Jego wniosek o dopuszczenie do Izby weterynarzy został oddalony ze względu na to, że nie spełniał wyżej wspomnianych wymogów prawnych. Na Węgrzech dopuszczenie do Izby weterynarzy jest wymagane dla celów wykonywania zawodu weterynarza albo w charakterze pracownika, albo w ramach prowadzenia działalności na własny rachunek.
2. W dniu 20 lipca 2018 r. Komisja wszczęła przeciwko Węgrom procedurę w sprawie stwierdzenia uchybienia w związku z wyżej wymienionym przepisem węgierskiej ustawy o weterynarzach. W ramach tej procedury Komisja zarzuciła Węgrom uchybienie obowiązkom określonym w art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/109/WE.
3. W swojej odpowiedzi rząd węgierski stwierdził, że wykonywanie zawodu weterynarza jest objęte wyjątkiem określonym w art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/109/WE, ponieważ może być połączone z wykonywaniem władzy publicznej o charakterze innym niż wyłącznie okazjonalny.
4. Komisja nie uznała za przekonujące argumentów podniesionych przez rząd węgierski w udzielonej odpowiedzi i, w konsekwencji, w dniu 25 stycznia 2019 r. przedstawiła uzasadnioną opinię, w której podtrzymała wcześniejsze stanowisko.
5. W dniu 29 marca 2019 r. rząd węgierski skierował do Komisji odpowiedź na uzasadnioną opinię, w której podtrzymał wcześniejsze stanowisko.
6. Komisja stwierdziła, że wykonywanie zawodu weterynarza w charakterze pracownika lub w ramach działalności na własny rachunek na Węgrzech nie jest objęte wyjątkiem określonym w art. 11 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2003/109/WE. Czynności weterynarzy, które Węgry łączą z wykonywaniem funkcji publicznych, nie wymagają zdaniem Komisji bezpośredniego i szczególnego uczestnictwa w wykonywaniu władzy publicznej i nie są koniecznie lub nieodłącznie związane z tym zawodem, ponieważ albo mają charakter wyłącznie przygotowawczy i akcesoryjny, albo powinny być wykonywane na podstawie umowy lub pod kontrolą organu publicznego.
7. Mając na względzie powyższe, w dniu 25 lipca 2019 r. Komisja postanowiła przekazać sprawę przed Trybunał w celu rozstrzygnięcia, czy Węgry uchybiły obowiązkom ciążącym na nich na mocy dyrektywy 2003/109/WE.
____________
1 Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz.U. L 16 z 23.1.2004, s. 44).