Language of document :

Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2019 – Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά Δημοκρατίας της Αυστρίας

(Υπόθεση C-787/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Jokubauskaitė και M. Wasmeier)

Καθής: Δημοκρατία της Αυστρίας

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

1)    να αναγνωρίσει ότι η Δημοκρατία της Αυστρίας, αποκλείοντας από το ειδικό καθεστώς του φόρου προστιθέμενης αξίας που ισχύει για τα πρακτορεία ταξιδίων τις ταξιδιωτικές υπηρεσίες που παρέχονται σε υποκειμένους στον φόρο οι οποίοι τις χρησιμοποιούν για λογαριασμό της επιχειρήσεώς τους, και επιτρέποντας στα πρακτορεία ταξιδίων, στον βαθμό που υπόκεινται στο εν λόγω καθεστώς, να καθορίζουν τη βάση επιβολής του φόρου προστιθέμενης αξίας συνολικά για ομάδες υπηρεσιών ή για το σύνολο των υπηρεσιών που παρέχονται κατά τη διάρκεια μιας φορολογικής περιόδου, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από το άρθρο 73 καθώς και από τα άρθρα 306 έως 310 της οδηγίας 2006/112/ΕΚ του Συμβουλίου, της 28ης Νοεμβρίου 2006, σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας1 , και

2)    να καταδικάσει τη Δημοκρατία της Αυστρίας στα δικαστικά έξοδα.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η προβλεπόμενη στην Αυστρία ρύθμιση για τον υπολογισμό του φόρου προστιθέμενης αξίας για ταξιδιωτικές υπηρεσίες δεν συνάδει προς την οδηγία 2006/112. Η οδηγία αυτή περιέχει, στα άρθρα 306 έως 310, ειδικό καθεστώς, κατά το οποίο οι ταξιδιωτικές υπηρεσίες που παρέχονται από πρακτορείο ταξιδίων σε πελάτη αποτελούν ενιαία υπηρεσία. Το αυστριακό δίκαιο αποκλίνει κατά αθέμιτο τρόπο από τη ρύθμιση αυτή.

Πρώτον, δεν επιτρέπεται να αποκλείονται από το εν λόγω ειδικό καθεστώς υποκείμενοι στον φόρο οι οποίοι χρησιμοποιούν ταξιδιωτικές υπηρεσίες για λογαριασμό της επιχειρήσεώς τους. Ήδη στην απόφασή του της 26ης Σεπτεμβρίου 2013, Επιτροπή κατά Ισπανίας (C-189/11, EU:C:2013:587), το Δικαστήριο έκρινε ότι το εν λόγω ειδικό καθεστώς έχει εφαρμογή όχι μόνο σε παροχές σε ιδιώτες τελικούς καταναλωτές, αλλά και σε παροχές σε υποκείμενους στον φόρο επιχειρηματίες. Τα κράτη μέλη δεν είναι ελεύθερα να περιορίζουν την εφαρμογή του στους πρώτους. Αυτό επιβεβαίωσε εκ νέου το Δικαστήριο στην απόφασή του της 18ης Φεβρουαρίου 2018, Επιτροπή κατά Γερμανίας (C-380/16, EU:C:2018:76).

Δεύτερον, η προβλεπόμενη στην αυστριακή νομοθεσία περί φόρου κύκλου εργασιών μέθοδος υπολογισμού δεν συνάδει προς την οδηγία 2006/112. Σύμφωνα με το άρθρο 73 και τα άρθρα 306 έως 310, η βάση επιβολής του φόρου πρέπει να καθορίζεται χωριστά για κάθε ταξίδι. Αντιθέτως, το αυστριακό δίκαιο επιτρέπει συνολικό καθορισμό του περιθωρίου κέρδους για «ομάδες υπηρεσιών» ή για το σύνολο των ταξιδίων σε ορισμένο χρονικό διάστημα. Το Δικαστήριο έκρινε επίσης, στις ανωτέρω παρατεθείσες αποφάσεις, ότι ένας τέτοιος συνολικός καθορισμός δεν συνάδει προς το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας.

____________

1 EE 2006, L 347, σ. 1.