Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 22 Φεβρουαρίου 2019 η Slovak Telekom, a.s. κατά της αποφάσεως την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο πενταμελές τμήμα) στις 13 Δεκεμβρίου 2018, στην υπόθεση T-851/14, Slovak Telekom κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-165/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Slovak Telekom, a.s. (εκπρόσωποι: D. Geradin, Rechtsanwalt, R. O’Donoghue, QC)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Slovanet a.s.

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

–    να αναιρέσει, εν όλω ή εν μέρει, την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση·

–    να ακυρώσει, εν όλω ή εν μέρει, την πρωτοδίκως προσβαλλόμενη απόφαση·

–    επικουρικώς, να ακυρώσει το πρόστιμο που επιβλήθηκε στη Slovak Telekom ή να μειώσει έτι περαιτέρω το ύψος του· και

–    να καταδικάσει την Επιτροπή στο σύνολο των δικαστικών εξόδων αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

– Πρώτος λόγος αναιρέσεως – Πλείονες περιπτώσεις πλάνης περί το δίκαιο και/ή πρόδηλη πλάνη ή έλλειψη αιτιολογίας ως προς την άρνηση διαπραγματεύσεως με αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών:

Πρώτο σκέλος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι δεν είναι ακριβείς οι διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου περί του ότι οι προϋποθέσεις που διατυπώθηκαν με την απόφαση Bronner σχετικά με την άρνηση παροχής προσβάσεως, κατά την έννοια του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, δεν έχουν εφαρμογή στην περίπτωση κατά την οποία υφίσταται υποχρέωση παροχής προσβάσεως επιβληθείσα βάσει εκ των προτέρων ρυθμίσεως. Επιπλέον, η διαπίστωση του Γενικού Δικαστηρίου ότι δεν απαιτούνταν να πληρούται η προϋπόθεση περί «αναγκαίου χαρακτήρα» που διατυπώθηκε με την απόφαση Bronner, επειδή εκ των προτέρων ρύθμιση είχε αναγνωρίσει «την ανάγκη παροχής προσβάσεως στον τοπικό βρόχο της [νυν αναιρεσείουσας]», οπότε η Επιτροπή δεν όφειλε να (επαν)εξετάσει τον «αναγκαίο χαρακτήρα» με γνώμονα το άρθρο 102 ΣΛΕΕ, ενέχει πλάνη περί το δίκαιο.

Δεύτερο σκέλος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι οι διαπιστώσεις του Γενικού Δικαστηρίου περί του ότι η απόφαση που εξέδωσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση TeliaSonera επιβεβαιώνει την άποψη ότι λόγω των εκ μέρους της αναιρεσείουσας αρνήσεων δεν απαιτείται να αποδειχθεί ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις που διατυπώθηκαν με την απόφαση Bronner ενέχουν πλάνη περί το δίκαιο.

Τρίτο σκέλος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι η εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου κρίση ότι η περίπτωση της αναιρεσείουσας διαφέρει από εκείνη επί της οποίας το Γενικό Δικαστήριο εξέδωσε την απόφαση Clearstream, διότι, αντιθέτως προς την περίπτωση της αναιρεσείουσας, δεν αφορά πρώην κρατικό μονοπώλιο ή υποχρέωση παροχής προσβάσεως επιβληθείσα βάσει εκ των προτέρων ρυθμίσεως, ενέχει πλάνη περί το δίκαιο.

Τέταρτο σκέλος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή σε πρόδηλη πλάνη ή ότι δεν αιτιολόγησε επαρκώς την κρίση του ότι η έμμεση άρνηση παροχής προσβάσεως δεν είναι κατ’ ανάγκη παράβαση λιγότερο σοβαρή από ό,τι η πραγματική άρνηση και ότι προσήκει κατά περίπτωση εκτίμηση.

Πέμπτο σκέλος: η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο και/ή σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως αποφαινόμενο ότι η ιδιότητα της αναιρεσείουσας ως φορέα πρώην κρατικού μονοπωλίου αποτελούσε νομική βάση για να μην τύχουν εφαρμογής εν προκειμένω οι προϋποθέσεις που διατυπώθηκαν με την απόφαση Bronner.

– Δεύτερος λόγος αναιρέσεως – η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι ενέχει πλάνη περί το δίκαιο η κρίση του Γενικού Δικαστηρίου ότι η Επιτροπή δεν παραβίασε τα δικαιώματα άμυνας της αναιρεσείουσας, μολονότι παρέλειψε να της γνωστοποιήσει τη μεθοδολογία, τις αρχές και τα στοιχεία σχετικά με τον υπολογισμό του μακροπρόθεσμου μέσου οριακού κόστους (LRAIC) που βάρυνε την αναιρεσείουσα και δεν της παρείχε τη δυνατότητα να υποβάλει παρατηρήσεις προ της εκδόσεως της προσβαλλομένης αποφάσεως και εντός χρονικής προθεσμίας η οποία θα καθιστούσε δυνατή την εκ μέρους της άσκηση των δικαιωμάτων της άμυνας.

– Τρίτος λόγος αναιρέσεως – η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι οι λόγοι τους οποίους προέκρινε το Γενικό Δικαστήριο για να απορρίψει τις εκ μέρους της προσαρμογές «βελτιστοποιήσεως» ενέχουν πλάνη περί το δίκαιο, καθόσον δεν συνιστούν προσήκουσα εφαρμογή της νομικής έννοιας του εξίσου αποτελεσματικού επιχειρηματικού φορέα (EEO) στο ιδιαίτερο πλαίσιο της υπό κρίση υποθέσεως.

____________