WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 28 czerwca 2007 r.

Sprawa F‑21/06

Joao da Silva

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Powołanie do grupy zaszeregowania – Stanowisko dyrektora opublikowane przed dniem 1 maja 2004 r. – Zmiana regulaminu pracowniczego – Artykuł 2 i art. 5 ust. 5 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego – Zaszeregowanie do grupy na podstawie nowych, mniej korzystnych przepisów – Zasada, zgodnie z którą każdy urzędnik ma ekspektatywę rozwoju kariery

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której J. da Silva żąda przede wszystkim stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 18 maja 2005 r. dotyczącej jego zaszeregowania na stanowisku dyrektora w grupie A*14 stopień 2, zaszeregowania go do grupy A*15 zgodnie z postanowieniami ogłoszenia o konkursie COM/R/8003/03, opublikowanego w dniu 7 listopada 2003 r. (Dz.U. C 268A, str. 1), a także odtworzenia w całości jego kariery ze skutkiem wstecznym od dnia zmiany zaszeregowania do grupy i na stopień, wraz z odsetkami za zwłokę.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Komisji z dnia 18 maja 2005 r. w części, w której dotyczy zaszeregowania skarżącego na stanowisku dyrektora do grupy A*14 stopień 2. Komisja pokryje koszty poniesione przez skarżącego, a także własne koszty. Rada Unii Europejskiej pokryje własne koszty.

Streszczenie

Urzędnicy – Zatrudnienie – Zastosowanie art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego

(regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 2; załącznik XIII, art. 5 ust. 5; rozporządzenie Rady nr 723/2004)

W braku przepisów przejściowych w rozporządzeniu nr 723/2004 zmieniającym Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich i Warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich w celu ustalenia zaszeregowania do grupy i na stopień urzędnika powołanego na stanowisko w wyższej grupie zaszeregowania po wejściu w życie tego rozporządzenia w dniu 1 maja 2004 r. w wyniku postępowania otwartego przed tym dniem na podstawie art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego należy czerpać inspirację z rozwiązania przyjętego przez samego prawodawcę wspólnotowego w art. 5 ust. 5 załącznika XIII do regulaminu pracowniczego wobec przypadku powołania na stanowisko dyrektora w drodze awansu, a więc ustalić zaszeregowanie do „następnej grupy zaszeregowania”.

Postępowanie w sprawie naboru, które zostało rozpoczęte na podstawie art. 29 ust. 2 regulaminu pracowniczego, może być bowiem zrównane z awansem, jeżeli bierze w nim udział urzędnik lub inny pracownik czynny zawodowo. W takiej sytuacji nie można traktować powołania na stanowisko w wyższej grupie zaszeregowania jako kolejnego zatrudnienia w ramach instytucji powodującego przerwanie kariery beneficjenta, lecz jako przyspieszenie jego kariery, którego następstwem – bez naruszenia zasady ekspektatywy rozwoju kariery urzędnika w ramach swojej instytucji, wyrażonej w regulaminie pracowniczym – nie może być obniżenie jego grupy zaszeregowania lub stopnia, a w konsekwencji obniżenie jego wynagrodzenia. Takie rozwiązanie nasuwa się tym bardziej, że jest ono zgodne z obowiązkiem staranności spoczywającym na administracji, który oznacza, że jeżeli administracja zajmuje stanowisko względem sytuacji prawnej urzędnika, właściwy organ uwzględnia wszystkie okoliczności mogące przesądzać o treści jego decyzji oraz uwzględnia nie tylko interes służby, lecz również interes zainteresowanego urzędnika, ponieważ urzędnik powołany na wyższe stanowisko w wyrazie uznania jego osobistych zasług ma słuszny i zgodny z obowiązującymi przepisami regulaminu pracowniczego interes w tym, aby jego wynagrodzenie nie zostało obniżone.

(zob. pkt 63, 75, 76, 79, 80)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone 20/83 i 21/83 Vlachos przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 13 grudnia 1984 r., Rec. str. 4149, pkt 23; sprawa C‑298/93 P Klinke przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 29 czerwca 1994 r., Rec. str. I‑3009, pkt 38

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑133/89 Burban przeciwko Parlamentowi, 20 czerwca 1990 r., Rec. str. II‑245, pkt 27; sprawy połączone T‑114/98 i T‑115/98 Rodríguez Pérez i in. przeciwko Komisji, 1 czerwca 1999 r., RecFP str. I‑A‑97, II‑529, pkt 32