POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ (trzecia izba)
z dnia 28 lutego 2013 r.
Sprawa F‑33/12
Jean Pepi
przeciwko
Agencji Wykonawczej Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA)
Służba publiczna – Personel kontraktowy – Personel kontraktowy do zadań pomocniczych – Zatrudnienie – Zaszeregowanie przy zatrudnieniu – Artykuły 3a WZIP, 3b WZIP i 86 WZIP – ERCEA – Wewnętrzne przepisy dotyczące zaszeregowania personelu kontraktowego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której J. Pepi żąda stwierdzenia nieważności umowy zawartej w dniu 3 października 2011 r. z Agencją Wykonawczą Europejskiej Rady ds. Badań Naukowych (ERCEA) w zakresie, w jakim na jej podstawie został on zaszeregowany do grupy 10 stopień 1 III grupy zaszeregowania, oraz zasądzenia od ERCEA na jego rzecz odszkodowania za poniesioną w jego odczuciu szkodę.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona jako oczywiście bezzasadna. Skarżący pokrywa własne koszty oraz zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez ERCEA. Rada Unii Europejskiej, interwenient, pokrywa własne koszty.
Streszczenie
Urzędnicy – Równość traktowania – Odmienne traktowanie różnych kategorii pracowników w zakresie gwarancji wynikających z regulaminu pracowniczego oraz świadczeń zabezpieczenia społecznego – Brak dyskryminacji
(warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 3a, 3b; dyrektywa Rady 1999/70)
Z uwagi na to, że prawodawca Unii ma swobodę tworzenia nowych kategorii pracowników, odpowiadających uzasadnionym potrzebom administracji Unii, odmiennego traktowania przez regulamin pracowniczy różnych kategorii osób zatrudnionych przez Unię, czy to w charakterze samych urzędników, czy to w ramach poszczególnych kategorii pracowników podlegających warunkom zatrudnienia innych pracowników, nie można podważyć, ponieważ definicja każdej z powyższych kategorii odpowiada uzasadnionym potrzebom administracji Unii i stałemu lub czasowemu charakterowi zadań, które dana kategoria ma wypełniać. W rezultacie nie można uznać za dyskryminację faktu, iż pod względem przewidzianych regulaminem pracowniczym gwarancji i świadczeń zabezpieczenia społecznego niektóre z kategorii osób zatrudnionych przez Unię mogą korzystać z gwarancji lub świadczeń, które nie przysługują innym kategoriom.
W szczególności różnice w warunkach zatrudnienia pomiędzy personelem kontraktowym w rozumieniu art. 3a WZIP a personelem kontraktowym do zadań pomocniczych objętym art. 3b WZIP uzasadniają fakt, że zostaną oni odmiennie zaszeregowani, a co za tym idzie – będzie im przysługiwał różny poziom wynagrodzenia. Stosunkowa tymczasowość zatrudnienia tych ostatnich może zatem tłumaczyć fakt, że członek personelu kontraktowego do zadań pomocniczych zostanie wyżej zaszeregowany niż członek personelu kontraktowego w rozumieniu art. 3a WZIP. Z powyższego wynika, że nie można mówić o nierówności traktowania nawet wówczas, gdy członkowie personelu kontraktowego w rozumieniu art. 3a WZIP i członkowie personelu kontraktowego w rozumieniu art. 3b WZIP należą do tej samej grupy funkcyjnej i są powołani do wykonywania tych samych zadań ani gdy zatrudnienie tych dwóch kategorii personelu kontraktowego w ramach tej samej grupy funkcyjnej wymaga tego samego poziomu wykształcenia i doświadczenia zawodowego.
Ponadto ze względu na to, że sytuacja personelu kontraktowego w rozumieniu art. 3a WZIP nie jest porównywalna z sytuacją personelu kontraktowego do zadań pomocniczych, nie można mówić także o naruszeniu dyrektywy 1999/70 dotyczącej Porozumienia ramowego w sprawie pracy na czas określony, zawartego przez UNICE, CEEP oraz ETUC.
(zob. pkt 40, 41, 43, 44, 58)
Odesłanie:
Trybunał: sprawy połączone od 118/82 do 123/82 Celant i in. przeciwko Komisji, 6 października 1983 r., pkt 22
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑121/97 Ryan przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 30 września 1998 r., pkt 98, 104
Sąd Unii Europejskiej: sprawa T‑325/09 P Adjemian i in. przeciwko Komisji, 21 września 2011 r., pkt 83 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑59/05 De Smedt przeciwko Komisji, 19 października 2006 r., pkt 71, 76; sprawa F‑104/06 Arpaillange i in. przeciwko Komisji, 12 marca 2009 r., pkt 60, 61, 63