POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
z dnia 13 lutego 2012 r.
Sprawa F‑118/11 R
Luigi Marcuccio
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Wniosek o zawieszenie wykonania – Pilny charakter – Brak
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 278 TFUE i art. 157 EWEA oraz art. 279 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Marcuccio żąda w szczególności zawieszenia wykonania odmownej decyzji w sprawie wniosku zawartego w jego piśmie z dnia 30 czerwca 2011 r. o to, by Komisja wydała decyzję określaną przez niego samego jako decyzja „dotycząca zawodowego podłoża” schorzenia, które spowodowało skierowanie go na rentę inwalidzką.
Orzeczenie: Wniosek o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Fumus boni iuris – Pilny charakter – Charakter kumulatywny – Wyważenie wszystkich spornych interesów – Kolejność badania i sposób weryfikacji – Swobodna ocena przysługująca sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
2. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
1. Artykuł 102 § 2 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej stanowi, że we wnioskach dotyczących środków tymczasowych należy wskazać w szczególności okoliczności niecierpiące zwłoki, a także uprawdopodobnić z faktycznego i prawnego punktu widzenia konieczność zastosowania wnioskowanego środka (fumus boni iuris).
Przesłanki pilności i fumus boni iuris mają charakter kumulatywny, dlatego wniosek o zastosowanie środków tymczasowych należy oddalić, jeżeli jedna z tych przesłanek nie jest spełniona. Sędzia rozpatrujący wniosek o zastosowanie środków tymczasowych powinien również zestawić ze sobą wagę poszczególnych wchodzących w grę interesów.
W ramach takiej całościowej analizy sędziemu orzekającemu w przedmiocie środków tymczasowych przysługuje szeroki zakres swobodnej oceny i ma on – w świetle konkretnych okoliczności danego przypadku – swobodę w określeniu sposobu, w jaki różne przesłanki powinny być zbadane, oraz kolejności ich badania, gdyż żaden przepis prawa nie narzuca mu z góry określonego schematu postępowania przy ocenie konieczności zarządzenia środków tymczasowych.
(zob. pkt 16–18)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑52/08 R Plasa przeciwko Komisji, 3 lipca 2008 r., pkt 21, 22 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawa F‑104/10 R de Pretis Cagnodo et Trampuz de Pretis Cagnodo przeciwko Komisji, 15 lutego 2011 r., pkt 16
2. Celem postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych nie jest zagwarantowanie naprawienia szkody, lecz zapewnienie pełnej skuteczności wyroku co do istoty sprawy. Aby cel ten został osiągnięty, żądane środki muszą mieć charakter niecierpiących zwłoki w tym znaczeniu, że zastosowanie tych środków i wywarcie przez nie skutku przed ogłoszeniem wyroku w postępowaniu głównym jest niezbędne dla uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody dla interesów skarżącego. Do strony wnoszącej o zastosowanie środków tymczasowych należy wykazanie, że nie może oczekiwać na rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu głównym bez poniesienia szkody tego rodzaju.
(zob. pkt 20)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑320/02 R Esch-Leonhardt i in. przeciwko EBC, 19 grudnia 2002 r., pkt 27