Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Landgericht Saarbrücken (Γερμανία) στις 23 Οκτωβρίου 2019 – Koch Media GmbH κατά HC

(Υπόθεση C-785/19)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Landgericht Saarbrücken

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγουσα και εκκαλούσα: Koch Media GmbH

Εναγομένη και εφεσίβλητη: HC

Προδικαστικά ερωτήματα

1.α)    Έχει το άρθρο 14 της οδηγίας 2004/48/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 29ης Απριλίου 2004, σχετικά με την επιβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας¹ (στο εξής: οδηγία 2004/48) την έννοια ότι ο σχετικός κανόνας περιλαμβάνει ως «δικαστικά έξοδα» ή «λοιπές δαπάνες» τα αναγκαία δικηγορικά έξοδα στα οποία υποβάλλεται ο δικαιούχος δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας κατά την έννοια του άρθρου 2 της εν λόγω οδηγίας για να προβάλει, με εξώδικη όχληση, αξίωση παραλείψεως έναντι του προσβάλλοντος τα δικαιώματα αυτά;

β)    Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο ερώτημα 1α): Έχει το άρθρο 13 της οδηγίας 2004/48 την έννοια ότι ο σχετικός κανόνας περιλαμβάνει ως «αποζημίωση» τα δικηγορικά έξοδα που μνημονεύονται στο ερώτημα 1α);

2.α)    Λαμβανομένων υπόψη ιδίως

–    των άρθρων 3, 13 και 14 της οδηγίας 2004/48,

–    του άρθρου 8 της οδηγίας 2001/29/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 22ας Μαΐου 2001, για την εναρμόνιση ορισμένων πτυχών του δικαιώματος του δημιουργού και συγγενικών δικαιωμάτων στην κοινωνία της πληροφορίας² και

–    του άρθρου 7 της οδηγίας 2009/24/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 23ης Απριλίου 2009, για τη νομική προστασία των προγραμμάτων ηλεκτρονικών υπολογιστών³ ,

έχει το δίκαιο της Ένωσης την έννοια ότι ο δικαιούχος δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας κατά την έννοια του άρθρου 2 της οδηγίας 2004/48 έχει κατ’ αρχήν αξίωση αποζημιώσεως για το σύνολο, ή εν πάση περιπτώσει ένα εύλογο και σημαντικό μέρος, των δικηγορικών εξόδων που μνημονεύονται στο ερώτημα 1α) ακόμη και στην περίπτωση που

–    η επίμαχη προσβολή δικαιώματος τελέστηκε από φυσικό πρόσωπο εκτός του πλαισίου της επαγγελματικής ή εμπορικής δραστηριότητάς του και

–    εθνική ρύθμιση προβλέπει, στην περίπτωση αυτή, ότι για τέτοια δικηγορικά έξοδα μπορεί να ζητηθεί κατά κανόνα αποζημίωση μόνο βάσει μειωμένης αξίας του αντικειμένου της διαφοράς;

β)    Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο ερώτημα 2α): Έχουν οι μνημονευόμενες στο ερώτημα 2α) διατάξεις του ενωσιακού δικαίου την έννοια ότι μια εξαίρεση από τη διαλαμβανόμενη στο ερώτημα 2α) αρχή, κατά την οποία ο δικαιούχος δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας έχει κατ’ αρχήν αξίωση αποζημιώσεως για το σύνολο, ή εν πάση περιπτώσει ένα εύλογο και σημαντικό μέρος, των δικηγορικών εξόδων που μνημονεύονται στο ερώτημα 1α),

λαμβανομένων υπόψη άλλων στοιχείων (όπως είναι ο επίκαιρος χαρακτήρας του έργου, η διάρκεια της δημοσιότητας και η προσβολή από φυσικό πρόσωπο εκτός του πλαισίου των εμπορικών ή επαγγελματικών συμφερόντων του),

μπορεί να ισχύει

ακόμη και στην περίπτωση που η προσβολή των δικαιωμάτων διανοητικής ιδιοκτησίας κατά την έννοια του άρθρου 2 της οδηγίας 2004/48 εκδηλώνεται ως filesharing, ήτοι ως διάθεση του έργου στο κοινό διά της προσφοράς του προς δωρεάν μεταφόρτωση σε όλους τους μετέχοντες σε ανοικτή πλατφόρμα ανταλλαγής αρχείων χωρίς διαχείριση ψηφιακών δικαιωμάτων (digital rights management);

____________

¹ EE 2004, L 157, σ. 45.

² ΕΕ 2001, L 167, σ. 10.

³ ΕΕ 2009, L 111, σ. 16.