ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(δεύτερο τμήμα)

της 22ας Μαΐου 2014

Υπόθεση F‑130/12

CI

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Αποδοχές – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρούμενου τέκνου – Διπλό επίδομα συντηρουμένου τέκνου – Άρθρο 67, παράγραφος 3, του ΚΥΚ – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Φιλικός διακανονισμός μεταξύ των μερών κατόπιν παρεμβάσεως του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή – Εφαρμογή – Καθήκον αρωγής»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η CI ζητεί, πρώτον, την ακύρωση της αποφάσεως της 4ης Αυγούστου 2008 με την οποία το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο εξάρτησε την ανανέωση, από 1ης Ιουνίου 2008, του διπλού επιδόματος συντηρούμενου τέκνου που η CI ελάμβανε, δυνάμει του άρθρου 67, παράγραφος 3, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) για τον πάσχοντα από αναπηρία υιό της, από την προσκόμιση παραστατικών των δαπανών της, δεύτερον, της αποφάσεως της 24ης Οκτωβρίου 2008 με την οποία απορρίφθηκε η εν λόγω ανανέωση, τρίτον, της αποφάσεως της 5ης Δεκεμβρίου 2011, η οποία ελήφθη κατόπιν νέας εξετάσεως του φακέλου της καθόσον επιβεβαιώνει τις δύο προαναφερθείσες αποφάσεις, καθώς και, τέταρτον, της αποφάσεως της 20ής Ιουλίου 2012 με την οποία απορρίφθηκε η από 5 Δεκεμβρίου 2011 διοικητική της ένσταση.

Απόφαση:      Η από 5 Δεκεμβρίου 2011 απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, με την οποία απορρίφθηκε η ανανέωση, από 1ης Ιουνίου 2008, του διπλού επιδόματος συντηρούμενου τέκνου, καθώς και η από 20 Ιουλίου 2012 απόφαση, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένσταση, ακυρώνονται. Η προσφυγή απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της CI.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές – Προθεσμίες – Χαρακτήρας δημοσίας τάξεως – Καταγγελία που υποβλήθηκε στον Ευρωπαίο Διαμεσολαβητή – Δεν ασκεί επιρροή

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91 § 3· απόφαση 94/262 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, άρθρο 2 § 6)

2.      Υπάλληλοι – Αποδοχές – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρουμένου τέκνου – Διπλό επίδομα – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Φιλικός διακανονισμός μεταξύ των μερών κατόπιν παρεμβάσεως του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή – Εφαρμογή – Καθήκον αρωγής

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 67 § 3)

1.      Σύμφωνα με το άρθρο 2, παράγραφος 6, της αποφάσεως 94/262, σχετικά με το καθεστώς του Ευρωπαίου Διαμεσολαβητή και τους γενικούς όρους άσκησης των καθηκόντων του, οι καταγγελίες που υποβάλλονται στον Διαμεσολαβητή δεν διακόπτουν τις προθεσμίες για την άσκηση ένδικης προσφυγής.

(βλ. σκέψη 42)

2.      Δυνάμει του άρθρου 67, παράγραφος 3, του ΚΥΚ, το επίδομα συντηρούμενου τέκνου μπορεί να διπλασιαστεί όταν το τέκνο πάσχει από διανοητική ή σωματική αναπηρία και η κατάσταση αυτή δημιουργεί στον υπάλληλο δυσβάστακτα βάρη.

Όσον αφορά την εφαρμογή ενός φιλικού διακανονισμού τον οποίο πρότεινε ο Διαμεσολαβητής και αποδέχθηκαν οι διάδικοι, πρώτον, η Διοίκηση υποπίπτει σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της αποφάσεως του Διαμεσολαβητή να περατώσει την έρευνα όταν, στο μέτρο που ο φιλικός διακανονισμός ορίζει ότι η ενδιαφερόμενη υπάλληλος πρέπει απλώς να προσκομίζει εκτίμηση του κόστους ενός θεραπευτή ή ενός ιδιωτικού εκπαιδευτή, ο προϊστάμενος της αρμόδιας μονάδας επιβάλλει στην ενδιαφερόμενη υπάλληλο μη προβλεπόμενη από τον φιλικό διακανονισμό προϋπόθεση, ήτοι να συνίσταται οι συγκεκριμένες ανάγκες του υιού της σε θεραπευτική αγωγή.

Δεύτερον, ο προϊστάμενος της αρμόδιας μονάδας παραμορφώνει το περιεχόμενο της ιατρικής γνωματεύσεως του ιατρού-συμβούλου, καθόσον καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο υιός της ενδιαφερόμενης υπαλλήλου χρήζει ειδικής αγωγής εκ μέρους επαγγελματία και ότι η βοήθεια την οποία χρειάζεται δεν μπορεί να παρέχεται εξ αποστάσεως τηλεφωνικώς ή μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.

Τρίτον, η παροχή συμβουλής εκ μέρους ιατρού ανεξαρτήτου ως προς τους διαδίκους, η γνωμάτευση του οποίου είχε ως αποτέλεσμα τη λήψη της αποφάσεως περί μη χορηγήσεως του διπλού επιδόματος, πραγματοποιήθηκε κατόπιν των ανακριβών συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε ο προϊστάμενος της αρμόδιας μονάδας, τα οποία με τη σειρά τους διατυπώθηκαν κατόπιν μη ορθής εξετάσεως του φακέλου της ενδιαφερόμενης υπαλλήλου και χωρίς να επιμείνει προηγουμένως η Διοίκηση, όπως είχε τη δυνατότητα να πράξει, να διευκρινίσει ο ιατρός-σύμβουλος τις γνωματεύσεις τις οποίες είχε συντάξει αναφορικά με τις ανάγκες του υιού της ενδιαφερόμενης υπαλλήλου βάσει των ιατρικών πιστοποιητικών που αυτή είχε προσκομίσει.

Υπό τις συνθήκες αυτές, η Διοίκηση δεν παραμένει εντός ευλόγων ορίων κατά την εκτίμηση του συμφέροντος της υπηρεσίας σε σχέση με εκείνο της ενδιαφερόμενης υπαλλήλου και ασκεί κατά τρόπο προδήλως εσφαλμένο την διακριτική της ευχέρεια κατά την εφαρμογή του φιλικού διακανονισμού τον οποίο πρότεινε ο Διαμεσολαβητής και αποδέχθηκαν οι διάδικοι, αθετώντας επομένως το καθήκον της αρωγής έναντι της ενδιαφερόμενης υπαλλήλου.

(βλ. σκέψεις 56 έως 58, 62, 65, 66, 71 και 74)