ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 26ης Φεβρουαρίου 2013

Υπόθεση F‑74/11

Aleksandra Bojc Golob

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Συμβασιούχος υπάλληλος — Σύμβαση αορίστου χρόνου — Καταγγελία»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η Α. Bojc Golob ζητεί την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας αρχής για τη σύναψη συμβάσεων απασχολήσεως της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (στο εξής: ΑΑΣΣΠ), της 30ής Σεπτεμβρίου 2010, περί λύσεως της συμβάσεώς της αορίστου χρόνου, και, στο αναγκαίο μέτρο, την ακύρωση της αποφάσεως της ΑΑΣΣΠ της 13ης Απριλίου 2011 περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως που υποβλήθηκε την 20ή Δεκεμβρίου 2010 κατ’ εφαρμογήν του άρθρου 90, παράγραφος 2, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ).

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Η προσφεύγουσα φέρει τα δικαστικά της έξοδα και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Επιτροπή.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Λόγοι — Ελλιπής ή ανεπαρκής αιτιολογία — Λόγος διάφορος αυτού επί της ουσιαστικής βασιμότητας

(Αρθρο 296 ΣΛΕΕ)

2.      Υπάλληλοι — Προστασία της ασφάλειας και της υγείας — Συμφωνία-πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP — Οδηγία 1999/70 — Πεδίο εφαρμογής — Σύμβαση εργασίας ορισμένης διάρκειας στον δημόσιο τομέα — Εμπίπτει — Σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου — Δεν εμπίπτει

(Οδηγία 1999/70 του Συμβουλίου, παράρτημα, ρήτρα 1)

3.      Υπάλληλοι — Συμβασιούχοι υπάλληλοι — Προστασία της ασφάλειας και της υγείας — Εργασιακή σταθερότητα — Σκοπός στερούμενος δεσμευτικού χαρακτήρα — Καταγγελία συμβάσεως αορίστου χρόνου — Επιτρέπεται

(Καθεστώς που εφαρμόζεται επί του λοιπού προσωπικού, άρθρο 47, στοιχείο γ΄, σημείο i)

1.      Η εξέταση της υπάρξεως και της εκτάσεως της αιτιολογίας αποφάσεως της Επιτροπής εμπίπτει στον έλεγχο των ουσιωδών τύπων και, κατ’ επέκταση, της τυπικής νομιμότητας της αποφάσεως αυτής. Πρέπει να διακρίνεται από την έρευνα του βασίμου της αιτιολογίας της αποφάσεως, το οποίο εμπίπτει στον έλεγχο της ουσιαστικής νομιμότητας της πράξεως.

(βλ. σκέψη 31)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 2 Απριλίου 1998, C‑367/95 P, Επιτροπή κατά Sytraval και Brink’s France, σκέψη 67

ΓΔΕΕ: 18 Ιανουαρίου 2005, T‑93/02, Confédération nationale du Crédit mutuel κατά Επιτροπής, σκέψη 67

2.      Η συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου, που περιλαμβάνεται στο παράρτημα της οδηγίας 1999/70 σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP, έχει ως αντικείμενο, αφενός, τη βελτίωση της ποιότητας της εργασίας ορισμένου χρόνου, με τη διασφάλιση της τηρήσεως της αρχής της μη διακρίσεως και, αφετέρου, τη θέσπιση πλαισίου για την πρόληψη των καταχρήσεων που οφείλονται στη χρήση διαδοχικών συμβάσεων ή σχέσεων εργασίας ορισμένου χρόνου.

Ετσι, η οδηγία 1999/70 και η συμφωνία πλαίσιο μπορούν να εφαρμοσθούν στις συμβάσεις και σχέσεις εργασίας ορισμένου χρόνου που έχουν συναφθεί με τις διοικητικές αρχές και τους άλλους φορείς του δημόσιου τομέα και θέτουν ρυθμιστικό πλαίσιο στη διαδοχική χρήση συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου, που θεωρούνται δυνάμει πηγή καταχρήσεως εις βάρος των εργαζομένων. Αντιθέτως, η οδηγία και η συμφωνία πλαίσιο δεν προσφέρονται για την εκτίμηση της καταστάσεως των προσώπων που επωφελήθηκαν συμβάσεως αορίστου χρόνου.

(βλ. σκέψεις 38 έως 40)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 4 Ιουλίου 2006, C‑212/04, Αδενέλερ κ.λπ., σκέψεις 54 και 63

3.      Πράγματι, μολονότι η σταθερότητα της απασχολήσεως έχει αναχθεί σε προέχον στοιχείο της προστασίας των εργαζομένων, εντούτοις δεν αποτελεί γενική αρχή του δικαίου, βάσει της οποίας μπορεί να εκτιμηθεί η νομιμότητα πράξεως κοινοτικού οργάνου. Κατά συνέπεια, η εν λόγω αρχή δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως απαγορεύουσα στο θεσμικό όργανο τη λύση συμβάσεως αορίστου χρόνου σύμφωνα με το άρθρο 47, στοιχείο γ΄, σημείο i, του εφαρμοστέου στο λοιπό προσωπικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθεστώτος.

(βλ. σκέψεις 42 και 43)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 22 Νοεμβρίου 2005, C‑144/04, Mangold, σκέψη 64