ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 5ης Ιουνίου 2012

Υπόθεση F‑83/10

Κωνσταντίνος Γιαννακούρης

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Αποδοχές — Οικογενειακά επιδόματα — Σχολικό επίδομα — Προϋποθέσεις χορηγήσεως — Παρακράτηση επιδόματος της ιδίας φύσεως χορηγούμενου από άλλο φορέα»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Κ. Γιαννακούρης άσκησε την παρούσα προσφυγή με σκοπό, μεταξύ άλλων, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής της 26ης Φεβρουαρίου 2010, περί μειώσεως του σχολικού επιδόματος που λαμβάνει και την παρακράτηση του επιπλέον ποσού στα εκκαθαριστικά σημειώματα μισθοδοσίας του, λόγω του γεγονότος ότι η θυγατέρα του λαμβάνει χρηματική ενίσχυση από κράτος μέλος υπό μορφήν υποτροφίας.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Ο προσφεύγων φέρει τα δικαστικά έξοδα της Επιτροπής.

Περίληψη

Υπάλληλοι — Αποδοχές — Οικογενειακά επιδόματα — Σχολικό επίδομα — Προϋποθέσεις εφαρμογής του κανόνα κατά της σωρεύσεως του άρθρου 67, παράγραφος 2, του ΚΥΚ σε περίπτωση καταβολής επιδομάτων της ιδίας φύσεως χορηγούμενων από άλλον φορέα — Εφαρμογή στη λουξεμβουργιανή χρηματική ενίσχυση που χορηγείται στους σπουδαστές — Επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 67 §§ 1, στοιχείο γ΄, και 2)

Μόνον τα παρεμφερή και επιδιώκοντα τον ίδιο σκοπό επιδόματα θεωρούνται «της ιδίας φύσεως» υπό την έννοια του κανόνα κατά της σωρεύσεως του άρθρου 67, παράγραφος 2, του ΚΥΚ σε θέματα οικογενειακών επιδομάτων. Αποφασιστικής σημασίας κριτήριο για τον χαρακτηρισμό επιδόματος της ιδίας φύσεως είναι το κριτήριο του επιδιωκόμενου από τα επίμαχα επιδόματα σκοπού.

Συναφώς, το σχολικό επίδομα του άρθρου 67, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του ΚΥΚ και η λουξεμβουργιανή χρηματική ενίσχυση η οποία χορηγείται υπό μορφήν υποτροφιών και δανείων, με σκοπό την παροχή στους σπουδαστές χρηματικής ενισχύσεως για την κάλυψη των δαπανών τους φοιτήσεως και διαβιώσεως κατά τον χρόνο πραγματοποιήσεως των σπουδών τους, έχουν παρεμφερείς σκοπούς καθόσον αποσκοπούν στη συνδρομή στις δαπάνες φοιτήσεως του συντηρούμενου από τον υπάλληλο τέκνου.

Το συμπέρασμα αυτό δεν διακυβεύεται από το γεγονός ότι οι δικαιούχοι των δύο επιδομάτων δεν είναι οι ίδιοι. Συγκεκριμένα, το γεγονός ότι το προβλεπόμενο από τον ΚΥΚ επίδομα χορηγείται στον υπάλληλο, ενώ η εθνική ενίσχυση εισπράττεται από το τέκνο ή χορηγείται επισήμως σε αυτό, δεν είναι καθοριστικής σημασίας για την εξακρίβωση του ζητήματος αν οι εν λόγω παροχές είναι της ιδίας φύσεως κατά την έννοια του άρθρου 67, παράγραφος 2, του ΚΥΚ. Ομοίως, δεν είναι καθοριστικής σημασίας το γεγονός ότι το προβλεπόμενο από τον ΚΥΚ επίδομα αποτελεί συμπλήρωμα των αποδοχών του υπαλλήλου και συνδέεται, ως εκ τούτου, με σχέση εργασίας, αντιθέτως προς τη λουξεμβουργιανή χρηματική ενίσχυση που χορηγείται στο τέκνο.

(βλ. σκέψεις 29, 31, 32, 37 και 38)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 13 Οκτωβρίου 1977, 106/76, Gelders-Deboeck κατά Επιτροπής, σκέψη 16· 13 Οκτωβρίου 1977, 14/77, Emer-van den Branden κατά Επιτροπής, σκέψη 15· 18 Δεκεμβρίου 2007, C‑135/06 P, Weiβenfels κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 89

ΓΔΕΕ: 10 Μαΐου 1990, T‑117/89, Sens κατά Επιτροπής, σκέψη 14· 11 Ιουνίου 1996, T‑147/95, Pavan κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 41

ΔΔΔΕΕ: 13 Φεβρουαρίου 2007, F‑62/06, Guarneri κατά Επιτροπής, σκέψεις 39, 40 και 42