POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 4 lutego 2011 r.
Sprawa F-54/10
Luc Verheyden
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Decyzja Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) w sprawie przekazania informacji dotyczących osób fizycznych włoskim organom wymiaru sprawiedliwości – Skutki wyroku wobec osób trzecich – Zasada równego traktowania
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której L. Verheyden żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności odmownej decyzji Komisji w sprawie wypłacenia mu odszkodowania w wysokości 3000 EUR, jakie zasądzono na rzecz każdego ze skarżących w wyroku Sądu z dnia 28 kwietnia 2009 r. w sprawach połączonych F‑5/05 i F‑7/05 Violetti i in. przeciwko Komisji.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście bezzasadna. Skarżący pokrywa całość kosztów postępowania.
Streszczenie
1. Postępowanie – Badanie istoty sprawy przed badaniem dopuszczalności – Dopuszczalność
2. Urzędnicy – Równość traktowania – Odmienne traktowanie adresatów podobnych decyzji indywidualnych, z których niektórzy wszczęli z powodzeniem postępowanie sądowe dotyczące tych decyzji a inni nie – Brak dyskryminacji
3. Urzędnicy – Obowiązek staranności ciążący na administracji – Zasada dobrej administracji – Zakres – Kontrola sądowa – Granice
1. Kierując się względami prawidłowego administrowania wymiarem sprawiedliwości, sąd Unii może ocenić, czy daną skargę należy w każdym przypadku oddalić co do istoty sprawy bez potrzeby orzekania w przedmiocie jej dopuszczalności.
(zob. pkt 31)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑23/00 P Rada przeciwko Bohringer, 26 lutego 2002 r., pkt 51, 52
2. Adresaci kilku podobnych decyzji indywidualnych, wydanych w ramach wspólnego postępowania, mogą być odmiennie traktowani w związku z tym, że wyłącznie niektórzy z nich uzyskali sądowe stwierdzenie nieważności tych decyzji, a inni nie prowadzili przed właściwymi sądami postępowania sądowego, które zakończyło się powodzeniem.
Tymczasem sytuacja urzędnika, którego skarga została odrzucona ze względu na niedopuszczalność, jest obiektywnie odmienna od sytuacji innych urzędników, którzy wnieśli swoje skargi w terminach przewidzianych do ich wniesienia, a tym samym doprowadzili do stwierdzenia, że doszło w stosunku do nich do niezgodnego z prawem działania i w tych okolicznościach ich żądanie zasądzenia od instytucji odszkodowania mogło zostać uwzględnione przez Sąd do spraw Służby Publicznej. Z tego wynika, że instytucja nie naruszyła w sposób oczywisty zasady równego traktowania, gdy odmówiła przyznania zainteresowanemu tej samej kwoty, którą przyznała innym urzędnikom.
(zob. pkt 34, 35)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa C‑310/97 P Komisja przeciwko AssiDomän Kraft Products i in.,14 września 1999 r., pkt 49–71
3. Na podstawie zasady dobrej administracji i zasady staranności administracja ma obowiązek, w sytuacji gdy rozstrzyga w przedmiocie sytuacji urzędnika, uwzględnić wszystkie okoliczności, które mogą wpłynąć na jej decyzję, a czyniąc to, powinna uwzględnić nie tylko interes służby, lecz również interes danego urzędnika. Dopuszczalne jest też, by instytucje, w trosce o szczególną staranność względem swych pracowników, rozszerzyły na określonych urzędników, którzy nie zakwestionowali w terminie dotyczących ich decyzji indywidualnych, korzyści płynące z orzeczeń wydanych względem innych urzędników.
Zważywszy jednak na szeroki zakres uznania, przysługujący instytucjom przy ocenie interesu służby, kontrola Sądu powinna ograniczyć się do tego, czy dana instytucja utrzymała się w rozsądnych granicach i nie skorzystała z uznania w sposób oczywiście błędny.
(zob. pkt 36, 37)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 417/85 Maurissen przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 4 lutego 1987 r., pkt 12; sprawa C‑389/98 P Gevaert przeciwko Komisji, 11 stycznia 2001 r., pkt 44, 45, 56
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑3/96 Haas i in. przeciwko Komisji, 15 września 1998 r., pkt 53; sprawa T‑11/03 Afari przeciwko EBC, 16 marca 2004 r., pkt 42