Language of document : ECLI:EU:F:2009:133

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 29ης Σεπτεμβρίου 2009

Υπόθεση F-64/09

Kay Labate

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Κοινωνική ασφάλιση – Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών – Επαγγελματική ασθένεια – Προσφυγή κατά παραλείψεως – Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Αναπομπή στο Πρωτοδικείο»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 232 ΕΚ, με την οποία η Κ. Labate ζητεί μεταξύ άλλων, από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης: να διαπιστώσει ότι η Επιτροπή παρανόμως παρέλειψε να ενεργήσει κατά την έννοια του άρθρου 232 ΕΚ· να υποχρεώσει την Επιτροπή να λάβει μέτρα για να συμμορφωθεί προς τη διάταξη του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 1ης Φεβρουαρίου 2008, F‑77/07, Labate κατά Επιτροπής (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή)· να εισαγάγει κατά προτεραιότητα την υπό κρίση υπόθεση προς συζήτηση και να εκδώσει απόφαση εντός έξι εβδομάδων· να διατάξει κάθε μέτρο που ενδεχομένως κρίνει αναγκαίο· να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Απόφαση: Η προσφυγή που πρωτοκολλήθηκε με τον αριθμό F‑64/09, Labate κατά Επιτροπής, αναπέμπεται στο Πρωτοδικείο. Το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης επιφυλάσσεται ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προσφυγή κατά παραλείψεως – Αναρμοδιότητα του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης

(Άρθρα 232 ΕΚ και 236 ΕΚ· Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91)

Προσφυγή με την οποία δεν ζητείται από τον δικαστή να ακυρώσει βλαπτική πράξη, αλλά να διαπιστώσει ότι το θεσμικό όργανο παρανόμως παρέλειψε να ενεργήσει αφού προηγουμένως κλήθηκε να ενεργήσει σύμφωνα με τη διαδικασία του άρθρου 232 ΕΚ, και η οποία σαφώς έχει ασκηθεί βάσει του άρθρου 232 ΕΚ, αποτελεί προσφυγή κατά παραλείψεως εμπίπτουσα στην αρμοδιότητα του Πρωτοδικείου δυνάμει του άρθρου 225, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, ΕΚ και του άρθρου 51, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου.

Το συμπέρασμα αυτό δεν ανατρέπεται από το γεγονός ότι η υπό κρίση διαφορά έχει ανακύψει στο πλαίσιο σχέσεως εργασίας μεταξύ θεσμικού οργάνου και προσώπου καλυπτόμενου από τον Κανονισμό Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ) και, ως εκ τούτου, εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 236 ΕΚ.

Μόνον το αρμόδιο επί προσφυγών κατά παραλείψεως δικαστήριο, δηλαδή το Πρωτοδικείο και όχι το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, μπορεί να αποφανθεί επί του ζητήματος αν ο ενδιαφερόμενος, στο πλαίσιο μιας τέτοιας διαφοράς, μπορεί να ασκήσει παραδεκτώς προσφυγή κατά παραλείψεως παρότι, δυνάμει των άρθρων 90 και 91 του ΚΥΚ, έχει τη δυνατότητα να βάλει κατά της εκ μέρους της Διοικήσεως παραλείψεως ασκώντας προσφυγή κατά της σιωπηρής απορρίψεως του αιτήματός του.

(βλ. σκέψεις 20 έως 23)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 6 Ιουλίου 2009, T‑176/04 DEP, Marcuccio κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 23 έως 27· 9 Ιουλίου 2009, T‑176/08, Infeurope κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψεις 36 έως 40