Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Krajský súd Prešov (Σλοβακία) στις 5 Μαΐου 2020 – Prima Banka Slovensko a.s. κατά HD
(Υπόθεση C-192/20)
Γλώσσα διαδικασίας: η σλοβακική
Αιτούν δικαστήριο
Krajský súd Prešov
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Εκκαλούσα: Prima Banka Slovensko a.s.
Εφεσίβλητος: HD
Προδικαστικά ερωτήματα
Πρέπει να θεωρηθεί ότι η οδηγία 93/13/ΕΟΚ 1 του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (στο εξής: οδηγία 93/13), και ειδικότερα το άρθρο 6, παράγραφος 1, και το άρθρο 7, παράγραφος 1, της οδηγίας αυτής, σε συνδυασμό με την ερμηνεία που δόθηκε με την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 7ης Αυγούστου 2018, Banco Santander (C-96/16 και C-94/17, EU:C:2018:643), έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση, όπως η προστατευτική διάταξη πλαίσιο του άρθρου 54, παράγραφος 1, του Občiansky zákonník (αστικού κώδικα), η οποία δεν επιτρέπει να περιέλθει ο καταναλωτής βάσει συμβατικών ρητρών σε θέση δυσμενέστερη από εκείνη στην οποία θα βρισκόταν βάσει διατάξεως νόμου η οποία παρέχει στον πιστωτή, σε περίπτωση υπερημερίας του καταναλωτή ως προς την αποπληρωμή δανείου, τα ακόλουθα δικαιώματα:
– το δικαίωμα του πιστωτή να λάβει τόκους υπερημερίας υπολογιζόμενους με επιτόκιο του οποίου το ανώτατο όριο προσδιορίζεται με κυβερνητική πράξη,
– το δικαίωμα του πιστωτή να επιβάλει άλλες κυρώσεις σε βάρος του καταναλωτή, οι οποίες δεν μπορούν να υπερβούν, μαζί με τους τόκους υπερημερίας, το κύριο ποσό του εισέτι οφειλόμενου κεφαλαίου του δανείου,
– το δικαίωμα αποζημιώσεως του πιστωτή σε περίπτωση που η ζημία την οποία αυτός υπέστη υπερβαίνει το ποσό των τόκων υπερημερίας, και δη το δικαίωμα απεριόριστης αποζημιώσεως του πιστωτή για την αποκατάσταση της πραγματικής ζημίας που υπέστη;
2. Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, πρέπει να θεωρηθεί ότι το υψηλό επίπεδο προστασίας των δικαιωμάτων του καταναλωτή, βάσει του άρθρου 38 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης) καθώς και του άρθρου 4, παράγραφος 2, και του άρθρου 169, παράγραφος l, ΣΛΕΕ, αντιτίθεται στην εκ μέρους του καταναλωτή καταβολή στον πιστωτή, λόγω μη εμπρόθεσμης εκπληρώσεως των συμβατικών υποχρεώσεών του, ενός κατ’ αποκοπήν ποσού για την κάλυψη των εξόδων του αντί της καταβολής του ισόποσου της ζημίας που πράγματι υπέστη ο πιστωτής, ακόμη και όταν το πραγματικό ύψος της ζημίας είναι μικρότερο του κατ’ αποκοπήν ποσού των εξόδων;
____________
1 Οδηγία 93/13/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 5ης Απριλίου 1993, σχετικά με τις καταχρηστικές ρήτρες των συμβάσεων που συνάπτονται με καταναλωτές (ΕΕ 1993, L 95, σ. 29).