ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ (δεύτερο τμήμα)
της 10ης Μαΐου 2011
Υπόθεση F‑59/10
Yvette Barthel κ.λπ.
κατά
Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης
«Υπαλληλική υπόθεση – Παρεμπίπτοντα ζητήματα – Ένσταση απαραδέκτου – Εκπρόθεσμη διοικητική ένσταση – Απαράδεκτο»
Αντικείμενο: Προσφυγή την οποία άσκησαν με βάση το άρθρο 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ δυνάμει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, η Y. Barthel, η M. Reiffers και ο L. Massez και με την οποία ζητούν την ακύρωση της αποφάσεως του Δικαστηρίου να απορρίψει την αίτησή τους να τους χορηγηθεί η αποζημίωση που προβλέπει για τους εργαζόμενους με συνεχή υπηρεσία ή με βάρδιες το άρθρο 1, παράγραφος 1, πρώτη περίπτωση, του κανονισμού (ΕΚΑΧ, ΕΟΚ, Ευρατόμ) 300/76 του Συμβουλίου, της 9ης Φεβρουαρίου 1976, περί καθορισμού των κατηγοριών των δικαιούχων, των προϋποθέσεων χορηγήσεως και του ύψους των αποζημιώσεων που δύνανται να χορηγηθούν στους υπαλλήλους οι οποίοι καλούνται να ασκήσουν τα καθήκοντά τους σε συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία (ΕΕ ειδ. έκδ. 01/002, σ. 10), όπως ο κανονισμός αυτός τροποποιήθηκε, μεταξύ άλλων, με τον κανονισμό (ΕΚ, Ευρατόμ) 1873/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2006.
Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Το Δικαστήριο καταδικάζεται στα δικαστικά του έξοδα και στα έξοδα των προσφευγόντων.
Περίληψη
1. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Χαρακτήρας δημόσιας τάξης
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
2. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Σιωπηρή απόφαση για την απόρριψη αίτησης, η οποία δεν προσβλήθηκε εμπρόθεσμα – Μεταγενέστερη ρητή απόφαση – Επιβεβαιωτική πράξη
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
3. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Βλαπτική πράξη – Γνωμοδότηση εκδιδόμενη μετά από την έκδοση σιωπηρής απόφασης για την απόρριψη αίτησης
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
4. Υπάλληλοι – Προσφυγή – Προηγούμενη διοικητική ένσταση – Προθεσμίες – Εκπρόθεσμη άσκηση – Συγγνωστή πλάνη – Έννοια
(Κανονισμός Υπηρεσιακής Κατάστασης των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)
5. Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Επιβάρυνση – Λαμβάνονται υπόψη λόγοι επιείκειας
(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 87 § 2 και 88)
1. Οι προθεσμίες για την υποβολή διοικητικής ένστασης και για την άσκηση προσφυγής, τις οποίες αφορούν τα άρθρα 90 και 91 του ΚΥΚ, έχουν προβλεφθεί με σκοπό τη διασφάλιση της σαφήνειας και της ασφάλειας των έννομων σχέσεων και την αποφυγή οιωνδήποτε διακρίσεων ή αυθαίρετων μέτρων κατά την απονομή δικαιοσύνης, είναι δημόσιας τάξης και δεν αποτελούν μέσο που εναπόκειται στη διακριτική ευχέρεια των διαδίκων ή του δικαστή της Ένωσης, ο οποίος καλείται να ελέγχει, ακόμη και αυτεπαγγέλτως, αν έχουν τηρηθεί.
(βλ. σκέψη 22)
Παραπομπή:
ΔΕΕ: 29 Ιουνίου 2000, C‑154/99 P, Politi κατά Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Επαγγελματικής Εκπαιδεύσεως, σκέψη 15
ΓΔΕΕ: 15 Ιανουαρίου 2009, T‑306/08 P, Braun-Neumann κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 36
ΔΔΔΕΕ: 12 Μαΐου 2010, F‑13/09, Peláez Jimeno κατά Κοινοβουλίου, σκέψη 18
2. Η απόφαση με την οποία απορρίπτεται ρητά μια αίτηση και η οποία εκδίδεται μετά τη σιωπηρή απόρριψη της ίδιας αυτής αίτησης έχει απλώς επιβεβαιωτικό χαρακτήρα.
(βλ. σκέψη 25)
Παραπομπή:
ΔΔΔΕΕ: 8 Ιουλίου 2009, F‑62/08, Sevenier κατά Επιτροπής, σκέψεις 33 έως 40, η οποία επικυρώθηκε, κατόπιν άσκησης αναίρεσης, με την απόφαση του ΓΔΕΕ της 8ης Ιουλίου 2010, T‑368/09 P, Sevenier κατά Επιτροπής, σκέψεις 28 έως 37
3. Όταν η διοίκηση προβαίνει, μετά τη σιωπηρή απόρριψη της αίτησης, σε ενδοϋπηρεσιακή διαβούλευση, η γνωμοδότηση που αφενός επιβεβαιώνει, κατόπιν της διαβούλευσης αυτής, την ορθότητα της αρχικής άποψης του οργάνου που έλαβε τη σιωπηρή απορριπτική απόφαση και αφετέρου δεν επισημαίνει την ύπαρξη κανενός νέου πραγματικού ή νομικού στοιχείου που να μη γνώριζε η διοίκηση όταν έλαβε τη σιωπηρή απορριπτική απόφασή της δεν αποτελεί νέα αιτιολογία της απόφασης, από την οποία να απορρέει ότι η διοίκηση επανεξέτασε τη σιωπηρή αυτή απόφαση.
(βλ. σκέψη 27)
4. Στο πλαίσιο της ρύθμισης της Ένωσης που διέπει τις προθεσμίες για την υποβολή ένστασης και για την άσκηση προσφυγής, η έννοια της συγγνωστής πλάνης, λόγω της οποίας επιτρέπεται η παρέκκλιση από τις προθεσμίες αυτές, πρέπει να ερμηνεύεται στενά και αφορά μόνον εξαιρετικές περιπτώσεις, κατά τις οποίες, μεταξύ άλλων, το οικείο όργανο επέδειξε συμπεριφορά που μπορούσε να προκαλέσει, αφ’ εαυτής ή σε καθοριστικό βαθμό, επιτρεπτή σύγχυση σε καλόπιστο πολίτη ο οποίος επέδειξε όλη την επιμέλεια που απαιτείται από πρόσωπο που έχει τη συνήθη ενημέρωση.
(βλ. σκέψη 28)
Παραπομπή:
ΔΔΔΕΕ: 15 Δεκεμβρίου 2009, F‑8/09, Apostolov κατά Επιτροπής, σκέψη 21 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία
5. Κατά το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης μπορεί, για λόγους επιείκειας, να αποφασίσει ότι ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται εν μέρει μόνο στα έξοδα ή ότι δεν πρέπει να καταδικασθεί στα έξοδα αυτά. Κατά το άρθρο 88 του Κανονισμού Διαδικασίας, ένας διάδικος, έστω και νικήσας, μπορεί να καταδικαστεί όχι μόνο σε ένα μέρος των δικαστικών εξόδων, αλλά και στο σύνολό τους, αν τούτο δικαιολογείται από τη στάση του, ακόμη και από τη στάση του πριν από την κίνηση της δίκης.
Η εφαρμογή των διατάξεων αυτών είναι επιβεβλημένη και το θεσμικό όργανο, το οποίο είναι ο νικήσας διάδικος, πρέπει να καταδικάζεται στο σύνολο των δικαστικών εξόδων, αν έχει παραλείψει να επιδείξει επιμέλεια κατά τη διαδικασία πριν από την άσκηση της προσφυγής, αφήνοντας να παρέλθει άπρακτη η τετράμηνη προθεσμία που προβλέπει το άρθρο 90, παράγραφος 1, του ΚΥΚ πριν εκδώσει ρητή απόφαση για την απόρριψη της αίτησης που είχε υποβάλει ο ενδιαφερόμενος υπάλληλος.
(βλ. σκέψεις 32 έως 35)
Παραπομπή:
ΔΔΔΕΕ: 28 Ιουνίου 2006, F‑27/05, Le Maire κατά Επιτροπής, σκέψη 53