ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 12ης Δεκεμβρίου 2013

Υπόθεση F‑22/12

Mark Hall

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

και

Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας (CEPOL)

«Υπαλληλική υπόθεση – Αποδοχές – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρουμένου τέκνου – Σχολικό επίδομα – Τέκνα της συζύγου του προσφεύγοντος τα οποία δεν συγκατοικούν με το ζεύγος – Προϋποθέσεις χορηγήσεως»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο M. Hall ζητεί την ακύρωση της σιωπηρής αποφάσεως της 25ης Μαρτίου 2011 και της ρητής αποφάσεως της 11ης Ιουλίου 2011 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περί απορρίψεως του αιτήματός του να του χορηγηθεί επίδομα συντηρούμενου τέκνου και σχολικό επίδομα για τα τρία τέκνα της συζύγου του για το διάστημα κατά το οποίο τα τέκνα αυτά ζούσαν ακόμη στις Φιλιππίνες, και αποκατάσταση της ζημίας και ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που ισχυρίζεται ότι υπέστη εξαιτίας της μη καταβολής των εν λόγω επιδομάτων.

Απόφαση:      Η προσφυγή, καθόσον στρέφεται κατά της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας, απορρίπτεται ως απαράδεκτη. Η σιωπηρή απόφαση της 25ης Μαρτίου 2011 και η ρητή απόφαση της 11ης Ιουλίου 2011 της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, περί απορρίψεως του αιτήματός του περί χορηγήσεως του επιδόματος συντηρούμενου τέκνου και του σχολικού επιδόματος για τα τρία τέκνα της συζύγου του M. Hall, για το διάστημα κατά το οποίο τα τέκνα αυτά κατοικούσαν ακόμη στις Φιλιππίνες, ακυρώνονται. Η προσφυγή-αγωγή κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής απορρίπτεται κατά τα λοιπά. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του M. Hall. Ο M. Hall καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Αστυνομικής Ακαδημίας.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Αποδοχές – Οικογενειακά επιδόματα – Επίδομα συντηρουμένου τέκνου – Προϋποθέσεις χορηγήσεως – Πραγματική συντήρηση του τέκνου – Δέσμια αρμοδιότητα της Διοικήσεως

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, παράρτημα VII, άρθρο 2)

Οι παράγραφοι 3 και 5 του άρθρου 2 του παραρτήματος VII του ΚΥΚ ρυθμίζουν τις περιπτώσεις κατά τις οποίες η καταβολή επιδόματος συντηρούμενου τέκνου είναι υποχρεωτική, εφόσον, κατά τις διατάξεις αυτές, τεκμαίρεται ότι το τέκνο υπαλλήλου το οποίο είναι ανήλικο ή σπουδάζει ή έχει προσβληθεί από ασθένεια ή αναπηρία συντηρείται πραγματικά από τον υπάλληλο. Τούτο όμως δεν σημαίνει ότι το θεσμικό όργανο απαλλάσσεται από την υποχρέωση να διαπιστώνει εάν πληρούται η προβλεπόμενη από το άρθρο 2, παράγραφος 2, του παραρτήματος VII του ΚΥΚ προϋπόθεση περί πραγματικής συντηρήσεως. Μόνον εφόσον πληρούται η προϋπόθεση αυτή μπορεί να γίνει δεκτό ότι στις τρεις περιπτώσεις που προβλέπονται στο άρθρο 2, παράγραφος 3, στοιχεία α΄ και β΄, και παράγραφος 3, του ως άνω παραρτήματος η αρμοδιότητα της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής καθίσταται δέσμια. Συγκεκριμένα, το ανήλικο τέκνο δεν θεωρείται ότι συντηρείται από τον οικείο υπάλληλο και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να καταβληθεί σε αυτόν το επίδομα συντηρούμενου τέκνου σε περίπτωση που την πραγματική συντήρηση του τέκνου έχει αναλάβει εξ ολοκλήρου άλλο, φυσικό ή νομικό, πρόσωπο.

(βλ. σκέψεις 39 έως 41)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 28 Νοεμβρίου 1991, C‑132/90 P, Schwedler κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 19 έως 24· 7 Μαΐου 1992, C‑70/91 P, Συμβούλιο κατά Brems, σκέψη 5

ΓΔΕΕ: 11 Ιουλίου 2000, T‑134/99, Skrzypek κατά Επιτροπής, σκέψη 66