Language of document : ECLI:EU:F:2007:216

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 11 grudnia 2007 r.

Sprawa F‑60/07

Joaquin Martin Bermejo

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Emerytury – Uprawnienia emerytalne nabyte przed podjęciem służby we Wspólnotach – Przeniesienie do systemu wspólnotowego – Wyliczenie lat uprawniających do emerytury – Artykuł 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego – Uchylenie przepisów dotyczących przeliczenia walutowego przesyłanej kwoty

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której J. Martin Bermejo żąda stwierdzenia nieważności decyzji Komisji z dnia 27 września 2006 r. ustalającej liczbę lat uprawniających do emerytury z systemu wspólnotowego wynikającą z przeniesienia uprawnień emerytalnych, jakie nabył przed podjęciem służby we Wspólnotach.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako w części w sposób oczywisty niedopuszczalna, a w części jako w sposób oczywisty bezzasadna. Każda ze stron pokryje własne koszty postępowania.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena w świetle norm obowiązujących w chwili złożenia skargi

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 76)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Identyczność przedmiotu i podstawy

(regulamin pracowniczy urzędników, art. 90, 91)

3.      Urzędnicy – Emerytury – Uprawnienia emerytalne nabyte przed podjęciem służby we Wspólnotach – Przeniesienie do systemu wspólnotowego

(regulamin pracowniczy urzędników, załącznik VIII, art. 11 ust. 2; rozporządzenie Rady nr 1103/97, art. 3)

1.      O ile norma zawarta w art. 76 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którą Sąd może postanowieniem odrzucić skargę, która oczywiście podlega odrzuceniu, jest normą proceduralną znajdującą jako taka zastosowanie od dnia swego wejścia w życie do wszystkich sporów zawisłych przed Sądem, o tyle nie jest tak w przypadku norm, w oparciu o które Sąd może, na podstawie tego przepisu, postrzegać skargę jako oczywiście niedopuszczalną i które mogą jedynie znajdować zastosowanie w dniu wniesienia skargi.

(zob. pkt 25)

2.      Żądania skargi powinny, pod rygorem stwierdzenia ich niedopuszczalności, zawierać główne argumenty, oparte na tej samej podstawie co podniesione w zażaleniu a zarzuty podniesione przed sądem wspólnotowym powinny być już podniesione w ramach postępowania poprzedzającego wniesienie skargi.

Zasada zgodności zażalenia ze skargą nie powinna być jednak stosowana w sposób restrykcyjny, lecz możliwie szeroko. W szczególności celem treści zażalenia nie jest związanie w sposób restrykcyjny i ostateczny etapu sądowego, pod warunkiem że skarga nie zmienia ani przyczyny, ani przedmiotu zażalenia, a zastrzeżenia podniesione w zażaleniu mogą być rozwinięte w drodze zarzutów i argumentów niekoniecznie zawartych w zażaleniu, lecz takich, które są z nimi ściśle związane.

(zob. pkt 35–37, 39)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑62/01 P Campogrande przeciwko Komisji, 23 kwietnia 2002 r., Rec. str. I‑3793, pkt 35

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑4/92 Vardakas przeciwko Komisji, 30 marca 1993 r., Rec. str. II‑357, pkt 16; sprawa T‑496/93 Allo przeciwko Komisji, 8 czerwca 1995 r., RecFP str. I‑A‑127, II‑405, pkt 27; sprawa T‑4/96 S przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 9 lipca 1997 r., Rec. str. II‑1125, pkt 99; sprawa T‑312/02 Gussetti przeciwko Komisji, 1 kwietnia 2004 r., RecFP str. I‑A‑125, II‑547, pkt 47, 48; sprawa T‑144/03 Schmit przeciwko Komisji, 4 maja 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑101, II‑465, pkt 90

3.      Właściwością nowej normy jest ustanowienie rozróżnienia pomiędzy osobami objętymi zakresem stosowania wcześniejszej normy a osobami, które objęte są zakresem stosowania tej nowej normy począwszy od jej wejścia w życie. Podobne rozróżnienie nie narusza jako takie zasady niedyskryminacji, pod rygorem uniemożliwienia jakiejkolwiek zmiany ustawy. W zakresie, w jakim Komisja miała prawo, nie działając przez to w sprzeczności z rozporządzeniem w sprawie wprowadzenia euro, zmienić ogólne przepisy wykonawcze do art. 11 ust. 2 załącznika VIII do regulaminu pracowniczego celem, między innymi, uściślenia zasad stosowania przepisów regulaminu pracowniczego wchodzących w życie w dniu 1 maja 2004 r., różnica traktowania pomiędzy urzędnikami, którzy skorzystali z mechanizmu przeliczania walutowego, uchylonego przez te ogólne przepisy wykonawcze, a urzędnikami, którzy z uwagi na to uchylenie, zostali pozbawieni możliwości skorzystania z tego mechanizmu, nie może jako taka, w braku jakiejkolwiek szczegółowej krytyki skutków prawnych rozpatrywanych norm w czasie lub na sytuację urzędników im podlegających, charakteryzować naruszenia zasady równego traktowania.

(zob. pkt 55, 56)

Odesłanie:

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑115/05 Vienne i in. przeciwko Parlamentowi, 16 stycznia 2007 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑1‑0000, II‑A‑1‑0000, pkt 59