ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 2ας Δεκεμβρίου 2008

Υπόθεση F-15/07

K

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Επαγγελματική ασθένεια – Ηθική παρενόχληση – Αγωγή αποζημιώσεως»

Αντικείμενο: Αγωγή βάσει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 EA με την οποία η K ζητεί, στην ουσία, να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να καταβάλει αποζημίωση για αποκατάσταση της περιουσιακής βλάβης και για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που φέρεται ότι προκλήθηκαν από την ηθική παρενόχληση που η ενάγουσα θεωρεί ότι υπέστη μεταξύ του 1993 και του 2001 στο πλαίσιο των καθηκόντων της.

Απόφαση: Η αγωγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι – Ηθική παρενόχληση – Έννοια

2.      Υπάλληλοι – Ηθική παρενόχληση – Έννοια

3.      Υπάλληλοι – Εξωσυμβατική ευθύνη των θεσμικών οργάνων – Κατ’ αποκοπή αποζημίωση βάσει του υπηρεσιακού καθεστώτος – Αίτημα πρόσθετης αποζημιώσεως βάσει του κοινού δικαίου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73)

1.      Πριν τεθεί σε ισχύ το άρθρο 12α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων (ΚΥΚ), το οποίο παρενέβαλε στον ΚΥΚ ο κανονισμός 723/2004 που τον τροποποίησε, η ηθική παρενόχληση οριζόταν ως συμπεριφορά η οποία είχε, αντικειμενικά, ως σκοπό να απαξιώσει έναν υπάλληλο ή να υποβαθμίσει επίτηδες τις συνθήκες εργασίας του.

(βλ. σκέψη 37)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 16 Μαΐου 2006, T‑73/05, Magone κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑2‑107 και II‑A‑2‑485, σκέψη 79

2.      Δεν δύναται να αποδείξει ότι υπάλληλος υπέστη ηθική παρενόχληση το γεγονός και μόνον ότι ανακλήθηκε η ανάθεση των καθηκόντων επαγγελματικής εκπαιδεύσεως που αυτός ασκούσε. Δεν δύναται να αποτελέσει στοιχείο ηθικής παρενοχλήσεως ούτε το γεγονός ότι ανώτερός του στην ιεραρχία, αφότου είχε λάβει παράπονα όσον αφορά την ποιότητα της εργασίας του ενδιαφερομένου, ζήτησε από συνάδελφο να του δώσει παραδείγματα πλημμελών εργασιών του ενδιαφερομένου για να εξακριβώσει το βάσιμο των παραπόνων. Ομοίως, βαθμοί και αξιολογήσεις, έστω και αρνητικές, σε έκθεση βαθμολογίας δεν δύνανται, αυτοί καθ’ εαυτούς, να θεωρηθούν στοιχεία υπέρ του ότι η έκθεση αυτή καταρτίστηκε με σκοπό ηθικής παρενοχλήσεως.

(βλ. σκέψεις 38 και 39)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: Magone κατά Επιτροπής, προαναφερθείσα, σκέψη 80

3.      Σε περίπτωση ατυχήματος ή επαγγελματικής ασθενείας, οι υπάλληλοι δικαιούνται να ζητήσουν αποζημίωση επιπλέον των παροχών που έλαβαν βάσει του άρθρου 73 του ΚΥΚ, όταν κατά το κοινό δίκαιο το θεσμικό όργανο είναι υπεύθυνο για το ατύχημα ή την επαγγελματική ασθένεια και όταν οι παροχές που προβλέπει ο ΚΥΚ δεν επαρκούν για την πλήρη αποκατάσταση της ζημίας που προκλήθηκε.

Αν υποτεθεί ότι πταίσμα θεσμικού οργάνου προκάλεσε το ατύχημα ή την επαγγελματική ασθένεια του ενδιαφερομένου, ο τελευταίος πρέπει να αποδείξει ότι το κεφάλαιο που του καταβλήθηκε βάσει του άρθρου 73, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του ΚΥΚ δεν διασφαλίζει τη χρηματική ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που προκλήθηκε από το ατύχημα αυτό ή από την ασθένεια αυτή. Μολονότι ο ενδιαφερόμενος διατείνεται συναφώς ότι το κεφάλαιο αντισταθμίζει μόνο τις συνέπειες της ανικανότητάς του να ασκήσει επαγγελματική δραστηριότητα μέχρι το έτος κατά το οποίο θα συνταξιοδοτούνταν αν δεν είχε λάβει πρόωρη σύνταξη αναπηρίας, παρά ταύτα το επιχείρημα αυτό δεν δύναται να γίνει δεκτό επειδή η διαδικασία του άρθρου 73 του ΚΥΚ έχει ως σκοπό την παροχή μιας κατ’ αποκοπή αποζημιώσεως όσον αφορά τόσο την περιουσιακή βλάβη όσο και την ηθική βλάβη που προκλήθηκαν από επαγγελματική ασθένεια.

(βλ. σκέψεις 33 και 43)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 8 Οκτωβρίου 1986, 169/83 και 136/84, Leussink κατά Επιτροπής, Συλλογή 1986, σ. I‑2801, σκέψεις 10 έως 14· 9 Σεπτεμβρίου 1999, C‑257/98 P, Lucaccioni κατά Επιτροπής, Συλλογή 1999, σ. I‑5251, σκέψεις 19 έως 22

ΔΔΔ: 2 Μαΐου 2007, F‑23/05, Giraudy κατά Επιτροπής, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή, σκέψη 198