Language of document : ECLI:EU:F:2007:89

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(trzecia izba)

z dnia 24 maja 2007 r.

Sprawy połączone F‑27/06 i F‑75/06

Alessandro Lofaro

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Urzędnicy – Członek personelu tymczasowego – Przedłużenie okresu próbnego – Rozwiązanie umowy z upływem okresu próbnego – Akt niekorzystny – Termin do wniesienia zażalenia – Niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której A. Lofaro żąda po pierwsze, stwierdzenie nieważności decyzji organu uprawnionego do zawierania umów z dnia 6 czerwca 2005 r. o przedłużeniu okresu próbnego w charakterze członka personelu tymczasowego, po drugie, stwierdzenia nieważności decyzji tego samego organu z dnia 28 września 2005 r. o rozwiązaniu umowy o pracę, po trzecie, stwierdzenia nieważności sprawozdań z zakończenia okresu próbnego i po czwarte, zasądzenia od Komisji odszkodowania i zadośćuczynienia.

Orzeczenie: Skargi zostają odrzucone jako niedopuszczalne. Każda ze stron pokryje własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Data złożenia

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2)

3.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja o przedłużeniu okresu próbnego członka personelu tymczasowego

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      Wykładni art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego należy dokonywać w ten sposób, że zażalenie jest „złożone” nie w momencie przesłania do instytucji, lecz kiedy do niej dotrze. Zasada pewności prawa nakazuje stosowanie takiej wykładni, która jako jedyna pozwala administracji poznać rozpoczęcie biegu terminu na doręczenie uzasadnionej decyzji w odpowiedzi na zażalenie. Prawdą jest, że okoliczność przystawienia przez administrację stempla potwierdzającego rejestrację na przesłanym jej dokumencie nie pozwala na ustalenie pewnej daty złożenia tego dokumentu. Niemniej jednak jest to środek, wynikający z zasad prawidłowego administrowania, na podstawie którego można przynajmniej domniemywać, że dany dokument wpłynął we wskazanym dniu, o ile nie zostanie wykazane inaczej.

(zob. pkt 36–39)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. str. 2861, pkt 8, 13

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑54/90 Lacroix przeciwko Komisji. 25 września 1991 r., Rec. str. II‑749, pkt 28, 29

Sąd do Spraw Służby Publicznej: sprawa F‑3/05 Schmit przeciwko Komisji, 15 maja 2006 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑1–9, II‑A‑1–33, pkt 28, 29

2.      Urzędnik nie może powoływać się na usprawiedliwiony błąd dla uzasadnienia opóźnienia w złożeniu zażalenia ze względu na okoliczność, że w odpowiedzi na jego wcześniejsze zażalenie administracja poinformowała, że datą wniesienia tego zażalenia był dzień wskazany w nim przez urzędnika, nie zaś dzień, w którym wpłynęło ono do administracji. Zwykła niedokładność daty, wskazanej zresztą na dokumencie innym niż decyzja będąca przedmiotem nowego zażalenia, nie może być bowiem traktowana tak jakby mogła spowodować wprowadzenie w błąd osoby działającej w dobrej wierze i dochowującej staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby w odniesieniu do daty, którą należy uznać za datę złożenia zażalenia w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego.

Nie mogą również wprowadzać w błąd mogący być uznany za usprawiedliwiony okoliczności, nawet gdyby takie udowodniono, po pierwsze, że prawo krajowe większości państw członkowskich przyjmuje, iż właściwą datą dla oceny, czy zażalenie w drodze administracyjnej zostało złożone w terminie, jest data jego wysłania, a nie data jego otrzymania przez organ administracyjny, po drugie, że w odniesieniu do postępowań innych niż złożenie zażalenia w trybie art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego Komisja przyjmuje jako wiążącą datę wysłania, czy też po trzecie to, że gdyby w odniesieniu do złożenia zażalenia lub skargi uwzględniana była data otrzymania, Komisja poinformowałaby o tym bezpośrednio osoby zainteresowane.

(zob. pkt 47–49)

3.      Żądania dotyczące stwierdzenia nieważności, po pierwsze, decyzji w sprawie przedłużenia okresu próbnego członka personelu tymczasowego, a po drugie, sprawozdań z zakończenia okresu próbnego, na których organ uprawniony do zawierania umów oparł się przy wydawaniu decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę, są niedopuszczalne. O ile bowiem decyzja o rozwiązaniu umowy o pracę, w zakresie w jakim określa ona ostateczne stanowisko administracji i tym samym bezpośrednio wpływa na interesy pracownika, stanowi akt dla niego niekorzystny, o tyle nie jest to prawdą w odniesieniu do sprawozdań z zakończenia okresu próbnego i decyzji o przedłużeniu okresu próbnego, które są jedynie aktami przygotowawczymi w stosunku do tej decyzji.

Kwalifikacja taka nie skutkuje pozbawieniem skarżącego prawa do skutecznego zaskarżenia aktu. W przypadku rozwiązania umowy o pracę z pracownikiem po zakończeniu stażu pracownikowi temu przysługuje bowiem prawom do wniesienia skargi na tę decyzję i podniesienia niezgodności z prawem wcześniejszych aktów, które są z nią ściśle związane.

(zob. pkt 59–61, 68, 70)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑275/02 D przeciwko EBI, 8 marca 2005 r., Zb.Orz.SP str. I‑A‑51, II‑211, pkt 45