ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(τρίτο τμήμα)

της 13ης Φεβρουαρίου 2012

Υπόθεση F‑123/11

Antonio Ayres de Abreu

κατά

Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση — Προδήλως απαράδεκτο — Εκπροσώπηση από δικηγόρο — Προσφεύγων που έχει την ιδιότητα του δικηγόρου — Αδύνατη η εκπροσώπηση του προσφεύγοντος από δικηγόρο που δεν είναι τρίτος»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο A. Ayres de Abreu ζητεί, μεταξύ άλλων, να ακυρωθεί η απόφαση της 27ης Απριλίου 2011 με την οποία η Ευρωπαϊκή Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή (ΕΟΚΕ) αποφάσισε να τον θέσει αυτεπαγγέλτως σε άδεια.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται ως προδήλως απαράδεκτη. Ο προσφεύγων φέρει τα δικαστικά του έξοδα.

Περίληψη

Διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Προσφυγή ασκηθείσα χωρίς τη συνδρομή δικηγόρου — Προσφεύγων που είναι δικηγόρος και έχει δικαίωμα παραστάσεως ενώπιον εθνικού δικαστηρίου — Δεν ασκεί επιρροή — Απαράδεκτο

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 19, εδ. 3 και 4, και 21, εδ. 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 34 § 1, εδ. 1, και 36)

Από το άρθρο 19, τρίτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου και ιδίως από τον όρο «εκπροσωπούνται», καθώς και από το άρθρο 34, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προκύπτει ότι, για να ασκήσει προσφυγή ενώπιον του εν λόγω δικαστηρίου ένας διάδικος, κατά την έννοια του άρθρου αυτού, πρέπει να χρησιμοποιήσει τις υπηρεσίες τρίτου προσώπου το οποίο έχει δικαίωμα παραστάσεως ενώπιον δικαστηρίου κράτους μέλους ή κράτους συμβαλλομένου στη Συμφωνία για τον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο και ότι για την έγκυρη άσκηση της προσφυγής απαιτείται δικόγραφο υπογεγραμμένο από το τρίτο αυτό πρόσωπο. Δεδομένου ότι ούτε ο Οργανισμός ούτε ο εν λόγω Κανονισμός Διαδικασίας προβλέπουν εξαίρεση από την υποχρέωση αυτή, η κατάθεση δικογράφου υπογεγραμμένου από τον ίδιο τον προσφεύγοντα, έστω και αν αυτός είναι δικηγόρος που έχει το δικαίωμα παραστάσεως ενώπιον εθνικού δικαστηρίου, δεν αρκεί για την άσκηση προσφυγής.

Η παρατυπία αυτή δεν περιλαμβάνεται μεταξύ εκείνων για τις οποίες είναι δυνατή τακτοποίηση δυνάμει του άρθρου 36 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης και καθιστά, ως εκ τούτου, την προσφυγή προδήλως απαράδεκτη.

(βλ. σκέψεις 11 έως 13, 16 και 17)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 5 Δεκεμβρίου 1996, C‑174/96 P, Lopes κατά Δικαστηρίου, σκέψεις 8, 10 και 11· 27 Νοεμβρίου 2007, C‑163/07 P, Diy-Mar Insaat Sanayi ve Ticaret και Akar κατά Επιτροπής, σκέψεις 25 και 26

ΓΔΕΕ: 13 Ιανουαρίου 2005, T‑184/04, Sulvida κατά Επιτροπής, σκέψεις 4 και 8

ΔΔΔΕΕ: 30 Οκτωβρίου 2008, F‑48/08, Ortega Serrano κατά Επιτροπής, η οποία επικυρώθηκε κατ’ αναίρεση με τη διάταξη του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 9ης Μαρτίου 2010, T‑583/08 P, Ortega Serrano κατά Επιτροπής