Αναίρεση που άσκησε στις 25 Ιανουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τρίτο πενταμελές τμήμα) στις 15 Νοεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-793/14, Tempus Energy και Tempus Energy Technology κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-57/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: É. Gippini Fournier, P. Němečková)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Tempus Energy Ltd, Tempus Energy Technology Ltd, Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και της Βόρειας Ιρλανδίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 15ης Νοεμβρίου 2018, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή την επόμενη ημέρα, στην υπόθεση T-793/14, Tempus Energy Ltd και Tempus Energy Technology Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

και

να απορρίψει την προσφυγή ακυρώσεως της αποφάσεως της Επιτροπής C(2014) 5083 τελικό¹ , της 23ης Ιουλίου 2014, περί μη εγέρσεως αντιρρήσεων ως προς το καθεστώς ενισχύσεων στην αγορά ηλεκτροπαραγωγικής ικανότητας στο Ηνωμένο Βασίλειο·

επικουρικώς,

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (τρίτο πενταμελές τμήμα) της 15ης Νοεμβρίου 2018, η οποία κοινοποιήθηκε στην Επιτροπή την ίδια ημέρα, στην υπόθεση T-793/14, Tempus Energy Ltd και Tempus Energy Technology Ltd κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση του δευτέρου λόγου ακυρώσεως που προβλήθηκε πρωτοδίκως·

και, σε κάθε περίπτωση, να καταδικάσει τις πρωτοδίκως προσφεύγουσες στα δικαστικά έξοδα της πρωτοβάθμιας και της κατ’ αναίρεση δίκης.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αίτηση αναιρέσεως στηρίζεται σε έναν μόνο λόγο αναιρέσεως: το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως το άρθρο 108, παράγραφος 3, της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το άρθρο 4, παράγραφοι 2 και 3, του κανονισμού (ΕΕ) 2015/1589² του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο μέτρο που έκρινε ότι το κοινοποιούμενο μέτρο ενισχύσεως εγείρει σοβαρές αμφιβολίες όσον αφορά τη συμβατότητά του με την εσωτερική αγορά.

Δεδομένου ότι το Γενικό Δικαστήριο στηρίχθηκε σε μια σειρά ενδείξεων περί σοβαρών δυσχερειών, ο μοναδικός λόγος αναιρέσεως διακρίνεται στα ακόλουθα δύο σκέλη σχετικά με τις δύο κατηγορίες ενδείξεων που εξετάστηκαν στην αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση:

Πρώτο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη στο μέτρο που έλαβε υπόψη του, ως βασικό δείκτη αμφιβολιών, τη διάρκεια και τις συνθήκες υπό τις οποίες πραγματοποιήθηκαν οι προ της κοινοποιήσεως διαβουλεύσεις καθώς και την πολυπλοκότητα και το καινοφανές του μέτρου.

Δεύτερο σκέλος: Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη στον βαθμό που καταλογίζει στην Επιτροπή μη επαρκή διερεύνηση ορισμένων πτυχών της αγοράς ηλεκτροπαραγωγικής ικανότητας του Ηνωμένου Βασιλείου.

____________

¹ Έγκριση των κρατικών ενισχύσεων στο πλαίσιο των διατάξεων των άρθρων 107 και 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης – Υποθέσεις όπου η Επιτροπή δεν εγείρει αντιρρήσεις (ΕΕ 2014, C 348, σ. 5).

² ΕΕ 2015, L 248, σ. 9.