ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 1ης Ιουλίου 2009

Υπόθεση F-6/07 DEP

Risto Suvikas

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση – Διαδικασία – Καθορισμός των δικαστικών εξόδων»

Αντικείμενο: Αίτηση του R. Suvikas για τον καθορισμό των δικαστικών εξόδων όσον αφορά την υπόθεση F‑6/07, Suvikas κατά Συμβουλίου (απόφαση της 8ης Μαΐου 2008, δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Απόφαση: Το ποσό των δικαστικών εξόδων που πρέπει να αποδοθούν στον αιτούντα στην υπόθεση F‑6/07, Suvikas κατά Συμβουλίου, καθορίζεται σε 11 640 ευρώ.

Περίληψη

1.      Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Καθορισμός των εξόδων – Στοιχεία που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη – Όγκος της εργασίας εκπροσώπου διαδίκου

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 91, στοιχείο β΄· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 122)

2.      Διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Καθορισμός των εξόδων – Αποδοτέα έξοδα – Έξοδα γραφείου και τηλεφώνου

(Κανονισμός Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, άρθρο 91, στοιχείο β΄· Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 122)

1.      Όσον αφορά την εκτίμηση, για τον υπολογισμό των αποδοτέων εξόδων, του όγκου της εργασίας που ανέλαβε ο εκπρόσωπος διαδίκου στο πλαίσιο ένδικης διαδικασίας ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, στον κοινοτικό δικαστή απόκειται να λαμβάνει υπόψη τον συνολικό αριθμό των ωρών εργασίας που δύνανται να θεωρηθούν ως αντικειμενικά αναγκαίες για τη διαδικασία αυτή. Ενώ η συντομία των υπομνημάτων ενδέχεται να είναι απόρροια της συνθετικής ικανότητας του συντάκτη τους και της μέριμνάς του για οικονομία του χρόνου εργασίας του δικαστή και του αντιδίκου, ή να αποτελεί ένδειξη ταχύτητας στη διεκπεραίωση της εργασίας, αντιθέτως, το μακροσκελές των υπομνημάτων δεν σημαίνει οπωσδήποτε κατ’ αρχήν ότι για τη μελέτη της υποθέσεως απαιτούνταν αντικειμενικά μεγάλος όγκος εργασίας.

(βλ. σκέψεις 24 και 26)

Παραπομπή:

ΠΕΚ: 30 Οκτωβρίου 1998, T‑290/94 DEP, Kaysersberg κατά Επιτροπής, Συλλογή 1998, σ. II‑4105, σκέψη 20· 20 Νοεμβρίου 2002, T‑171/00 DEP, Spruyt κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2002, σ. I‑A‑225 και II‑1127, σκέψη 29

ΔΔΔ: 16 Μαΐου 2007, F‑100/05 DEP, Χατζηιωαννίδου κατά Επιτροπής, δεν έχει ακόμη δημοσιευθεί στη Συλλογή, σκέψη 24

2.      Στην περίπτωση στην οποία δεν έχει γίνει χρήση κατάλληλου συστήματος πληροφορικής, είναι σχεδόν αδύνατο για ένα δικηγορικό γραφείο να προσδιορίσει, στο πλαίσιο των λειτουργικών του εξόδων, το μέρος των εξόδων γραφείου και τηλεφώνου που αντιστοιχεί σε κάθε υπόθεση που αυτό χειρίζεται. Κατά συνέπεια, στην περίπτωση στην οποία γίνει δεκτό ότι τα διάφορα λειτουργικά έξοδα του δικηγορικού γραφείου που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένη υπόθεση δεν έχουν περιληφθεί στην αμοιβή, τα έξοδα αυτά μπορούν ευλόγως να καθοριστούν κατ’ αποκοπή για τον υπολογισμό των αποδοτέων εξόδων.

(βλ. σκέψη 38)