Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 14 Φεβρουαρίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο πενταμελές τμήμα) στις 4 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-518/16, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-119/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: T. S. Bohr, G. Gattinara, L. Vernier)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Francisco Carreras Sequeros, Mariola de las Heras Ojeda, Olivier Maes, Gabrio Marinozzi, Giacomo Miserocchi, Marc Thieme Groen, Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση της 4ης Δεκεμβρίου 2018, Carreras Sequeros κ.λπ. κατά Επιτροπής, T-518/16·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο για να αποφανθεί επί του δεύτερου, του τρίτου και του τέταρτου λόγου ακυρώσεως της πρωτοδίκως ασκηθείσας προσφυγής·

να επιφυλαχθεί ως προς τα έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η Επιτροπή προβάλλει δύο λόγους αναιρέσεως.

1. Με τον πρώτο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: Χάρτης).

Το πρώτο σκέλος αφορά πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του περιεχομένου του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Χάρτη. Το περιεχόμενο του δικαιώματος ετήσιας άδειας μετ’ αποδοχών, δικαίωμα το οποίο κατοχυρώνεται από το εν λόγω άρθρο 31, παράγραφος 2, συγκεκριμενοποιείται με το άρθρο 7 της οδηγίας 2003/881 . Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο λαμβάνοντας υπόψη άλλες διατάξεις της οδηγίας 2003/88, όπως τα άρθρα 14 και 23, και κρίνοντας ότι τα εν λόγω άρθρα δεσμεύουν τον νομοθέτη του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ).

Με το δεύτερο σκέλος, η Επιτροπή διατείνεται ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 31, παράγραφος 2, του Χάρτη, καθόσον έκρινε ότι η μείωση που επιφέρει το άρθρο 6 του παραρτήματος X του ΚΥΚ δεν συνάδει προς μια υποτιθέμενη αρχή κατά την οποία προστατεύεται η βελτίωση των συνθηκών διαβιώσεως και εργασίας των ενδιαφερομένων. Τέτοια αρχή στερείται εννόμου βάσεως.

Με το τρίτο σκέλος προβάλλεται, επικουρικώς, πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία των άλλων διατάξεων του ΚΥΚ οι οποίες συγκροτούν το πλαίσιο του άρθρου 6 του παραρτήματος X του ΚΥΚ. Το Γενικό Δικαστήριο κακώς αρνείται να εξετάσει άλλες διατάξεις του ΚΥΚ αποκλειστικά και μόνο διότι ήταν προϋφιστάμενες της τροποποιήσεως του άρθρου 6 του παραρτήματος X του ΚΥΚ. Ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια όσον αφορά την επιλογή των μέτρων τα οποία πρέπει να τροποποιηθούν ή να διατηρηθούν.

2. Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως, η Επιτροπή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά την ερμηνεία του άρθρου 52, παράγραφος 1, του Χάρτη. Το Γενικό Δικαστήριο παραβλέπει τη νομολογία σύμφωνα με την οποία ο νομοθέτης διαθέτει ευρεία διακριτική ευχέρεια κατά την τροποποίηση του ΚΥΚ, τυχόν δε παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας μπορεί να διαπιστωθεί μόνο εφόσον ο νομοθέτης υπερέβη προδήλως τα όρια της διακριτικής αυτής ευχέρειας.

____________

1     Οδηγία 2003/88/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 4ης Νοεμβρίου 2003, σχετικά με ορισμένα στοιχεία της οργάνωσης του χρόνου εργασίας (ΕΕ L 299, σ. 9).