WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)

z dnia 24 czerwca 2008 r.

Sprawa F-84/07

Agim Islamaj

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Byli członkowie personelu tymczasowego wynagradzani ze środków przeznaczonych na badania – Awans – Usunięcie punktów z „zapasu punktów” – Przeniesienie urzędnika z części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe do części przeznaczonej na administrację

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której A. Islamaj żąda od Sądu stwierdzenia niezgodności z prawem art. 2 decyzji Komisji z dnia 16 czerwca 2004 r. w brzmieniu zmienionym decyzją z dnia 20 lipca 2005 r. dotyczącą zasad postępowania w sprawie awansu urzędników wynagradzanych ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonej na badania naukowe, stwierdzenia nieważności decyzji Komisji w sprawie usunięcia z jego „zapasu punktów” 38,5 punktu, które zdobył w charakterze członka personelu tymczasowego oraz decyzji o nieprzyznaniu mu awansu do grupy zaszeregowania AST 5 w postępowaniu w sprawie awansu za 2006 r., a ponadto, w razie potrzeby, decyzji o oddaleniu odwołania, które wniósł do komitetu ds. awansów.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa dwie trzecie własnych kosztów. Komisja pokrywa, poza kosztami własnymi, jedną trzecią kosztów poniesionych przez skarżącego.

Streszczenie

1.      Postępowanie – Termin do wniesienia skargi – Prekluzja – Usprawiedliwiony błąd – Pojęcie

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Przesłanki dopuszczalności – Żądania pozbawione osobnych zarzutów lub argumentów, lecz związane z innymi żądaniami – Dopuszczalność

(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35)

3.      Urzędnicy – Wakat – Obsadzenie stanowiska w drodze awansu lub przeniesienia – Ogłoszenie o naborze na stanowisko niepozwalające określić z góry sposobu naboru – Kandydatura, którą należy rozpatrywać jako wniosek o przeniesienie lub o awans

(regulamin pracowniczy, art. 29 ust. 1 lit. a), art.45)

4.      Postępowanie – Koszty – Zwrot – Szczególne powody

(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 87 § 3 akapit pierwszy; decyzja Rady nr 2004/752, art. 3 ust. 4)

1.      W ramach przepisów wspólnotowych dotyczących terminów do wnoszenia skarg pojęcie usprawiedliwionego błędu winno być interpretowane w sposób zawężający i może dotyczyć wyłącznie wyjątkowych okoliczności, w szczególności gdy instytucja zachowała się w taki sposób, który sam w sobie lub w przeważającej mierze przyczynił się do powstania zrozumiałej wątpliwości u podmiotu, który działa w dobrej wierze i dochowuje należytej staranności wymaganej od dostatecznie poinformowanej osoby. W takich okolicznościach administracja nie może bowiem wywodzić korzyści z faktu, iż sama naruszyła zasady pewności prawa i ochrony uzasadnionych oczekiwań, który to fakt leżał u podstaw błędu popełnionego przez dany podmiot.

Urzędnik popełnia usprawiedliwiony błąd mogący tłumaczyć wniesienie skargi po terminie, gdy za radą dyrektora generalnego odpowiedzialnego za sprawy kadrowe, zamiast złożyć zażalenie na akt niekorzystny bezpośrednio do organu powołującego, składa – mimo iż akt ten nie jest czynnością dokonywaną w toku postępowania w sprawie awansu – odwołanie do komitetu ds. awansów, a dopiero po oddaleniu wspomnianego odwołania wnosi skargę z przekroczeniem terminu.

(zob. pkt 39–41, 44)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑12/90 Bayer przeciwko Komisji, 29 maja 1991 r., Rec. s. II‑219, pkt 29; sprawy połączone T‑8/95 i T‑9/95 Pelle i Konrad przeciwko Radzie i Komisji, 27 września 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 93

2.      W ramach skargi w sprawach służby publicznej okoliczność, że żądania nie zostały wsparte żadnymi osobnymi zarzutami lub argumentami, nie jest wystarczająca, by uznać te żądania za niedopuszczalne, jeżeli z akt sprawy wynika, że zważywszy na ich związek z innymi żądaniami skargi można je w rezultacie uwzględnić.

(zob. pkt 47)

3.      Ze względu na fakt, że art. 29 ust. 1 lit. a) regulaminu pracowniczego daje organowi powołującemu możliwości obsadzenia wakatu w różny sposób, kandydatur na wolne stanowiska w strukturach danej instytucji zgłoszonych przez urzędników z tej samej instytucji nie można traktować a priori jako wniosków o przeniesienie. Jednakże zgłoszoną przez urzędnika kandydaturę na wolne stanowisko w omawianej instytucji należy rozpatrywać jako wniosek o przeniesienie lub awans, gdy na podstawie ogłoszenia o naborze, wykluczającego możliwość powołania na podstawie art. 45a regulaminu pracowniczego, nie można przewidzieć, który z powyższych dwóch sposobów obsadzenia stanowiska zostanie wybrany, a zaszeregowanie wspomnianego stanowiska również nie dostarcza przesądzających o tym wskazówek.

Omawiana kandydatura zawierająca wniosek o przeniesienie, nawet jeśli nie sprowadza się jedynie do takiego wniosku, objęta jest zakresem przedmiotowym przepisów decyzji Komisji w sprawie zasad postępowania w sprawie awansu urzędników wynagradzanych ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonych na badania naukowe, na podstawie których urzędnicy będący poprzednio członkami personelu tymczasowego wynagradzanymi ze środków przeznaczonych na badania naukowe nie zachowują punktów awansu uzyskanych w grupie, w której byli zaszeregowani przed powołaniem na urzędników na okres próbny, jeżeli w ciągu dwóch lat po swoim powołaniu przenoszą się na własną prośbę na stanowisko opłacane ze środków części budżetu ogólnego przeznaczonych na administrację.

(zob. pkt 53, 54, 74, 75, 77–79)

4.      Instytucja, która nadużywa możliwości kwestionowania dopuszczalności skargi, może zostać obciążona częścią kosztów poniesionych przez skarżącego, chociaż wygrała sprawę.

(zob. pkt 87, 88)