Προσφυγή της 23ης Οκτωβρίου 2020 – Δημοκρατία της Βουλγαρίας κατά Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

(Υπόθεση C-545/20)

Γλώσσα διαδικασίας: η βουλγαρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Βουλγαρίας (εκπρόσωποι: L. Zaharieva, Tsv. Mitova, M. Georgieva)

Καθών: Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει τις ακόλουθες διατάξεις του κανονισμού (ΕΕ) 2020/1055 ¹ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2020, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1071/2009, (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 και (ΕΕ) αριθ. 1024/2012 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον τομέα των οδικών μεταφορών:

το άρθρο 1, σημείο 3, καθόσον αυτό προβλέπει το άρθρο 5, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού (ΕΚ) 1071/2009· (επικουρικώς, σε περίπτωση που τούτο δεν είναι δυνατόν κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η Δημοκρατία της Βουλγαρίας ζητεί την ακύρωση του άρθρου 1, σημείο 3, στο σύνολό του)· καθώς και

το άρθρο 2, σημείο 4, στοιχείο α΄· (επικουρικώς, σε περίπτωση που τούτο δεν είναι δυνατόν κατά την κρίση του Δικαστηρίου, η Δημοκρατία της Βουλγαρίας ζητεί την ακύρωση του άρθρου 2, σημείο 4)·

έτι επικουρικότερον, σε περίπτωση που κατά την κρίση του Δικαστηρίου δεν είναι δυνατόν να γίνει δεκτό το αίτημα για μερική ακύρωση του επίμαχου κανονισμού, να ακυρώσει στο σύνολό του τον κανονισμό 2020/1055 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 15ης Ιουλίου 2020, για την τροποποίηση των κανονισμών (ΕΚ) αριθ. 1071/2009, (ΕΚ) αριθ. 1072/2009 και (ΕΕ) 1024/2012 με στόχο την προσαρμογή τους στις εξελίξεις στον κλάδο των οδικών μεταφορών· και

να καταδικάσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της προσφυγής, η προσφεύγουσα προβάλλει επτά λόγους ακυρώσεως:

1.    Παράβαση του άρθρου 90 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) σε συνδυασμό με το άρθρο 3, παράγραφος 3, της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΣΕΕ), του άρθρου 11 ΣΛΕΕ, του άρθρου 37 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του άρθρου 3, παράγραφος 5, ΣΕΕ, του άρθρου 208, παράγραφος 2, και του άρθρου 216, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και της Συμφωνίας του Παρισιού.

2.    Παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας, η οποία κατοχυρώνεται στο άρθρο 5, παράγραφος 4, ΣΕΕ και στο άρθρο 1 του Πρωτοκόλλου (υπ’ αριθ. 2).

3.    Παραβίαση της αρχής της ίσης μεταχειρίσεως και της απαγορεύσεως των διακρίσεων (άρθρο 18 ΣΛΕΕ καθώς και άρθρα 20 και 21 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης), παραβίαση της αρχής της ισότητας των κρατών μελών ενώπιον των Συνθηκών (άρθρο 4, παράγραφος 2, ΣΕΕ) και, εφόσον κρίνεται αναγκαίο, παράβαση του άρθρου 95, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

4.    Παράβαση του άρθρου 91, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ.

5.    Παράβαση των άρθρων 90, 91, παράγραφος 2, και 94 ΣΛΕΕ, καθώς και του άρθρου 3, παράγραφος 3, ΣΕΕ.

6.    Παραβίαση της ελευθερίας του επαγγέλματος και της ελευθερίας εγκαταστάσεως του άρθρου 49 ΣΛΕΕ, καθώς και των άρθρων 15 και 16 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

7.    Παράβαση του άρθρου 58, παράγραφος 1, σε συνδυασμό με το άρθρο 91 ΣΛΕΕ, και επικουρικώς του άρθρου 56 ΣΛΕΕ.

____________

¹ ΕΕ 2020, L 249, σ. 17.