Language of document :

Αναίρεση που άσκησε στις 20 Φεβρουαρίου 2019 η Lupin Ltd κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (ένατο τμήμα) στις 12 Δεκεμβρίου 2018 στην υπόθεση T-680/14, Lupin κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-144/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Lupin Ltd (εκπρόσωποι: S. Smith, A. White, Solicitors, M. Hoskins QC, V. Wakefield, Barrister)

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά την κρίση περί διαφορετικής μεταχειρίσεως μεταξύ της Lupin και της Krka, και

δυνάμει του άρθρου 61 του Οργανισμού του Δικαστηρίου, να αποφανθεί το ίδιο οριστικά επί της διαφοράς, ακυρώνοντας ή μειώνοντας το πρόστιμο που επιβλήθηκε από την Επιτροπή.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

1.    O πρώτος λόγος αναιρέσεως αντλείται από πλάνη περί το δίκαιο στην οποία υπέπεσε το Γενικό Δικαστήριο, καθόσον έκρινε ότι η συμφωνία διακανονισμού για δίπλωμα ευρεσιτεχνίας που συνήφθη μεταξύ της Lupin και της Servier στις 30 Ιανουαρίου 2007 συνιστούσε περιορισμό εξ αντικειμένου δυνάμει του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ. Συγκεκριμένα:

α.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη ως προς το εφαρμοστέο νομικό κριτήριο για τη διαπίστωση παραβάσεως λόγω αντικειμένου, ιδίως βάσει των νομικών αρχών που απορρέουν από την απόφαση C-67/13 P, Cartes Bancaire.

β.    Το Γενικό Δικαστήριο δεν αναγνώρισε ότι οι ρήτρες περί μη ανταγωνισμού και περί μη αμφισβητήσεως στις συμφωνίες διακανονισμού παράγουν τις ίδιες συνέπειες στη λειτουργία του ανταγωνισμού ανεξαρτήτως της υπάρξεως ή μη τυχόν κινήτρου.

γ.    Το Γενικό Δικαστήριο παρέλειψε να αναλύσει ή να επεξηγήσει τη διάκριση μεταξύ δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων αντίστροφων πληρωμών, παραβιάζοντας την αρχή της ασφάλειας δικαίου.

δ.    Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε εσφαλμένως ότι η καταβολή «κινήτρου» προς μια εταιρεία γενοσήμων στοιχειοθετεί εξ αντικειμένου περιορισμό. Ο εν λόγω περιορισμός δεν στοιχειοθετείται ούτε λόγω της αποκομίσεως «οφέλους» εκ μέρους της εταιρείας γενοσήμων.

ε.    Το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέτρο που έκρινε ότι η διφορούμενη διατύπωση των περιορισμών βάσει της συμφωνίας πρέπει να ερμηνευτεί υπό την έννοια ότι καλύπτει προϊόντα που δεν εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του επίδικου διπλώματος ευρεσιτεχνίας.

Μη περιορισμός εκ του αποτελέσματος

2.    Το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ως αλυσιτελή την αμφισβήτηση της εκτιμήσεως της Επιτροπής εκ μέρους της Lupin περί στοιχειοθετήσεως περιορισμού εκ του αποτελέσματος, αφής στιγμής είχε ήδη κάνει δεκτή την εκτίμηση της Επιτροπής περί στοιχειοθετήσεως εξ αντικειμένου περιορισμού. Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι, σε περίπτωση που το Δικαστήριο αναιρέσει την ως άνω εκτίμηση περί εξ αντικειμένου περιορισμού, θα πρέπει να αποφανθεί αμετακλήτως επί της εφέσεως της Lupin ακυρώνοντας την απόφαση της Επιτροπής όσον αφορά τον εκ του αποτελέσματος περιορισμό. Συγκεκριμένα:

α.    Η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κατά το μέτρο που στηρίχθηκε εσφαλμένως στην καταβολή αντίστροφης πληρωμής και/ή σημαντικού κινήτρου.

β.    Η Επιτροπή έπρεπε να εξετάσει το ζήτημα του εκ του αποτελέσματος περιορισμού βάσει της θεωρίας των δευτερευόντων περιορισμών και/ή βάσει των αρχών που προκύπτουν από την απόφαση στην υπόθεση C-309/99, Wouters, και/ή το άρθρο 102 ΣΛΕΕ.

γ.    Η εκτίμηση της Επιτροπής όσον αφορά τη θέση της Servier στην αγορά για τους σκοπούς του άρθρου 101, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ αποτελεί αυτούσια μεταφορά της αποφάσεως της Επιτροπής όσον αφορά τη δεσπόζουσα θέση της εταιρείας βάσει του άρθρου 102 ΣΛΕΕ, η οποία και ακυρώθηκε (υπόθεση T-691/14, Servier κατά Επιτροπής).

Επί της επιβολής προστίμου

3.    Με τον τρίτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε, κατά τον καθορισμό του προστίμου, όσον αφορά την εκτίμηση του καινοφανούς χαρακτήρα της φερόμενης παραβάσεως.

4.    Με τον τέταρτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κατά το μέτρο που όφειλε να λάβει υπόψη του τόσον τη σοβαρότητα όσο και τη διάρκεια της φερόμενης παραβάσεως κατά τον καθορισμό του προστίμου.

5.    Με τον πέμπτο λόγο αναιρέσεως προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε κατά το μέτρο που δεν έλαβε υπόψη του, κατά τον καθορισμό του προστίμου, την αξία των αιτήσεων διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας που μεταβίβασε η Servier στη Lupin.

6.    Με τον έκτο λόγο αναιρέσεως, ο οποίος ασκείται υπό την αίρεση της ευδοκιμήσεως της εφέσεως που άσκησε η Επιτροπή κατά της αποφάσεως στην υπόθεση T-684/14, Krka, προβάλλεται ότι το Γενικό Δικαστήριο έσφαλε καθόσον έκρινε ότι η εκ μέρους της Επιτροπής διαφορετική μεταχείριση της Lupin σε σχέση με την Krka δεν παραβιάζει την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως.

____________