ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ (πρώτο τμήμα)

της 17ης Ιουνίου 2008

Υπόθεση F-97/07

Chantal De Fays

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αναρρωτική άδεια – Παράτυπη απουσία – Διαδικασία γνωμάτευσης από ανεξάρτητο ιατρό»

Αντικείμενο: Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία η C. De Fays ζητεί, ιδίως, την ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 21ης Ιουνίου 2007, με την οποία απορρίφθηκε η ένστασή της κατά της αποφάσεως της 21ης Νοεμβρίου 2006, με την οποία διαπιστώθηκε ότι απουσίασε αδικαιολόγητα από την υπηρεσία από τις 19 Οκτωβρίου 2006 και ότι, συνεπώς, δεν εδικαιούτο να εισπράξει την αμοιβή της για τον χρόνο αδικαιολόγητης απουσίας που δεν καλυπτόταν από την ετήσια άδειά της.

Απόφαση: Η προσφυγή απορρίπτεται. Κάθε διάδικος φέρει τα δικά του δικαστικά έξοδα.

Περίληψη

1.      Διαδικασία – Προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας – Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρα 35 § 1, στοιχεία δ΄ και ε΄, και 43)

2.      Υπάλληλοι – Αναρρωτική άδεια – Ιατρικός έλεγχος – Αμφισβήτηση των πορισμάτων του ιατρικού ελέγχου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 59 § 1, εδ. 5, και 60, εδ. 1)

3.      Υπάλληλοι – Αναρρωτική άδεια – Ιατρικός έλεγχος – Διαπίστωση του αντικανονικού χαρακτήρα της απουσίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 59 § 1, εδ. 4 και 5, και 60, εδ. 1)

1.      Από τις διατάξεις του άρθρου 35, παράγραφος 1, στοιχεία δ΄ και ε΄, και του άρθρου 43 του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης προκύπτει ότι το δικόγραφο της προσφυγής πρέπει να εκθέτει ποιο είναι το αντικείμενο της διαφοράς και να περιέχει τους ισχυρισμούς και τα πραγματικά και νομικά επιχειρήματα του προσφεύγοντος και ότι η προβολή νέων ισχυρισμών διαρκούσης της διαδικασίας απαγορεύεται, εκτός εάν στηρίζονται σε νομικά και πραγματικά στοιχεία που ανέκυψαν κατά τη διαδικασία. Ωστόσο, ισχυρισμός ο οποίος αποτελεί απλώς ανάπτυξη και/ή διευκρίνιση ισχυρισμού που προβλήθηκε προηγουμένως, άμεσα ή έμμεσα, στο δικόγραφο της προσφυγής και ο οποίος συνδέεται στενά με τον εν λόγω ισχυρισμό, πρέπει να γίνει δεκτό ότι προβάλλεται παραδεκτώς.

(βλ. σκέψη 53)

Παραπομπή:

ΔΔΔ: 26 Απριλίου 2006, F‑16/05, Falcione κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑3 και II‑A‑1‑7, σκέψη 65· 30 Ιουνίου 2006, F‑87/05, Ott κ.λπ. κατά Επιτροπής, Συλλογή Υπ.Υπ. 2006, σ. I‑A‑1‑73 και II‑A‑1‑263, σκέψη 74

2.      Η διαδικασία γνωμάτευσης από ανεξάρτητο ιατρό την οποία προβλέπει το άρθρο 59, παράγραφος 1, πέμπτο εδάφιο, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως (ΚΥΚ), την οποία δικαιούται να ζητήσει ο υπάλληλος ο οποίος επιθυμεί να αμφισβητήσει τα πορίσματα του ιατρικού ελέγχου που τον αφορά, ανταποκρίνεται στην πρόθεση του κοινοτικού νομοθέτη να καταστήσει σαφείς τις διαδικασίες ελέγχου των απουσιών και υποβολής ιατρικών πιστοποιητικών. Δεν συνάδει με τον σκοπό αυτό να μπορεί ο υπάλληλος να προσβάλει λυσιτελώς τα πορίσματα ενός ιατρικού ελέγχου εκτός της διαδικασίας που έχει σχεδιαστεί ειδικά για το σκοπό αυτό, ακόμη και προς θεμελίωση προσφυγής κατά πράξεως που συνιστά μέτρο ληφθέν, με βάση το άρθρο 60, πρώτο εδάφιο, του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως, σε περίπτωση αδικαιολόγητης απουσίας.

(βλ. σκέψη 56)

3.      Από το γράμμα του άρθρου 59, παράγραφος 1, τέταρτο εδάφιο, και του άρθρου 60, πρώτο εδάφιο, του ΚΥΚ συνάγεται ότι η διοίκηση, όταν της υποβάλλονται τα πορίσματα ιατρικού ελέγχου από τα οποία προκύπτει ότι ο υπάλληλος είναι σε θέση να ασκήσει τα καθήκοντά του, υποχρεούται να διαπιστώσει ότι ο εν λόγω υπάλληλος τελεί σε καθεστώς αδικαιολόγητης απουσίας από την ημερομηνία του ελέγχου, να αφαιρέσει το χρόνο της απουσίας αυτής από την ετήσια άδεια του ενδιαφερομένου και να στερήσει τον υπάλληλο των αποδοχών του για το αντίστοιχο διάστημα. Επομένως, η αρχή που καλείται να αποφανθεί επί της ενστάσεως του υπαλλήλου, αφού διαπιστώσει ότι ο ιατρικός έλεγχος δεν αποτέλεσε αντικείμενο αίτησης για γνωμάτευση από ανεξάρτητο ιατρό κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 59, παράγραφος 1, πέμπτο εδάφιο, του ΚΥΚ, δεν μπορεί παρά να λάβει τα εν λόγω μέτρα, ασκώντας δεσμία αρμοδιότητα. Κατά συνέπεια, η ακύρωση των εν λόγω μέτρων λόγω ελλείψεως αρμοδιότητας του οργάνου που τα έλαβε δεν μπορεί να οδηγήσει παρά στην έκδοση μιας αποφάσεως με το αυτό περιεχόμενο επί της ουσίας, μετά την άρση του ελαττώματος, από της ημερομηνίας στην οποία αυτό ανατρέχει.

(βλ. σκέψη 70)

Παραπομπή:

ΔΕΚ: 29 Απριλίου 2004, C‑111/02 P, Κοινοβούλιο κατά Reynolds, Συλλογή 2004, σ. I‑5475, σκέψεις 59 έως 61