ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 16ης Δεκεμβρίου 2013

Υπόθεση F‑162/12

CL

κατά

Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος (ΕΟΠ)

«Υπαλληλική υπόθεση – Έκτακτος υπάλληλος – Αναρρωτική άδεια – Επανένταξη – Καθήκον μέριμνας – Ηθική παρενόχληση»

Αντικείμενο:      Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, με την οποία ο CL ζητεί, κατ’ ουσίαν, να ακυρωθεί η περιλαμβανόμενη στο από 21 Φεβρουαρίου 2012 έγγραφο απόφαση περί επανεντάξεώς του στην υπηρεσία κατόπιν μακροχρόνιας αναρρωτικής άδειας, καθώς και η από 20 Σεπτεμβρίου 2012 απόφαση περί απορρίψεως της στρεφόμενης κατά του ως άνω εγγράφου διοικητικής ενστάσεως του προσφεύγοντος-ενάγοντος, και να υποχρεωθεί ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Περιβάλλοντος (ΕΟΠ) να καταβάλει στον προσφεύγοντα-ενάγοντα το ισόποσο των ετήσιων αποδοχών του προς αποκατάσταση της ζημίας που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση:      Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Ο CL φέρει τα δικαστικά έξοδά του και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Περιβάλλοντος.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Καθήκον μέριμνας που υπέχει η Διοίκηση – Περιεχόμενο – Αυξημένη υποχρέωση σε περίπτωση κατά την οποία θίγεται η ψυχική υγεία του υπαλλήλου

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 24)

Η έννοια του καθήκοντος μέριμνας που υπέχει η Διοίκηση απηχεί την ισορροπία μεταξύ των αμοιβαίων δικαιωμάτων και υποχρεώσεων που δημιούργησε ο ΚΥΚ στο πλαίσιο των σχέσεων μεταξύ της Διοικήσεως και των υπαλλήλων της δημοσίας υπηρεσίας. Η ισορροπία αυτή προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, ότι η Διοίκηση, οσάκις αποφαίνεται επί της καταστάσεως υπαλλήλου, λαμβάνει υπόψη το σύνολο των στοιχείων που δύνανται να καθορίσουν την απόφασή της και ότι, ενεργώντας κατά τον τρόπο αυτό, δεν λαμβάνει υπόψη μόνον το συμφέρον της υπηρεσίας, αλλά και εκείνο του οικείου υπαλλήλου.

Το καθήκον μέριμνας επιβάλλει στη Διοίκηση, σε περίπτωση κατά την οποία υφίσταται αμφιβολία ως προς το ζήτημα αν οι δυσχέρειες του υπαλλήλου να ασκήσει τα καθήκοντά του οφείλονται σε ιατρικούς λόγους, να επιδεικνύει κάθε επιμέλεια προκειμένου να αρθεί η αμφιβολία αυτή. Επιπλέον, οι υποχρεώσεις που επιβάλλει στη Διοίκηση το καθήκον μέριμνας διευρύνονται ουσιωδώς, οσάκις πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση υπαλλήλου για τον οποίο υφίστανται αμφιβολίες όσον αφορά την ψυχική υγεία του και, συνακόλουθα, την ικανότητά του να προασπίσει προσηκόντως τα συμφέροντά του. Ως εκ τούτου, στο ιδιαίτερο αυτό πλαίσιο, απόκειται στη Διοίκηση να επιμείνει ώστε ο υπάλληλος να δεχθεί να υποβληθεί σε συμπληρωματική ιατρική εξέταση, επικαλούμενη ιδίως το δικαίωμα του θεσμικού οργάνου να υποβάλει τον υπάλληλο σε εξέταση εκ μέρους του ιατρού-συμβούλου, βάσει του άρθρου 59, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο.

(βλ. σκέψεις 45 και 46)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 28 Μαΐου 1980, 33/79 και 75/79, Kuhner κατά Επιτροπής, σκέψη 22· 29 Ιουνίου 1994, C‑298/93 P, Klinke κατά Δικαστηρίου, σκέψη 38

ΔΔΔΕΕ: 13 Δεκεμβρίου 2006, F‑17/05, de Brito Sequeira Carvalho κατά Επιτροπής, σκέψη 72· 28 Οκτωβρίου 2010, F‑92/09, U κατά Κοινοβουλίου, σκέψεις 65 και 85