ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 18ης Μαΐου 2009

Υπόθεση F-66/08

Emile De Smedt κ.λπ.

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Αποδοχές – Αποζημίωση στο πλαίσιο συνεχούς ή εκ περιτροπής υπηρεσίας – Αποζημίωση υπαλλήλων που υποχρεούνται να είναι τακτικά σε επιφυλακή – Άρθρα 56α και 56β του ΚΥΚ»

Αντικείμενο: Προσφυγή, ασκηθείσα δυνάμει των άρθρων 236 ΕΚ και 152 ΕΑ, με την οποία ο Ε. De Smedt και 20 άλλοι μόνιμοι υπάλληλοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ζητούν την ακύρωση των ατομικών αποφάσεων του Κοινοβουλίου περί αρνήσεως χορηγήσεως στους προσφεύγοντες, αφενός, των αποζημιώσεων που προβλέπει το άρθρο 56α του ΚΥΚ, οι οποίες δύνανται να χορηγηθούν στους υπαλλήλους που καλούνται να ασκήσουν τα καθήκοντά τους σε συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία, τις οποίες υποστηρίζουν ότι δικαιούνται βάσει του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1873/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2006, για την τροποποίηση του κανονισμού (ΕΚΑΧ, ΕΟΚ, Ευρατόμ) 300/76 περί καθορισμού των κατηγοριών των δικαιούχων, των προϋποθέσεων χορηγήσεως και του ύψους των αποζημιώσεων αυτών, και, αφετέρου, των αποζημιώσεων που προβλέπει το άρθρο 56β του ΚΥΚ, οι οποίες δύνανται να χορηγηθούν στους υπαλλήλους που υποχρεούνται να είναι τακτικά σε επιφυλακή, τις οποίες υποστηρίζουν ότι δικαιούνται βάσει του κανονισμού (ΕΚ, Ευρατόμ) 1945/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Δεκεμβρίου 2006, για τροποποίηση του κανονισμού (EOK, Ευρατόμ, EKAX) 495/77 περί καθορισμού των κατηγοριών των δικαιούχων, των προϋποθέσεων χορηγήσεως και του ύψους των εν λόγω αποζημιώσεων.

Απόφαση: Γίνεται δεκτό ότι οι προσφεύγοντες παραιτήθηκαν από τα αιτήματά τους να ακυρωθούν οι ατομικές αποφάσεις του Κοινοβουλίου περί αρνήσεως να τους χορηγηθούν οι αποζημιώσεις που προβλέπει το άρθρο 56β του ΚΥΚ, οι οποίες δύνανται να χορηγηθούν στους υπαλλήλους που υποχρεούνται να είναι τακτικά σε επιφυλακή. Οι ατομικές αποφάσεις του Κοινοβουλίου περί αρνήσεως χορηγήσεως στους προσφεύγοντες των αποζημιώσεων που προβλέπει το άρθρο 56α του ΚΥΚ, οι οποίες δύνανται να χορηγηθούν στους υπαλλήλους που καλούνται να ασκήσουν τα καθήκοντά τους σε συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία ακυρώνονται. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

Υπάλληλοι – Όροι εργασίας – Αποζημίωση για συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 56α)

Πρέπει να ακυρωθούν οι ατομικές αποφάσεις θεσμικού οργάνου περί αρνήσεως χορηγήσεως των αποζημιώσεων που προβλέπει το άρθρο 56α του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων (στο εξής: ΚΥΚ) για «συνεχή ή εκ περιτροπής υπηρεσία», σε υπαλλήλους που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες, επιβαλλόμενες από τις «ανάγκες» του τηλεφωνικού κέντρου στο οποίο έχουν τοποθετηθεί, όταν οι εν λόγω υπηρεσίες έχουν «συνήθη και μόνιμο» χαρακτήρα, επιπροσθέτως, το όργανο αυτό, χορηγώντας τις εν λόγω αποζημιώσεις με ατομικές αποφάσεις μεταγενέστερες της ημερομηνίας εκδόσεως των ανωτέρω αποφάσεων, αναγνώρισε σιωπηρώς μεν αλλά σαφώς ότι οι προσφεύγοντες πληρούν τις προϋποθέσεις χορηγήσεως αποζημιώσεως του άρθρου 56α, και, τέλος, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ότι οι ουσιαστικοί όροι εργασίας τους ήταν οι ίδιοι πριν και μετά την ημερομηνία εκδόσεως των ατομικών αποφάσεων περί χορηγήσεως των εν λόγω αποζημιώσεων.

Συναφώς, θα ήταν καταχρηστικό να προβληθεί το ανεφάρμοστο του άρθρου 56α του ΚΥΚ για τον λόγο ότι η συνεχής η εκ περιτροπής υπηρεσία δεν προκύπτει από επίσημες αποφάσεις του εν λόγω οργάνου.

Ομοίως, το γεγονός ότι οι εν λόγω υπάλληλοι δεν απασχολούνται υπερωριακώς και έχουν εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας κατώτερο του συνήθους ωραρίου του οργάνου αυτού δεν μπορεί να θέσει εν αμφιβόλω το δικαίωμα αποζημιώσεως που προβλέπει το άρθρο 56α του ΚΥΚ. Συγκεκριμένα, για την εφαρμογή της διατάξεως αυτής δεν απαιτείται ούτε υπερωριακή απασχόληση ούτε τήρηση του συνήθους εβδομαδιαίου ωραρίου του εν λόγω οργάνου. Εν πάση περιπτώσει, και λαμβανομένων υπόψη των δυσμενών συνεπειών που επάγεται σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο ένα εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας στο πλαίσιο της συνεχούς ή εκ περιτροπής υπηρεσίας, δεν είναι μη εύλογο το εβδομαδιαίο ωράριο των υπαλλήλων του τηλεφωνικού κέντρου να υπολείπεται κατά 7,5 ώρες του συνήθους εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας που ισχύει στο εν λόγω όργανο.

(βλ. σκέψεις 21 έως 23)