ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 3ης Ιουνίου 2015

Υπόθεση F‑78/14

Philipp Oliver Gross

κατά

Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ)

«Υπαλληλική υπόθεση — Προσωπικό της ΕΥΕΔ — Υπάλληλοι — Προαγωγή — Άρθρα 43 και 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ — Συγκριτική εξέταση των προσόντων όλων των προαγώγιμων υπαλλήλων — Υπάλληλοι που προτάθηκαν από τις υπηρεσίες της ΕΥΕΔ και υπάλληλοι που δεν προτάθηκαν — Λαμβάνονται υπόψη οι εκθέσεις βαθμολογίας — Αξιολογήσεις αποκλειστικά περιγραφικές»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο Ph. O. Gross ζητεί τόσο την ακύρωση των αποφάσεων της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής (στο εξής: ΑΔΑ) της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), της 9ης και της 14ης Οκτωβρίου 2013, περί μη προαγωγής του κατά την περίοδο προαγωγών 2013, όσο και την ακύρωση των αποφάσεων της 9ης και της 14ης Οκτωβρίου 2013 περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγόμενων υπαλλήλων κατά την αυτή περίοδο προαγωγών.

Απόφαση:      Η απόφαση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Εξωτερικής Δράσης, της 9ης Οκτωβρίου 2013, περί καταρτίσεως του πίνακα των προαγόμενων υπαλλήλων κατά την περίοδο προαγωγών 2013 ακυρώνεται, καθόσον δεν περιλαμβάνεται στον εν λόγω πίνακα το όνομα του Ph. O. Gross. Η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα του Ph. O. Gross.

Περίληψη

1.      Υπαλληλικές προσφυγές — Προηγούμενη διοικητική ένσταση — Αντιστοιχία μεταξύ διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής — Υποχρέωση επαναλήψεως στην προσφυγή του συνόλου των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν με τη διοικητική ένσταση — Δεν υφίσταται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 90 και 91)

2.      Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Σαφής και συγκεκριμένη έκθεση των προβαλλόμενων λόγων

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 35 § 1, στοιχείο ε΄)

3.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Σχετικές λεπτομέρειες — Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως — Θέσπιση συστήματος βασιζόμενου αποκλειστικά στα σχόλια των βαθμολογητών χωρίς τη χρήση βαθμών ή τη διατύπωση αναλυτικών εκτιμήσεων — Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45)

4.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Σχετικές λεπτομέρειες — Εξουσία εκτιμήσεως της Διοικήσεως — Ανάγκη να προβεί η επιτροπή προαγωγών σε εξέταση που να αφορά το σύνολο των προαγώγιμων υπαλλήλων του θεσμικού οργάνου, ανεξάρτητα από το παραδεκτό προηγούμενης εξετάσεως στο πλαίσιο των διαφόρων διοικητικών μονάδων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 21, εδ. 1, και 45 § 1)

1.      Από τον κανόνα της αντιστοιχίας μεταξύ διοικητικής ενστάσεως και προσφυγής δεν συνεπάγεται ότι στην προσφυγή πρέπει να επαναλαμβάνεται το σύνολο των επιχειρημάτων που προβλήθηκαν με τη διοικητική ένσταση η οποία προηγήθηκε. Πράγματι, ακόμη και αν δεν προσφέρει λύση που να ικανοποιεί τον ενδιαφερόμενο, η προ της ασκήσεως της προσφυγής διαδικασία μπορεί να οριοθετήσει τη συζήτηση της υποθέσεως ενώπιον του δικαστή της Ένωσης στον βαθμό που η απάντηση της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής στη διοικητική ένσταση είναι δυνατόν να πείσει τον ενιστάμενο για το αβάσιμο ορισμένων επιχειρημάτων του.

(βλ. σκέψη 26)

2.      Ο δικαστής της Ένωσης υποχρεούται να ερμηνεύει τους προβαλλόμενους από τον προσφεύγοντα λόγους βάσει της ουσίας τους, εφόσον αυτοί συνάγονται από το δικόγραφο της προσφυγής με επαρκή σαφήνεια.

(βλ. σκέψη 38)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: απόφαση Μαντζουράτος κατά Κοινοβουλίου, F‑64/10, EU:F:2011:72, σκέψη 16

3.      Μολονότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή διαθέτει ευρεία εξουσία εκτιμήσεως για να καθορίσει τη διαδικασία ή τη μέθοδο που κρίνει ως την πλέον ενδεδειγμένη για να προβεί στη συγκριτική εξέταση των προσόντων, που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη στο πλαίσιο αποφάσεως περί προαγωγής που προβλέπεται στο άρθρο 45 του ΚΥΚ, εντούτοις η εξουσία που αναγνωρίζεται κατά τα ανωτέρω στη Διοίκηση περιορίζεται από την ανάγκη διεξαγωγής της συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων με προσοχή και αμεροληψία, προς το συμφέρον της υπηρεσίας και σύμφωνα με την αρχή της ίσης μεταχειρίσεως. Έτσι, η εν λόγω εξέταση πρέπει να διενεργείται βάσει συγκρίσιμων πηγών πληροφοριών και στοιχείων. Συναφώς, προκειμένου να καταστεί το σύστημα προαγωγών όσο το δυνατόν πιο δίκαιο, η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή οφείλει, δυνάμει του άρθρου 45 του ΚΥΚ, να μεριμνά για την όσο το δυνατόν αντικειμενικότερη συγκριτική εξέταση των προσόντων, αφενός, διασφαλίζοντας τη συγκρισιμότητα των αξιολογήσεων του συνόλου των υπαλλήλων με τη θέσπιση κοινής κλίμακας αξιολογήσεως και, αφετέρου, ομογενοποιώντας τα κριτήρια αξιολογήσεως που καλούνται να εφαρμόσουν οι βαθμολογητές.

Στο πλαίσιο αυτό, οι αποκλειστικώς περιγραφικές αξιολογήσεις δεν καθιστούν δυνατό ένα μεθοδικό εντοπισμό των διαφορών του τρόπου αξιολογήσεως των υπαλλήλων και επηρεάζουν έτσι αρνητικά τη δυνατότητα της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής να προβεί σε αντικειμενική σύγκριση των προσόντων.

Συγκεκριμένα, η υποχρέωση διεξαγωγής της συγκριτικής εξετάσεως των προσόντων επί ίσοις όροις και βάσει συγκρίσιμων πηγών πληροφοριών και στοιχείων, η οποία είναι συμφυής με το άρθρο 45 του ΚΥΚ, απαιτεί μια διαδικασία ή μέθοδο ικανή να εξαλείψει την υποκειμενικότητα που ενέχουν οι αξιολογήσεις διαφορετικών βαθμολογητών.

(βλ. σκέψεις 40 και 45 έως 47)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: απόφαση de Wind κατά Επιτροπής, 62/75, EU:C:1976:103, σκέψη 17

ΠΕΚ: αποφάσεις Casini κατά Επιτροπής, T‑132/03, EU:T:2005:324, σκέψη 52 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, και Buendía Sierra κατά Επιτροπής, T‑311/04, EU:T:2006:329, σκέψεις 131 και 172 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία

ΓΔΕΕ: απόφαση Stols κατά Συμβουλίου, T‑95/12 P, EU:T:2014:3, σκέψη 32

ΔΔΔΕΕ: αποφάσεις Praskevicius κατά Κοινοβουλίου, F‑81/10, EU:F:2011:120, σκέψη 53· Van Neyghem κατά Συμβουλίου, F‑77/11, EU:F:2012:187, σκέψη 38, και Nieminen κατά Συμβουλίου, F‑81/12, EU:F:2014:50, σκέψεις 58 και 91 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία, κατά της οποίας εκκρεμεί αίτηση αναιρέσεως ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑464/14 P

4.      Το άρθρο 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ επιβάλλει στην αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να προβαίνει, πριν από κάθε προαγωγή, στη συγκριτική εξέταση των προσόντων του συνόλου των προαγώγιμων υπαλλήλων. Ειδικότερα, στο πλαίσιο της εξετάσεως αυτής, η εν λόγω αρχή δύναται να επικουρείται από τα διάφορα ιεραρχικά κλιμάκια των διοικητικών υπηρεσιών, σύμφωνα με τις αρχές που είναι συμφυείς με τη λειτουργία κάθε ιεραρχημένης διοικητικής δομής και των οποίων έκφραση αποτελεί το άρθρο 21, πρώτο εδάφιο, του ΚΥΚ. Εντούτοις, μια προηγούμενη εξέταση, στο πλαίσιο κάθε γενικής διευθύνσεως, των φακέλων των προαγώγιμων υπαλλήλων δεν μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα να υποκαταστήσει τη συγκριτική εξέταση την οποία πρέπει εν συνεχεία να πραγματοποιήσει, όταν προβλέπεται, η επιτροπή προαγωγών και κατόπιν η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή. Ειδικότερα, προκειμένου να μην καθίσταται άνευ αντικειμένου η συγκριτική εξέταση των προσόντων του συνόλου των προαγώγιμων υπαλλήλων, δεν μπορεί να γίνει δεκτό ότι η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή περιορίζεται στην εξέταση των προσόντων των υπαλλήλων που έχουν την καλύτερη κατάταξη στους πίνακες που καταρτίζουν οι διάφορες υπηρεσίες ή γενικές διευθύνσεις.

Συνεπώς, ελλείψει διαδικασίας ή μεθόδου αντικειμενικοποιήσεως, όπως είναι για παράδειγμα, οι στατιστικοί μέσοι όροι, η χορήγηση μορίων βαθμολογίας τα οποία πολλαπλασιάζονται με διορθωτικούς συντελεστές που αποσκοπούν στην εξάλειψη των διαφορών στον τρόπο βαθμολογήσεως από τη μια γενική διεύθυνση ή αυτόνομη υπηρεσία στην άλλη, η χορήγηση μορίων αξιολογήσεως προσόντων ή οδηγίες που καθορίζουν κοινά αντικειμενικά κριτήρια όσον αφορά το προφίλ της σταδιοδρομίας κατηγοριών υπαλλήλων, το εν λόγω σύστημα δεν διασφαλίζει την αντικειμενική σύγκριση των προαγώγιμων υπαλλήλων στους διαφόρους βαθμούς για το σύνολο του προσωπικού και, στο επίπεδο αυτό, αποτελεί μάλλον παράγοντα κατακερματισμού της συγκρίσεως των προσόντων που ενισχύει την υποκειμενικότητα των εκθέσεων βαθμολογίας.

Εξάλλου, το γεγονός ότι η επιτροπή ίσης εκπροσωπήσεως για τις προαγωγές εξακρίβωσε την ύπαρξη προδήλων σφαλμάτων κατά την εκτίμηση των προσόντων των προαγώγιμων υπαλλήλων δεν επιτρέπει το συμπέρασμα ότι έγινε πραγματική σύγκριση των προσόντων όλων των προαγώγιμων υπαλλήλων.

(βλ. σκέψεις 54, 62 και 80)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις Τσιριμώκος κατά Κοινοβουλίου, T‑76/92, EU:T:1993:106, σκέψη 17· Allo κατά Επιτροπής, T‑386/94, EU:T:1996:123, σκέψεις 31 επ.· Séché κατά Επιτροπής, T‑112/96 και T‑115/96, EU:T:1999:134, σκέψη 61· Cubero Vermurie κατά Επιτροπής, T‑187/98, EU:T:2000:225, σκέψη 85·, Καραβέλης κατά Κοινοβουλίου, T‑182/99, EU:T:2001:131, σκέψεις 33 και 34· Τσαρνάβας κατά Επιτροπής, T‑188/01 έως T‑190/01, EU:T:2003:77, σκέψη 121· Heurtaux κατά Επιτροπής, T‑172/03, EU:T:2005:34, σκέψη 40, και Nielsen κατά Συμβουλίου, T‑353/03, EU:T:2005:127, σκέψεις 63 επ.

ΔΔΔΕΕ: διάταξη Debaty κατά Συμβουλίου, F‑47/13, EU:F:2013:215, σκέψη 31