Αναίρεση που άσκησε στις 22 Μαΐου 2020 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (τέταρτο τμήμα) στις 12 Μαρτίου 2020 στην υπόθεση T-732/16, Valencia Club de Fútbol κατά Ευρωπαϊκής Επιτροπής

(Υπόθεση C-211/10 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η ισπανική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Valencia Club de Fútbol, SAD και Βασίλειο της Ισπανίας

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, στο μέτρο που το Γενικό Δικαστήριο ακύρωσε την απόφαση (ΕΕ) 2017/365 της Επιτροπής, της 4ης Ιουλίου 2016, σχετικά με την κρατική ενίσχυση SA.36387 (2013/C) (πρώην 2013/NN) (πρώην 2013/CP) που χορήγησε η Ισπανία στη Valencia Club de Fútbol, SAD, στην Hércules Club de Fútbol, SAD και στην Elche Club de Fútbol, SAD (ΕΕ 2017, L 55, σ. 12) όσον αφορά το μέτρο 1, το οποίο συνίσταται στην κρατική εγγύηση που παρέσχε το IVF στις 5 Νοεμβρίου 2009 προς κάλυψη του τραπεζικού δανείου που χορηγήθηκε στη Fundación Valencia με σκοπό την εγγραφή για αγορά μετοχών της Valencia CF, στο πλαίσιο της αύξησης του κεφαλαίου της Valencia CF·

να αναπέμψει την υπόθεση ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης· και

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Προς στήριξη της αιτήσεως αναιρέσεως, η Επιτροπή προβάλλει έναν μόνον λόγο αναιρέσεως, με τον οποίο υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο παρέβη το δίκαιο της Ένωσης διότι υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο ερμηνεύοντας εσφαλμένως το άρθρο 107, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ, και δη όσον αφορά την απόδειξη της συνδρομής της προϋπόθεσης περί πλεονεκτήματος. Ειδικότερα, με τις σκέψεις 124 έως 138 της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, το Γενικό Δικαστήριο, πρώτον, ερμήνευσε εσφαλμένως την ανακοίνωση της Επιτροπής για την εφαρμογή των άρθρων [107] και [108 ΣΛΕΕ] στις κρατικές ενισχύσεις με τη μορφή εγγυήσεων (ΕΕ 2008, C 155, σ. 10) σε συνδυασμό με την ανακοίνωση της Επιτροπής σχετικά με την αναθεώρηση της μεθόδου καθορισμού των επιτοκίων αναφοράς και προεξόφλησης (ΕΕ 2008, C 14, σ. 6), καθώς και την επίδικη απόφαση. Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο όσον αφορά το βάρος της απόδειξης σχετικά με την ύπαρξη πλεονεκτήματος απορρέοντος από ατομική εγγύηση και το καθήκον επιμέλειας της Επιτροπής στο πλαίσιο επίσημης διαδικασίας έρευνας. Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά.

____________