POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 10 lipca 2014 r.
Sprawa F‑22/13
Mátyás Tamás Mészáros
przeciwko
Komisji Europejskiej
Służba publiczna – Konkurs – Ogłoszenie o konkursie EPSO/AD/207/11 – Laureat konkursu umieszczony na liście rezerwy kadrowej – Weryfikacja przez organ powołujący spełnienia warunków udziału w konkursie do grupy zaszeregowania AD 7 – Długość doświadczenia zawodowego poniżej minimalnych wymagań – Oczywisty błąd w ocenie komisji konkursowej – Wycofanie przez organ powołujący oferty zatrudnienia – Ograniczona swoboda organu powołującego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której M.T. Mészáros żąda stwierdzenia nieważności odmownej decyzji organu powołującego Komisji Europejskiej z dnia 26 września 2012 r. w sprawie zatrudnienia go przez Europejski Urząd Statystyczny (Eurostat) z listy rezerwy kadrowej konkursu EPSO/AD/207/11, informującej o zamiarze wystąpienia o umieszczenie w bazie danych Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO) komentarza z informacją dla instytucji Unii Europejskiej, że nie spełnia on minimalnych warunków tego konkursu w zakresie długości doświadczenia zawodowego do celów naboru na stanowisko administratora (AD) w grupie zaszeregowania AD 7 na podstawie tego konkursu.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona jako oczywiście bezzasadna. Komisja Europejska pokrywa własne koszty i zostaje obciążona kosztami poniesionymi przez M.T. Mészárosa.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Sporządzenie listy rezerwy kadrowej – Kontrola prawidłowości ze strony organu powołującego – Stwierdzenie oczywistego błędu w ocenie – Konsekwencje – Odmowa powołania laureata konkursu
(regulamin pracowniczy, art. 30, załącznik III, art. 5)
2. Urzędnicy – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Warunki dopuszczenia – Doświadczenie zawodowe – Pojęcie – Okresy nauki – Wyłączenie – Prowadzenie działalności na własny rachunek lub wykonywanie wolnego zawodu – Włączenie – Przesłanka
(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 5)
3. Urzędnicy – Konkurs – Warunki dopuszczenia – Ustalenie w ogłoszeniu o konkursie – Wymóg doświadczenia zawodowego minimalnej długości – Wymóg, który należy interpretować w ten sposób, że dotyczy doświadczenia odpowiadającego w aspekcie czasu pracy działalności w pełnym wymiarze
(regulamin pracowniczy, art. 5 ust. 3)
4. Skarga o odszkodowanie i zadośćuczynienie – Akt niekorzystny – Pojęcie – Oferta zatrudnienia – Czynność przygotowawcza – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
5. Urzędnicy – Konkurs – Organizacja – Dwa odrębne, lecz powiązane ze sobą konkursy, mające na celu nabór do różnych grup zaszeregowania – Możliwość przesunięcia laureata z konkursu do wyższej grupy zaszeregowania do konkursu do niższej grupy zaszeregowania bez przystąpienia do egzaminów pisemnych tego ostatniego konkursu – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 31 ust. 1)
1. O ile organ powołujący nie jest uprawniony do uchylenia lub zmiany podjętej przez komisję konkursową decyzji, o tyle przy wykonywaniu swoich własnych uprawnień jest on zobowiązany podejmować decyzje nieobarczone niezgodnością z prawem. Nie mogą go zatem wiązać decyzje komisji konkursowej, których niezgodność z prawem mogłaby w konsekwencji obarczyć wadą jego własne decyzje. Dlatego też organ powołujący ma obowiązek sprawdzenia, przed powołaniem danej osoby na urzędnika, czy spełnia ona stawiane w tym celu wymogi. Jeśli komisja konkursowa niesłusznie dopuszcza kandydata do konkursu, a następnie umieszcza go na liście rezerwy kadrowej, organ powołujący powinien odmówić powołania tego kandydata w drodze decyzji z uzasadnieniem umożliwiającej sądowi Unii ocenę jej zasadności.
W związku z tym w ramach kontroli sprawowanej przez organ powołujący nad prawidłowością decyzji komisji konkursowej organ ów powinien ograniczyć się do sprawdzenia, czy korzystanie z uznania przez komisję nie było obarczone oczywistym błędem. Tym samym, jeśli organ powołujący uzna, że kandydat został dopuszczony do konkursu niezgodnie z prawem, winien odmówić powołania na urzędnika na okres próbny osoby, której nazwisko umieszczono na liście rezerwy kadrowej konkursu w wyniku oczywistego błędu w ocenie, jednak nie może żądać od komisji konkursowej zmiany tej listy, gdyż stanowiłoby to ingerencję administracji w prace komisji konkursowej, niezgodną z niezależnością tej komisji.
Ponadto błąd można uznać za oczywisty jedynie wówczas, gdy może on zostać z łatwością wykryty w świetle kryteriów, od których zamiar prawodawcy uzależnił korzystanie przez administrację z przysługującego jej szerokiego zakresu uznania. W związku z tym, aby wykazać, że popełniono oczywisty błąd w ocenie stanu faktycznego, mogący uzasadniać stwierdzenie nieważności decyzji, należy wykazać, że dokonana przez administrację w spornej decyzji ocena nie jest wiarygodna. Innymi słowy, nie zachodzi oczywisty błąd, jeżeli podważaną ocenę administracji można uznać za prawdziwą lub wiarygodną.
(zob. pkt 48–50, 52)
Odesłanie
Trybunał, wyroki: Schwiering/Trybunał Obrachunkowy, 142/85, EU:C:1986:405, pkt 19, 20; Parlament/Hanning, C‑345/90 P 20, EU:C:1992:79, pkt 22
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Luxem/Komisja, T‑306/04, EU:T:2005:326, pkt 22, 24
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Pascual-García/Komisja, F‑145/06, EU:F:2008:65, pkt 55; Eklund/Komisja, F‑57/11, EU:F:2012:145, pkt 49–51
2. O ile ogłoszenie o konkursie nie stanowi inaczej, okresy nauki nie stanowią okresów, które mogą zostać uwzględnione jako doświadczenie zawodowe nabyte po uzyskaniu dyplomu, bez względu na poziom kształcenia, ponieważ nauka prowadzi do zdobycia wiedzy, a nie kompetencji zawodowych.
Wprawdzie można uwzględnić okresy, w trakcie których kandydat równolegle studiował i pracował, lecz w tej sytuacji to praca liczy się do doświadczenia zawodowego, a studia odbywane jednocześnie, ubocznie i dodatkowo, nie stoją na przeszkodzie uwzględnieniu tych okresów pracy.
Ponadto w odniesieniu do działalności prowadzonej na własny rachunek lub wykonywania wolnego zawodu zwykłe przytoczenie publikacji o charakterze akademickim nie dowodzi wcale, że rzeczywiście miała miejsce ta działalność zawodowa. W przypadku tego rodzaju nienajemnej pracy zawodowej jako dowód dopuścić można faktury lub formularze zleceń, zawierające wykaz wykonanych zadań, lub wszelkie inne istotne oficjalne dokumenty poświadczające.
(zob. pkt 57–59)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Wolf/Komisja, T‑101/96, EU:T:1997:171, pkt 71
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Pascual-García/Komisja, EU:F:2008:65, pkt 66; Eklund/Komisja, EU:F:2012:145, pkt 54
3. Przy ocenie doświadczenia zawodowego kandydata w stosunku do minimalnej długości wskazanej w ogłoszeniu o konkursie jako warunek dopuszczenia komisja konkursowa może uznać okres przepracowany w niepełnym wymiarze czasu pracy u pracodawcy za pracę faktycznie wykonywaną w pełnym wymiarze.
(zob. pkt 64)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Giulietti/Komisja, T‑293/03, EU:T:2006:37, pkt 71
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Klopfer/Komisja, F‑118/05, EU:F:2006:137, pkt 35
4. Przedstawienie kandydatowi oferty zatrudnienia w celu powołania go na urzędnika stanowi zadeklarowanie zamiaru, któremu w odpowiednim przypadku towarzyszy żądanie dostarczenia informacji, i nie powoduje powstania uprawnienia.
(zob. pkt 73)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Eklund/Komisja, EU:F:2012:145, pkt 66
5. W przypadku dwóch prowadzonych równolegle konkursów mających na celu nabór do różnych grup zaszeregowania treść egzaminów organizowanych w ramach etapu oceny zintegrowanej Europejskiego Urzędu Doboru Kadr (EPSO) musi nieodzownie zależeć od grupy zaszeregowania, do której zgłasza się kandydat, przez co nie można twierdzić, nie naruszając przy tym zasady równego traktowania, że kandydat, który zdał egzaminy w konkursie w celu naboru urzędników do wyższej grupy zaszeregowania, na pewno zdałby egzaminy w innym konkursie, mającym na celu nabór urzędników do niższej grupy zaszeregowania. W tych okolicznościach przesunięcie kandydata z jednego do drugiego konkursu może nastąpić prawidłowo jedynie przed egzaminami konkursu, do którego kandydat zostaje przesunięty. Administracja nie narusza więc prawa, uznając, że kandydat, który zdał egzaminy w konkursie do grupy zaszeregowania AD 7, nie może zostać automatycznie przesunięty do konkursu do grupy AD 5, chociaż jest to konkurs do niższej grupy zaszeregowania, ponieważ taki kandydat nie przystąpił faktycznie do egzaminów właściwych dla konkursu do grupy AD 5.
(zob. pkt 76)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, sprawa Demeneix/Komisja, F‑96/12, EU:F:2013:52, pkt 64