WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(pierwsza izba)
z dnia 15 października 2014 r.
Sprawa F‑23/11 RENV
AY
przeciwko
Radzie Unii Europejskiej
Służba publiczna – Urzędnicy – Przekazanie sprawy do Sądu po uchyleniu rozstrzygnięcia – Awans – Postępowanie w sprawie awansu (2010) – Porównanie osiągnięć – Decyzja o nieawansowaniu skarżącego
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której AY żąda stwierdzenia nieważności decyzji Rady Unii Europejskiej w sprawie nieawansowania go do grupy zaszeregowania AST 9 w postępowaniu w sprawie awansu w 2010 r. oraz naprawienia poniesionej w jego ocenie szkody.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. AY pokrywa koszty postępowania poniesione przez niego odpowiednio w sprawach F‑23/11, T‑167/12 P i F‑23/11 RENV oraz koszty poniesione przez Radę Unii Europejskiej w sprawie F‑23/11. Rada Unii Europejskiej pokrywa koszty postępowania poniesione przez nią w sprawach T‑167/12 P i F‑23/11 RENV.
Streszczenie
1. Urzędnicy – Awans – Porównanie osiągnięć – Uznanie administracyjne – Kontrola sądowa – Granice
(regulamin pracowniczy, art. 45)
2. Urzędnicy – Awans – Kryteria – Osiągnięcia – Uwzględnienie stażu pracy w grupie zaszeregowania – Charakter subsydiarny – Uwzględnienie stałości osiągnięć w czasie – Zakres
(regulamin pracowniczy, art. 45)
1. W celu oceny interesu służby oraz kwalifikacji i osiągnięć kandydatów branych pod uwagę przy decyzji o awansach na podstawie art. 45 regulaminu pracowniczego organ powołujący ma szeroki zakres uznania i w tej dziedzinie kontrola sądu Unii powinna ograniczać się do zbadania tego, czy w świetle sposobów i środków, przy których zastosowaniu administracja mogła dokonać oceny, utrzymała się ona w rozsądnych granicach i czy nie skorzystała ze swego uznania w sposób oczywiście błędny. Sąd Unii nie może tym samym zastąpić oceny kwalifikacji i osiągnięć kandydatów dokonanej przez organ powołujący swoją oceną.
Zachowując praktyczną skuteczność, którą należy przyznać zakresowi uznania organu powołującego, błąd jest oczywisty, gdy jest łatwy do zauważenia i może zostać stwierdzony w świetle kryteriów, od których prawodawca uzależnił decyzje dotyczące awansu.
Organ powołujący korzysta z kompetencji regulaminowych do przeprowadzenia porównania osiągnięć, o którym mowa w art. 45 regulaminu pracowniczego, według procedury czy metody, które uzna za najwłaściwsze.
(zob. pkt 38–40)
Odesłanie
Trybunał, wyrok Bouteiller/Komisja, 324/85, EU:C:1987:59, pkt 6
Sąd Unii Europejskiej, wyrok Komisja/Dittert, T‑51/08 P, EU:T:2011:702, pkt 54
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyrok Canga Fano/Rada, F‑104/09, EU:F:2011:29, pkt 35
2. Nawet jeśli z art. 45 regulaminu pracowniczego nie można wywieść zasady, zgodnie z którą urzędnik powinien zostać awansowany w sytuacji, gdy jego osiągnięcia się nie pomniejszyły, czy zasady regularnego postępu na ścieżce kariery zawodowej, która zobowiązywałaby administrację do automatycznego awansowania urzędnika z tego tylko względu, że nabył pewien staż pracy w grupie zaszeregowania, to przepis ten nie wyklucza jednak uwzględnienia, do celów awansu, osiągnięć urzędników podczas całego okresu przepracowanego w grupie zaszeregowania.
Kryterium stałości osiągnięć w czasie nie stanowi kryterium odrębnego od trzech kryteriów wymienionych wyraźnie w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego, które należy uwzględnić w pierwszej kolejności w ramach porównywania osiągnięć, lecz wchodzi bezpośrednio w zakres pierwszego z nich, opartego na sprawozdaniach sporządzonych na temat urzędników. Konkretniej ten element oceny pozwala lepiej uwzględnić wszystkie osiągnięcia urzędników przedstawionych do awansu, mierzone w świetle tego pierwszego kryterium.
Ponadto użycie w zawartym w art. 45 ust. 1 regulaminu pracowniczego sformułowaniu „sprawozdania dotyczące urzędników” liczby mnogiej pokazuje, że organ powołujący jest co do zasady zobowiązany uwzględnić wszystkie sprawozdania dotyczące urzędników od momentu ich zaszeregowania do danej grupy, co nieuchronnie prowadzi do uwzględnienia kryterium takiego jak stałość osiągnięć w czasie.
(zob. pkt 50, 58, 59)
Odesłanie
Sąd Unii Europejskiej, wyrok Stols/Rada, T‑95/12 P, EU:T:2014:3, pkt 41, 42
Sąd do spraw Służby Publicznej, wyroki: Barbin/Parlament, F‑68/09, EU:F:2011:11, pkt 90; Canga Fano/Rada, EU:F:2011:29, pkt 68