ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(δεύτερο τμήμα)

της 20ής Ιουλίου 2016

Υπόθεση F‑4/12 DEP

Luigi Marcuccio

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Διαδικασία – Καθορισμός των δικαστικών εξόδων»

Αντικείμενο:      Αίτηση καθορισμού των δικαστικών εξόδων, υποβληθείσα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κατόπιν της διατάξεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 14ης Μαΐου 2013, Marcuccio κατά Επιτροπής (F‑4/12, EU:F:2013:61).

Απόφαση:      Το σύνολο των δυνάμενων να αναζητηθούν εξόδων που ο L. Marcuccio οφείλει να αποδώσει στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο πλαίσιο της υποθέσεως F‑4/12 ορίζεται στο ποσό των 1 500 ευρώ. Το ποσό που αναφέρεται στο σημείο 1 προσαυξάνεται με τόκους υπερημερίας από την ημερομηνία επιδόσεως της παρούσας διατάξεως μέχρι την ημερομηνία καταβολής του ποσού, με επιτόκιο υπολογιζόμενο βάσει του επιτοκίου που ορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα για τις κύριες πράξεις αναχρηματοδοτήσεως, όπως αυτό ισχύει την πρώτη ημέρα του μήνα κατά τον οποίο είναι καταβλητέο το ως άνω ποσό, προσαυξημένο κατά τρεισήμισι ποσοστιαίες μονάδες.

Περίληψη

Ένδικη διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Καθορισμός των εξόδων – Καθορισμός με βάση συγκεκριμένα στοιχεία προσκομισθέντα από τον αιτούντα ή, ελλείψει τέτοιων στοιχείων, κατά δίκαιη κρίση του δικαστή της Ένωσης – Κατ’ αποκοπήν χαρακτήρας της δικηγορικής αμοιβής – Δεν ασκεί επιρροή στην εξουσία εκτιμήσεως του δικαστή

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 105, στοιχείο γʹ)

Προκειμένου να εκτιμηθεί αν ήταν απαραίτητα τα έξοδα στα οποία πράγματι υποβλήθηκε λόγω ένδικης διαδικασίας ο αιτών την απόδοσή τους, πρέπει αυτός να προσκομίσει συγκεκριμένα στοιχεία. Κατά την αυτή έννοια, ο κατ’ αποκοπήν χαρακτήρας της αμοιβής δεν ασκεί επιρροή στην εκ μέρους του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης εκτίμηση του ποσού των δυναμένων να αναζητηθούν δικαστικών εξόδων, δεδομένου ότι ο δικαστής βασίζεται σε κριτήρια που έχει διαμορφώσει η νομολογία και στα συγκεκριμένα στοιχεία που οφείλουν να προσκομίσουν ενώπιόν του οι διάδικοι. Η έλλειψη τέτοιων πληροφοριακών στοιχείων δεν εμποδίζει μεν το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης να καθορίσει, κατά δίκαιη κρίση, το ποσό των δυναμένων να αναζητηθούν δικαστικών εξόδων, πλην όμως λειτουργεί αναγκαστικά περιοριστικά όσον αφορά την εκτίμησή του επί των αξιώσεων του αιτούντος.

(βλ. σκέψη 28)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: διάταξη της 17ης Φεβρουαρίου 2004, DAI κατά ARAP κ.λπ., C‑321/99 P‑DEP, EU:C:2004:103, σκέψη 23

ΓΔΕΕ: διατάξεις της 31ης Μαρτίου 2011, Tetra Laval κατά Επιτροπής, T‑5/02 DEP και T‑80/02 DEP, EU:T:2011:129, σκέψη 68, και της 28ης Μαΐου 2013, Marcuccio κατά Επιτροπής, T‑278/07 P-DEP, EU:T:2013:269, σκέψη 16