Language of document :

Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Juzgado Contencioso-Administrativo nº 17 de Barcelona (Hiszpania) w dniu 2 lipca 2019 r. – UQ / Subdelegación del Gobierno en Barcelona

(Sprawa C-503/19)

Język postępowania: hiszpański

Sąd odsyłający

Juzgado Contencioso-Administrativo nº 17 de Barcelona

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: UQ

Strona pozwana: Subdelegación del Gobierno en Barcelona

Pytania prejudycjalne

Czy zgodna z art. 6 ust. 1 i art. 17 dyrektywy 2003/1091 jest dokonywana przez sądy krajowe wykładnia, zgodnie z którą wpis w rejestrze karnym, niezależnie od jego charakteru, jest wystarczającą podstawą odmowy przyznania statusu rezydenta długoterminowego?

Czy sąd krajowy powinien wziąć pod uwagę, poza samym faktem wcześniejszej karalności, również inne okoliczności, jak i wymiar orzeczonej kary, zagrożenie, jakie wnioskodawca stanowi dla społeczeństwa, okres jego wcześniejszego, zgodnego z prawem zamieszkania, a także związki, jakie ma on z danym państwem i dokonać łącznej oceny wszystkich tych okoliczności?

Czy art. 6 ust. 1 tej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu krajowemu, które pozwala na odmowę przyznania na podstawie art. 4 statusu rezydenta długoterminowego ze względów porządku publicznego lub bezpieczeństwa publicznego bez ustanowienia kryteriów oceny, o których mowa w art. 6 ust. 1 i art. 17?

Czy art. 6 ust. 1 i art. 17 dyrektywy 2003/109 należy interpretować w ten sposób, że zgodnie z wynikającą z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości zasadą skutku wertykalnego dyrektyw w relacji państwo-jednostka sąd krajowy jest uprawniony do bezpośredniego zastosowania przepisów art. 6 ust. 1 i art. 17 w celu oceny faktu wcześniejszej karalności w świetle wagi przestępstwa, wymiaru orzeczonej kary i zagrożenia, jakie stanowi wnioskodawca?

Czy prawo Unii, a w szczególności prawo do otrzymania statusu rezydenta długoterminowego, a także zasady jasności, przejrzystości i zrozumiałości, należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie dokonanej przez sądy hiszpańskie wykładni art. 147–149 dekretu królewskiego nr 557/2011 i art. 32 ustawy organicznej nr 4/2000, zgodnie z którą podstawą odmowy przyznania statusu rezydenta długoterminowego mogą być względy porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego, pomimo iż przepisy te nie określają podstaw odmowy w sposób jasny i przejrzysty?

Czy zgodny z zasadą skuteczności dyrektywy 2003/109, a w szczególności z art. 6 ust. 1 tej dyrektywy, jest przepis prawa krajowego i jego wykładnia dokonywana przez sądy krajowe, na podstawie którego utrudnia się dostęp do statusu rezydenta długoterminowego, a ułatwia pobyt czasowy?

____________

1     Dyrektywa Rady 2003/109/WE z dnia 25 listopada 2003 r. dotycząca statusu obywateli państw trzecich będących rezydentami długoterminowymi (Dz.U. 2004, L 16, s. 44)