Sprawa C-14/04

Abdelkader Dellas i in.

przeciwko

Premier ministre i Ministre des Affaires sociales, du Travail et de la Solidarité

[wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Conseil d’État (Francja)]

Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Dyrektywa 93/104/WE – Pojęcie „czasu pracy” – Zakres – Przepisy krajowe przewidujące w zakresie między innymi maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy próg korzystniejszy dla pracownika – Określenie wymiaru czasu pracy w niektórych placówkach socjalnych – Dyżur zakładowy wiążący się z koniecznością obecności pracownika w miejscu pracy – Okresy niewykonywania pracy w ramach takiego dyżuru – Krajowy mechanizm zróżnicowanego naliczania godzin obecności w zależności od natężenia pracy

Streszczenie wyroku

1.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Dyrektywa Rady 93/104 dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy – Czas pracy – Pojęcie – Pracownicy niektórych placówek socjalnych oraz medyczno-socjalnych – Przepisy krajowe przewidujące system równoważnego czasu pracy z mechanizmem uwzględnienia okresów niewykonywania pracy – Niedopuszczalność

(dyrektywa Rady 93/104)

2.        Polityka społeczna – Ochrona bezpieczeństwa i zdrowia pracowników – Dyrektywa Rady 93/104 dotycząca niektórych aspektów organizacji czasu pracy – Korzystniejsze przepisy krajowe – Progi, które mają być utrzymane dla zbadania zgodności z dyrektywą

(dyrektywa Rady 93/104, art. 15)

1.        Dyrektywę 93/104 należy interpretować w ten sposób, że stanowi przeszkodę dla istnienia przepisów państwa członkowskiego, które odnośnie do okresów dyżuru zakładowego wykonywanego przez pracowników niektórych placówek socjalnych i medyczno-socjalnych zgodnie z systemem fizycznej obecności w miejscu pracy przewidują dla potrzeb obliczania efektywnego czasu pracy system równoważnego czasu pracy polegający na zastosowaniu mechanizmu równoważenia ze współczynnikami o charakterze ryczałtowym celem uwzględnienia okresów niewykonywania pracy podczas dyżurów zakładowych, jeśli nie gwarantują one przestrzegania wszystkich wymagań minimalnych wymienionych w dyrektywie w celu skutecznej ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.

W istocie kwalifikacja okresu obecności pracownika w miejscu pracy jako czasu pracy w rozumieniu dyrektywy 93/104 nie może zależeć od natężenia pracy pracownika, lecz jest jedynie pochodną obowiązku tego pracownika pozostawania w dyspozycji pracodawcy.

(por. pkt 58, 63 i sentencja)

2.        Artykuł 15 dyrektywy 93/104, dotyczącej niektórych aspektów organizacji czasu pracy, zezwala wyraźnie na zastosowanie lub wprowadzenie korzystniejszych przepisów krajowych w zakresie ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników. W przypadku gdy prawo krajowe ustala, zwłaszcza w zakresie maksymalnego tygodniowego wymiaru czasu pracy, próg korzystniejszy dla pracowników, właściwymi progami dla zbadania przestrzegania zasad ochronnych przewidzianych w tej dyrektywie są wyłącznie progi ustalone w dyrektywie.

(por. pkt 51, 63 i sentencja)