POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)
z dnia 19 lutego 2008 r.
Sprawa F-49/07
R
przeciwko
Komisji Wspólnot Europejskich
Służba publiczna – Urzędnicy – Skarga – Skarga o odszkodowanie – Warunki okresu próbnego – Przedłużenie okresu próbnego – Powołanie na czas nieokreślony – Niedopuszczalność
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której R żąda, miedzy innymi, aby Sąd: po pierwsze, unieważnił lub stwierdził nieważność całego okresu próbnego, na jaki została zatrudniona, oraz wszystkich aktów wydanych w związku z nim, po drugie, stwierdził nieważność części sprawozdania na zakończenie jej okresu próbnego, sporządzonego w dniu 18 maja 2004 r., po trzecie, stwierdził nieważność decyzji dyrektora generalnego ds. personelu i administracji z dnia 20 lipca 2005 r. oddalającej wniosek o wsparcie, złożony przez nią w dniu 11 listopada 2004 r., wreszcie, zasądził od Komisji na jej rzecz odszkodowanie w wysokości 2 500 000 EUR celem naprawienia szkody i krzywdy, jakie rzekomo jej wyrządzono.
Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako niedopuszczalna. Każda ze stron pokrywa własne koszty.
Streszczenie
1. Postępowanie – Dopuszczalność skargi – Ocena w świetle norm obowiązujących w chwili złożenia skargi
(regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 78)
2. Postępowanie – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne
(regulamin Sądu Pierwszej Instancji, art. 44 § 1 lit. c))
3. Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Czynność przygotowawcza
(regulamin pracowniczy, art. 34, 90, 91)
4. Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
1. O ile norma zawarta w art. 78 regulaminu postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, zgodnie z którą Sąd może postanowieniem odrzucić skargę jako niedopuszczalną, jeśli strona złoży odpowiedni w tym celu wniosek w odrębnym piśmie, jest normą proceduralną znajdującą zastosowanie od dnia swego wejścia w życie do wszystkich sporów zawisłych przed Sądem, o tyle nie jest tak w przypadku norm prawnych, w oparciu o które Sąd bada, na podstawie tego przepisu, czy skarga jest dopuszczalna: mogą nimi być jedynie normy, które znajdowały zastosowanie w dniu wniesienia skargi.
(zob. pkt 33)
2. Zgodnie z art. 44 § 1 lit. c) regulaminu Sądu Pierwszej Instancji skarga powinna zawierać przedmiot sporu, co oznacza, że przedmiot ten powinien być określony wystarczająco dokładnie, by umożliwić stronie pozwanej skuteczne przedstawienie linii obrony w tym względzie a Sądowi – zrozumienie przedmiotu żądań skarżącego.
Żądania, by Sąd unieważnił cały okres próbny urzędnika oraz wszystkie akty wydane w związku z nim, bez wskazania, o jakie akty chodzi, muszą zostać, wobec braku wystarczającej precyzji, uznane za niedopuszczalne. Duża liczba zaskarżonych decyzji nie może zwolnić autora skargi – a wręcz przeciwnie – z obowiązku wystarczająco dokładnego wskazania każdej kwestionowanej decyzji, aby umożliwić jej ustalenie.
(zob. pkt 49, 50)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑146/95 Bernardi przeciwko Parlamentowi, 11 lipca 1996 r., Rec. s. II‑769, pkt 25; sprawa T‑192/96 Lebedef przeciwko Komisji, 14 lipca 1998 r., RecFP s. I‑A‑363, II‑1047, pkt 33
3. W przypadku aktów bądź decyzji, których wydanie następuje w kilku etapach, w szczególności po zakończeniu postępowania wewnętrznego, aktami zaskarżalnymi są jedynie te akty, które ustalają ostateczne stanowisko instytucji na koniec tego postępowania, z wyłączeniem aktów tymczasowych, które służą przygotowaniu wydania ostatecznej decyzji. Tym samym, jeśli chodzi o skargi urzędników, z aktami przygotowującymi decyzję nie wiążą się niekorzystne skutki w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego.
W szczególności działania podjęte w trakcie okresu próbnego urzędnika, na podstawie art. 34 regulaminu pracowniczego, mają wyłącznie na celu umożliwienie organowi powołującemu podjęcie decyzji, przy znajomości stanu rzeczy, na koniec okresu próbnego, czy urzędnika należy powołać na czas nieokreślony. Działania te mają zatem charakter czynności przygotowawczych. To samo odnosi się między innymi do sprawozdania na zakończenie okresu próbnego i wstępnego sprawozdania z okresu próbnego. Jest tak również w przypadku decyzji o przedłużeniu okresu próbnego.
(zob. pkt 54, 55)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 60/81 IBM przeciwko Komisji, 11 listopada 1981 r., Rec. s. 2639, pkt 10; sprawa C‑147/96 Niderlandy przeciwko Komisji, 22 czerwca 2000 r., Rec. s. I‑4723, pkt 26
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑324/02 McAuley przeciwko Radzie, 17 grudnia 2003 r., RecFP s. I‑A‑337, II‑1657, pkt 28; sprawa T‑394/03 Angeletti przeciwko Komisji, 11 kwietnia 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A-2-95, II‑A‑2‑441, pkt 36
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawy połączone F‑27/06 i F‑75/06 Lofaro przeciwko Komisji, 24 maja 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 57–61, 68
4. Terminy przewidziane w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego, mające na celu zapewnienie pewności sytuacji prawnych, są bezwzględnie obowiązujące i wiążą strony oraz sąd. Tym samym urzędnik nie może, składając do organu powołującego wniosek w rozumieniu art. 90 ust. 1 regulaminu pracowniczego, spowodować ponownego powstania, na jego rzecz, prawa do wniesienia skargi na decyzję, która stała się ostateczna po upływie terminu do wniesienia skargi.
Zaistnienie nowej istotnej okoliczności faktycznej może z pewnością uzasadniać złożenie wniosku o ponowne zbadanie decyzji, która stała się ostateczna. Dana okoliczność powinna móc zmienić w istotny sposób sytuację osoby, która chciałaby ponownego zbadania takiej decyzji. Nie jest tak w przypadku, gdy zainteresowany podnosi, że przekazanie przez administrację dokumentów go dotyczących stanowi nową, istotną okoliczność faktyczną, nie dając wskazówek co do treści tych dokumentów i nie wykazując, w jaki sposób przekazanie tych dokumentów miałoby w istotny sposób zmienić jego sytuację.
(zob. pkt 78–80)
Odesłanie:
Trybunał: sprawa 231/84 Valentini przeciwko Komisji, 26 września 1985 r., Rec. s. 3027, pkt 14; sprawa 232/85 Becker przeciwko Komisji, 13 listopada 1986 r., Rec. s. 3401, pkt 10
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑495/93 Carrer i in. przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 22 września 1994 r., RecFP s. I‑A‑201, II‑651, pkt 20; sprawa T‑42/97 Lebedef przeciwko Komisji, 14 lipca 1998 r., RecFP s. I‑A‑371, II‑1071, pkt 25; sprawa T‑186/98 Inpesca przeciwko Komisji, 7 lutego 2001 r., Rec. s. II‑557, pkt 51