Odwołanie od wyroku Sądu (siódma izba) wydanego w dniu 28 września 2018 r. w sprawie T-709/17, M-Sansz / Komisja, wniesione w dniu 3 grudnia 2018 r. przez M-Sansz Kereskedelmi, Termelő és Szolgáltató Kft. (M-Sansz Kft.)

(Sprawa C-757/18 P)

Język postępowania: węgierski

Strony

Wnoszący odwołanie: M-Sansz Kereskedelmi, Termelő és Szolgáltató Kft. (M-Sansz Kft.) (przedstawiciel: adwokat L. Ravasz)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska

Żądania wnoszącego odwołanie

W odwołaniu M-Sansz Kft. wnosi do Trybunału o:

uchylenie postanowienia Sądu (siódma izba) z dnia 28 września 2018 r., M-Sansz/Komisja, T-709/17, i oddalenie przez Trybunał w wyroku zarzutu niedopuszczalności podniesionego przez pozwaną w pierwszej instancji oraz orzeczenie w odniesieniu do decyzji Komisji SA.29432 [CP 290/2009] i SA.45498 [FC/2016], tytułem głównym, że decyzje te nie były oparte na podstawie art. 107 ust. 1 TFUE do celów stwierdzenia zgodności pomocy publicznej z rynkiem wewnętrznym, a tytułem ewentualnym, że zaskarżone decyzje nie stanowią aktów prawnie wiążących dla wnoszącej odwołanie w odniesieniu do postępowania o sygn. 23.P.25.843/2016 prowadzonego przed Fővárosi Törvényszék (powszechnym sądem stołecznym, Węgry) i że z tego powodu strona wnosząca odwołanie nie jest stroną, której dotyczą one bezpośrednio i indywidualnie, ponieważ wnosząca odwołanie opiera swoje żądanie odszkodowania na okoliczności, że pomoc państwa narusza art. 107 ust. 1 TFUE, a nie art. 107 ust. 3 TFUE. W razie gdyby natomiast zaskarżone decyzje stanowiły dla wnoszącej odwołanie akty prawne mające związek z postępowaniem prowadzonym na podstawie art. 107 ust. 1 TFUE, wnosi ona do Trybunału również o uwzględnienie skargi wnoszącej odwołanie wniesionej w pierwszej instancji i stwierdzenie, że zaskarżone decyzje są nieważne, ponieważ udzielona przez władze węgierskie pomoc narusza art. 107 ust. 1 TFUE (uchylenie).

W razie gdyby Trybunał nie uznał, że możliwe jest rozstrzygnięcie przez niego sprawy co do istoty, uchylenie wskazanego postanowienia Sądu i przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpoznania w charakterze sądu w pierwszej instancji.

W razie gdyby Trybunał wydał rozstrzygnięcie dotyczące żądań opisanych w pkt 1, obciążenie drugiej strony postępowania jej własnymi kosztami postępowania w pierwszej i drugiej instancji.

Zarzuty i główne argumenty

Naruszenie art. 263 TFUE oraz wskazanych przepisów i orzecznictwa, z uwagi na poniższe:

Skargi węgierskiego przedsiębiorstwa będącego stroną wnoszącą odwołanie zapoczątkowały postępowanie związane z decyzjami SA.29432 i SA.45498. W skargach podnoszono, że pomoc państwa była niezgodna z prawem i że szereg podmiotów, do których należy wnosząca odwołanie, było poddanych dyskryminacyjnemu traktowaniu, ponieważ zarówno przedsiębiorstwa korzystające z przywilejów, jak i te poddane dyskryminacji mają ten sam zakres działalności na Węgrzech, mają ośrodek działalności w tej samej prowincji Węgier i zatrudniają niepełnosprawnych pracowników. Wnosząca odwołanie podnosi także, że kwota niezgodnej z prawem pomocy państwa jest oczywista i wbrew prawu zbyt wysoka. Wnosząca odwołanie utrzymuje, że w tych postępowaniach Komisja nie wydała decyzji, a przynajmniej decyzji wywołujących skutki prawne dla wnoszącej odwołanie. W węgierskim postępowaniu opisanym w skardze [postępowanie 23.P.25.843/2016, prowadzone przed Fővárosi Törvényszék (powszechnym sądem społecznym)], wnosząca odwołanie dochodziła odszkodowania za szkody poniesione wskutek niezgodnej z prawem pomocy państwa, więc wynik niniejszego postępowania będzie miał niezaprzeczalny wpływ na rozstrzygnięcie, które zapadnie w postępowaniu krajowym. Istotne jest, by akty, które prawnie nie stanowią decyzji Komisji, nie miały decydującego znaczenia dla postępowania krajowego. Omawiane decyzje nie stwierdzały zgodności pomocy państwa z rynkiem wewnętrznym zgodnie z art. 107 ust. 1 TFUE i nie mają statusu aktów prawnych mających na celu wywołanie skutków prawnych wobec wnoszącej odwołanie, w związku z czym wnosząca odwołanie nie jest stroną, której dotyczą one bezpośrednio i indywidualnie, ponieważ podniosła ona swoje żądanie odszkodowania w oparciu o okoliczność, że pomoc państwa narusza art. 107 ust. 1 TFUE, a nie na twierdzeniu, że narusza ona art. 107 ust. 3 TFUE.

Wnosząca odwołanie utrzymuje, że w niniejszej sprawie spełnia przesłankę określoną w wyroku z dnia 15 lipca 1963 r., Plaumann/Komisja (25/62, EU:C:1963:17). Wnosząca odwołanie twierdzi, że wykazała, iż jest zainteresowaną stroną w rozumieniu art. 263 akapit czwarty TFUE, art. 108 ust. 2 TFUE i art. 1 lit. h) rozporządzenia Rady (UE) 2015/15891 i że Trybunał orzekł w wyroku z dnia 24 maja 2011 r., Komisja/Kronoply i Kronotex (C-83/09 P, EU:C:2011:341), że aby zostać uznanym za konkurenta, nie jest konieczne, by zakres działalności był identyczny.

Naruszenie praw proceduralnych (naruszenie wskazanych przepisów) z uwagi na poniższe:

Jednocześnie, jeżeli tabela w załączniku i pozostałe wyjaśnienia zmierzające do wykazania, że decyzje nie dotyczą jej bezpośrednio i indywidualnie, były niewystarczające dla Sądu, powinien on był zastosować art. 83 § 1–3, art. 88 § 1, art. 89 § 1, art. 89 § 2 lit. a)–c), art. 89 § 3 lit. a) i d) oraz art. 89 § 4, a także art. 92 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem, i zwrócić się do wnoszącej odwołanie o informacje lub skierować do niej wezwanie w tym celu. Naruszenie powstało, ponieważ Sąd nie działał z urzędu. Także raport Sargentini – w którym również badano rozpatrywany okres ― stawia wobec Węgier zarzuty dotyczące skuteczności praworządności, w tym aspektu gospodarczego państwa prawa (pkt 12, 13, 22 i 23).

____________

1 Rozporządzenie Rady (UE) 2015/1589 z dnia 13 lipca 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania art. 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.U. 2015, L 248, s. 9).