Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba) wydanego w dniu 24 października 2019 r. w sprawie T-778/17, Autostrada Wielkopolska S.A. / Komisja, wniesione w dniu 20 grudnia 2019 r. przez Autostrada Wielkopolska S.A.

(Sprawa C-933/19 P)

Język postępowania: angielski

Strony

Wnosząca odwołanie: Autostrada Wielkopolska S.A. (przedstawiciele: O. Geiss, Rechtsanwalt, T. Siakka, dikigoros)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rzeczpospolita Polska

Żądania wnoszącej odwołanie

uchylenie zaskarżonego wyroku

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji (UE) 2018/556 z dnia 25 sierpnia 2017 r. w sprawie pomocy państwa SA.35356 (2013/C) (ex 2013/NN, ex 2012/N) wdrożonej przez Polskę na rzecz spółki Autostrada Wielkopolska S.A. lub, ewentualnie, zwrócenie sprawy do Sądu;

w każdym wypadku – obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez wnosząca odwołanie w postępowaniu odwoławczym i w postępowaniu przed Sądem w sprawie T-778/17.

Zarzuty i główne argumenty

Wnosząca odwołanie podnosi na jego poparcie następujące cztery zarzuty.

Zarzut pierwszy: Sąd w sposób oczywisty naruszył prawo, oddalając żądanie pierwsze wnoszącej odwołanie, ponieważ po dokonaniu słusznego stwierdzenia, że Komisja powinna była dać wnoszącej odwołanie możliwość ponownego przedstawienia uwag w toku postępowania administracyjnego (które to twierdzenie nie jest podważane w niniejszym postępowaniu), zastosował błędne kryterium prawne(wymagając określenia potencjalnego skutku decyzji), przeinaczył treść zaskarżonej decyzji i nie uzasadnił w sposób odpowiedni ustalenia, że kryterium to (prawnie błędne) nie zostało spełnione.

Zarzut drugi: oczywiste naruszenie prawa przez Sąd obejmuje niedokonanie oceny zastosowania przez Komisję kryterium inwestora prywatnego wbrew właściwym standardom prawnym, z naruszeniem art. 107 ust. 1 TFUE, przekroczenie uprawnień kontrolnych poprzez zastąpienie uzasadnienia zaskarżonej decyzji własnym uzasadnieniem, odwrócenie ciężaru dowodu, niewłaściwe uzasadnienie, przeinaczenie dowodów, nieprzestrzeganie zasad postępowania dowodowego (w związku z własnymi ustaleniami i z ze spoczywającym na nim obowiązkiem ocenienie dokonana przez Komisję oceny pod kątem właściwych standardów prawnych) oraz naruszenie fundamentalnej zasady nadrzędności prawa UE. Dokładniej rzecz ujmując, naruszenia dotyczą stwierdzenia, że Komisja nie była zobowiązana uwzględnić i ocenić ryzyka związanego z inflacją i kursem walut, uznania przez Sąd ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. za granicę kryterium inwestora prywatnego, stwierdzenia, że Komisja nie była zobowiązana uwzględnić i ocenić ryzyka związanego z wypowiedzeniem umowy i postępowaniami sądowymi, oraz błędów dotyczących dokonanej przez Sąd oceny trzeciego czynnika w pkt 152.

Zarzut trzeci: nie uwzględniając części drugiej zarzutu drugiego, Sąd w sposób oczywisty naruszył prawo poprzez niezastosowanie właściwego kryterium, nieuprawnione zastąpienie uzasadnienia Komisji własnym uzasadnieniem, odwrócenie ciężaru dowodu, niewłaściwe uzasadnienie i nieprzestrzeganie zasad postępowania dowodowego.

Zarzut czwarty: nie uwzględniając części pierwszej zarzutu piątego, Sąd naruszył prawo poprzez przeinaczenie jasnego znaczenia dowodów i przedstawienie niewłaściwego uzasadnienia.

____________